بیماری های مشابه

کوندیلومای آکومیناتا (Condyloma acuminata) زگیل‌هایی هستند که به دنبال عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند. این ویروس، یک DNA دو رشته‌ای است که به خانواده پاپیلوماویریده (Papillomaviridae) تعلق دارد. دوره نهفتگی (incubation period) از زمان تماس تا بروز ضایعه می‌تواند از چند ماه تا چند سال طول بکشد.

سیفلیس یک عفونت مقاربتی (sexually transmitted infection-STI) است که توسط باکتری ترپونما پالیدوم ایجاد می شود. سیفلیس ثانویه دومین مرحله از 3 مرحله عفونت سیفلیس است و معمولاً 1 تا 3 ماه پس از مرحله اول سیفلیس یعنی سیفلیس اولیه رخ می دهد. تمام افرادی که به سیفلیس مبتلا می شوند، اگر عفونت آنها با آنتی بیوتیک مناسب درمان نشود، به سیفلیس ثانویه مبتلا می شوند. عفونت التیام یافته هیچ ایمنی باقی نمی گذارد، به این معنی که می توانید دوباره آلوده شوید.

گرانولوما گلوتئاله اینفانتوم به‌عنوان یک عارضه از یک وضعیت التهابی پوستی پیشین ایجاد می‌شود که با استفاده از عوامل مختلف، به‌ویژه پس از مصرف کورتیکواستروئیدهای موضعی (topical corticosteroids) درمان شده است. علل فرضی شامل کورتیکواستروئیدهای هالوژنه موضعی (topical halogenated corticosteroids)، اقلام پوشک، عفونت کاندیدایی (candidal infection)، یا تماس پوست با ادرار و مدفوع می‌باشد.

درماتیت پوشک یا درماتیت دیاپر (Diaper Dermatitis) کاندیدایی زمانی ایجاد می شود که کاندیدا آلبیکنس، نوع رایج مخمر که به طور معمول در دهان و دستگاه گوارش یافت می شود، روی پوست ناحیه پوشک رشد کرده و تکثیر می شود. این امر به ویژه در نوزادانی که پوشک مرطوب می پوشند، به ویژه اگر کثیف باشد (یعنی آلوده به مدفوع) شایع است. اسهال خطر ابتلا به درماتیت پوشک کاندیدایی را افزایش می دهد. مصرف اخیر آنتی بیوتیک نیز یکی از علل شایع درماتیت پوشک کاندیدایی است. عفونت کاندیدایی در دهان (برفک دهان) نیز ممکن است همراه با درماتیت پوشک کاندیدایی رخ دهد.

بیماری هیستوسیتوز سلول‌های لانگرهانس (Langerhans cell histiocytosis یا LCH) یک اختلال نئوپلاستیک نادر هیستوسیتی است که در آن هیستوسیت‌های دندریتیک در یک یا چند عضو بدن تجمع می‌یابند. نشان داده شده است که جهش‌های فعال‌کننده مسیر MAPK، به‌ویژه در ژن‌های BRAF V600E و MAP2K1، در اکثر قریب به اتفاق بیماران وجود دارد.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

پمفیگوس وجتانس (Pemphigus vegetans - PVeg)، که یک نوع نادر از پمفیگوس ولگاریس (Pemphigus vulgaris - PV) است، یک بیماری خودایمنی پوستی تاولی است که با ضایعات وجتانس در نواحی بین‌تقاطعی (intertriginous) شناخته می‌شود. همانند PV، آنتی‌بادی‌های خودایمنی ایمونوگلوبولین G (IgG) که بر ضد دسموگلئین (desmoglein)، یک مولکول سطح سلولی کراتینوسیت، عمل می‌کنند، باعث اختلال در چسبندگی طبیعی سلول‌ها بین کراتینوسیت‌ها و در نتیجه تشکیل وزیکول‌ها و تاول‌ها می‌شوند. دسموکولین‌ها (desmocollins) نیز به عنوان اهداف اضافی آنتی‌بادی‌ها در PVeg شناسایی شده‌اند.

درماتوز پاپولر آکانتولیتیک (Papular acantholytic dermatosis - PAD)، یک درماتوز بسیار نادر، خوش‌خیم و معمولاً بدون علائم در ناحیه آنوژنیتال است. PAD با پاپول‌های متعدد سفید، صورتی یا به رنگ پوست ظاهر می‌شود که ممکن است به هم پیوسته و پلاک تشکیل دهند. این ضایعات معمولاً بدون علائم هستند، اما ممکن است با خارش یا احساس سوزش همراه باشند. نواحی مورد علاقه شامل پوست ناحیه تناسلی، پرینه، پوست اطراف مقعد و چین‌های کشاله ران می‌باشد. ضایعات ممکن است برای ماه‌ها یا سال‌ها باقی بمانند.