بیماری های مشابه

کراتوآکانتوما یک سرطان پوست به سرعت در حال رشد است که معمولاً به صورت یک ندول (گرهک) آتشفشان مانند (یک برآمدگی جامد که هنگام لمس محکم است) روی پوست افراد میانسال یا مسن که در معرض آفتاب قرار دارند ظاهر می شود. تصور می شود که آنها نوعی کارسینوم سلول سنگفرشی هستند. اکثر کراتوآکانتوماها به سرعت (در عرض چند هفته تا یک ماه) ایجاد می‌شوند و پس از آن ممکن است طی 6 ماه خود به خود برطرف شوند و فقط یک رد زخم باقی بمانند. با این حال، ممکن است باقی بمانند و به رشد خود ادامه دهند و گاهی در نهایت به غدد لنفاوی نفوذ کنند. راه های درمان کراتوآکانتوما (تومور گنبدی شکل)، راه های مراقبت کراتوآکانتوما (تومور گنبدی شکل)، راه های تشخیص کراتوآکانتوما (تومور گنبدی شکل)

کارسینوم سلول سنگفرشی (SCC) دومین شکل شایع سرطان پوست پس از کارسینوم سلول بازال است. SCC معمولاً در پوستی که توسط نور خورشید در نواحی ای مانند سر، گردن، بازوها و پشت دست ها آسیب دیده است، ایجاد می شود. SCC در افرادی که رنگ پوست روشن‌تری دارند و سابقه طولانی قرار گرفتن در معرض آفتاب شدید و طولانی مدت را دارند، بیشتر دیده می‌شود. راه های مراقبت کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های درمان کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های تشخیص کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی، راه های پیشگیری کارسینوم سلول سنگفرشی پوستی

سرطان سلول سنگفرشی پوستی درجا (Cutaneous Squamous Cell Carcinoma in situ یا SCCis)، که به عنوان بیماری بوون (Bowen disease) نیز شناخته می‌شود، به‌طور بافت‌شناختی با کراتینوسیت‌های بدخیم تعریف می‌شود که ضخامت کامل اپیدرم را درگیر می‌کنند. این بدخیمی شایع عمدتاً در افراد مسن دیده می‌شود و بیشتر بر روی پوست در معرض آفتاب رخ می‌دهد. توسعه SCCis همچنین با سرکوب سیستم ایمنی، لوسمی لنفوسیتیک مزمن، قرار گرفتن در معرض تشعشع، مصرف آرسنیک و ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ارتباط دارد. این بیماری تمایلی به جنسیت خاصی ندارد و اغلب همراه با سایر نشانه‌های آسیب مزمن ناشی از آفتاب، مانند کراتوزهای آکتینیک، لکه‌های خورشیدی (solar lentigines) و سایر کارسینوم‌های کراتینوسیتی مشاهده می‌شود. اگر درمان نشود، SCCis می‌تواند به SCC تهاجمی تبدیل شود.

اگزاستوز زیر ناخنی (Subungual exostosis) یک تومور واقعی نیست، بلکه یک تکثیر غیرطبیعی از استخوان طبیعی یا بقایای غضروفی کلسیم‌یافته است که در فالانژ انتهایی (distal phalanx) ایجاد می‌شود. اگزاستوز زیر ناخنی به‌طور مساوی در هر دو جنس شایع است و معمولاً به‌صورت یک ضایعه منفرد در میانگین سنی ۲۶ سال ظاهر می‌شود. این وضعیت به‌طور عمده ناخن شست پا (۸۰٪ از موارد) را تحت تأثیر قرار می‌دهد، اما می‌تواند در سایر ناخن‌های پا یا به‌ندرت در ناخن‌های دست نیز رخ دهد. ناخن شست پای راست نسبت به ناخن شست پای چپ بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد که احتمالاً به دلیل تروما است. تکثیر معمولاً صفحه ناخن را بالا می‌برد، عمدتاً در لبه دور-جانبی (distolateral edge)، و گاهی شبیه زگیل زیر ناخنی (subungual wart) است. صفحه ناخن ممکن است به‌طور پیشرونده تخریب شود. نیمی از موارد بدون درد هستند، اما اگر اگزاستوز به اندازه کافی بزرگ باشد، ممکن است حساسیت و درد نیز وجود داشته باشد.

زگیل‌ها (Warts) عفونت‌هایی در اپیدرم (epidermis) هستند که توسط ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) ایجاد می‌شوند. زگیل‌هایی که پوست اطراف ناخن (periungual) یا ناحیه زیر ناخن (subungual) را درگیر می‌کنند، معمولاً با زیرگونه‌های HPV 1، 2، 4، 27 و 57 مرتبط هستند. زگیل‌های قصاب (Butcher's warts) نیز ممکن است دستگاه ناخن را تحت تأثیر قرار دهند و ناشی از HPV 2 و 7 هستند. زگیل‌ها شایع‌ترین تومور ناخن به شمار می‌آیند و بیشتر ناخن‌های دست را در مقایسه با ناخن‌های پا مبتلا می‌کنند. این زگیل‌ها از طریق تماس انسانی یا به‌صورت غیرمستقیم از طریق اشیاء آلوده بر روی سطوح منتقل می‌شوند. احتمال عفونت زمانی بیشتر است که پوست خیس خورده یا آسیب دیده باشد.

زگیل‌هایی که پوست اطراف ناخن (periungual) یا ناحیه زیر ناخن (subungual) را درگیر می‌کنند، معمولاً با زیرگونه‌های 1، 2، 4، 27 و 57 ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) مرتبط هستند. زگیل‌های قصابان (Butcher's warts) نیز ممکن است دستگاه ناخن را تحت تأثیر قرار دهند و ناشی از HPV 2 و 7 هستند. زگیل‌ها شایع‌ترین تومورهای ناخنی بوده و ناخن‌های دست را بیشتر از ناخن‌های پا تحت تأثیر قرار می‌دهند. زگیل‌ها از طریق تماس انسانی یا به طور غیرمستقیم از طریق اشیاء آلوده روی سطوح منتشر می‌شوند. عفونت بیشتر زمانی اتفاق می‌افتد که پوست دچار خیسی یا آسیب شده باشد.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

اونیکومایکوزیس که معمولا به عنوان عفونت قارچی ناخن شناخته می شود، عفونت ناخن های دست و پا توسط انواع قارچ، کپک و مخمر است. عفونت های قارچی ناخن بسیار شایع هستند و تقریباً نیمی از اختلالات ناخن را تشکیل می دهند. در رایج‌ترین شکل عفونت‌های قارچی ناخن، قارچ در زیر ناخن رشد می‌کند و در امتداد بستر ناخن و شیارهای کناره‌های ناخن پخش می‌شود. راه های درمان عفونت قارچی ناخن، راه های مراقبت از عفونت قارچی ناخن، راه های تشخیص عفونت قارچی ناخن