بیماری های مشابه

شقاق مقعدی (Anal Fissure) پارگی‌های مزمن در مخاط کانال مقعد هستند و یک علت شایع خونریزی قرمز روشن همراه با حرکات روده‌ای به شمار می‌روند. شقاق مقعدی در دوران نوزادی شایع است و بیشتر در کودکان ۶ تا ۲۴ ماهه رخ می‌دهد. با این حال، شیوع کلی این مشکل به خوبی گزارش نشده است. شیوع شقاق مقعدی با افزایش سن به سرعت کاهش می‌یابد و در کودکان مدرسه‌ای نسبت به نوزادان بسیار کمتر شایع است.

فیستول آنورکتال (Anorectal Fistula) یک مجرای اپی‌تلیالیزه است که مقعد را به پوست اطراف مقعد (Perirectal Skin) متصل می‌کند. فیستول‌های آنورکتال می‌توانند در مردان و زنان در هر سنی رخ دهند، اما شیوع آن‌ها در مردان بالغ بیشتر است و در کودکان کمتر شایع هستند.

هموروئید (Hemorrhoids) به اتساع وریدهای بین مخاط مقعد و اسفنکتر داخلی مقعد گفته می‌شود. هموروئید بخشی طبیعی از آناتومی مقعد است و حضور آن‌ها لزوماً با بروز علائم همراه نیست. هموروئیدهای داخلی بالای خط دندانه‌ای (Dentate Line) و هموروئیدهای خارجی پایین این خط ایجاد می‌شوند. هموروئیدهای ترکیبی (Mixed Hemorrhoids) هر دو ناحیه را دربرمی‌گیرند.

پروستاتیت حاد نوعی التهاب حاد پروستات ناشی از عفونت با باکتری‌های اوروپاتوژنیک (Uropathogenic Bacteria) است.

طیف بیماری پیلونیدال شامل سینوس‌ها و کیست‌های بدون علامت و همچنین کیست‌های عفونی یا ملتهب و تشکیل آبسه‌های موضعی (که به عنوان بیماری پیلونیدال حاد نیز شناخته می‌شود) است. سینوس پیلونیدال ناشی از اختلال در اپیتلیوم (epithelium) در چین گلوتئال (gluteal fold) بر روی دنبالچه (coccyx) است که منجر به تشکیل یک حفره کوچک می‌شود. این حفره به تدریج با اپیتلیوم سنگفرشی (squamous epithelium) پوشانده می‌شود و با مو یا کراتین (keratin) مسدود می‌شود و کیست تشکیل می‌دهد. کیست‌ها می‌توانند ملتهب یا عفونی شوند و ممکن است با پارگی به تشکیل آبسه‌های موضعی منجر شوند. این آبسه‌ها حاوی ترکیبی از فلور پوستی و پرینه (perineal flora) هستند. بیماری مزمن پیلونیدال با سینوس‌ها یا کیست‌های دارای ترشح پایدار مشخص می‌شود. کارسینوم سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) در کیست‌های پیلونیدال مزمن گزارش شده است و میزان بروز آن حدود 0.1% تخمین زده می‌شود؛ مشابه کارسینوم‌های سلول سنگفرشی که در زخم‌های مزمن ایجاد می‌شوند، رفتار بیولوژیکی آن‌ها به نظر می‌رسد تهاجمی‌تر از کارسینوم‌های سلول سنگفرشی است که در پوست آسیب‌دیده از آفتاب توسعه می‌یابند.