بیماری های مشابه

هیپرپاراتیروئیدی اولیه به معنای فعالیت بیش از حد غدد پاراتیروئید است که منجر به تولید بیش از حد هورمون پاراتیروئید (Parathyroid Hormone - PTH) می‌شود و باعث افزایش سطح کلسیم خون (هایپرکلسمی - Hypercalcemia) می‌گردد. علل PHPT شامل آدنومای پاراتیروئید، هیپرپلازی پاراتیروئید و در موارد نادر، کارسینومای پاراتیروئید است. آدنومای پاراتیروئید یک تومور خوش‌خیم است که با تکثیر سلول‌های پاراتیروئید، معمولاً به صورت یک ندول درون غده پاراتیروئید مشخص می‌شود.

هیپوکلسمی به معنای کاهش غلظت کلسیم سرمی و به‌ویژه کاهش سطح کلسیم یونیزه (غیروابسته به پروتئین) است. علل این وضعیت بر اساس سطوح هورمون پاراتیروئید (PTH) به دو دسته تقسیم می‌شوند: هیپوکلسمی با PTH پایین و هیپوکلسمی با PTH بالا.

کمبود ویتامین D به شرایطی اطلاق می‌شود که با سطح سرمی پایین ویتامین D مشخص می‌شود. ویتامین D یک ویتامین محلول در چربی است که نقش مهمی در تنظیم تعادل کلسیم (calcium homeostasis) و سلامت استخوان‌ها دارد. این ویتامین جذب کلسیم و فسفر از روده کوچک را افزایش داده و به بلوغ استئوکلاست‌ها (osteoclasts) در استخوان کمک می‌کند.

نفروپاتی ناشی از لیتیوم به آسیب کلیوی اشاره دارد که بر اثر مصرف لیتیوم، دارویی که برای درمان اختلال دوقطبی استفاده می‌شود، ایجاد می‌شود. هر دو نوع مصرف مزمن و حاد لیتیوم می‌توانند بر عملکرد کلیه تأثیر بگذارند. نمک‌های لیتیوم حساسیت سلول‌های اصلی به هورمون ضد ادراری (ADH) را کاهش داده و در نتیجه توانایی تمرکز ادرار را مختل می‌کنند. این امر منجر به پلی‌اوری (افزایش حجم ادرار) و هیپرناترمی (افزایش سطح سدیم خون) می‌شود. مصرف مزمن لیتیوم می‌تواند منجر به آسیب مزمن و غیرقابل‌برگشت لوله‌ای و بینابینی شود.