بیماری های مشابه

آبسه پیوژنیک کبد به تجمع چرک در کبد به‌دلیل عفونت باکتریایی (یا به‌ندرت قارچی) اطلاق می‌شود.

اکینوکوکوزیس (Echinococcosis) یا بیماری هیداتید (Hydatid disease) یک عفونت انگلی (کرم نواری) زئونوز است که توسط مرحله لاروی (متاسستود - metacestode) گونه‌های مختلف جنس اکینوکوکوس (Echinococcus)، عمدتاً اکینوکوکوس گرانولوسوس (Echinococcus granulosus) (گونه شمالی آن اکنون به عنوان اکینوکوکوس کانادنسیس - Echinococcus canadensis شناخته می‌شود) و اکینوکوکوس مولتی‌لوکولاریس (Echinococcus multilocularis) ایجاد می‌شود. هر یک از این گونه‌ها به یک تظاهر بالینی متفاوت منجر می‌شوند: اکینوکوکوزیس کیستیک (CE - Cystic Echinococcosis) و اکینوکوکوزیس آلوئولار (AE - Alveolar Echinococcosis) به ترتیب. گونه‌های دیگری مانند اکینوکوکوس اورتلیپی (Echinococcus ortleppi)، اکینوکوکوس وگلی (Echinococcus vogeli)، و اکینوکوکوس الیگارثروس (Echinococcus oligarthrus) به ندرت در انسان یافت می‌شوند و در این بخش مورد بحث قرار نمی‌گیرند.

کارسینوم هپاتوسلولار (Hepatocellular carcinoma یا HCC) رایج‌ترین بدخیمی اولیه کبد در بزرگسالان بالای ۶۵ سال در سراسر جهان است و به عنوان سومین علت اصلی مرگ ناشی از سرطان شناخته می‌شود. در ایالات متحده، نسبت بروز HCC در مردان به زنان ۲.۵ به ۱ است. بروز و نسبت جنسی HCC به صورت منطقه‌ای متفاوت است و اکثر موارد در کشورهای در حال توسعه تشخیص داده می‌شوند. بیشترین میزان بروز HCC در آسیای شرقی، آسیای جنوب شرقی و آفریقای زیرصحرا مشاهده می‌شود، جایی که این بیماری عمدتاً با عفونت‌های مزمن ویروسی هپاتیت B یا C مرتبط است. عوامل خطر اصلی برای توسعه HCC شامل سیروز، هپاتیت ویروسی مزمن، آفلاتوکسین غذایی، دیابت، بیماری کبد چرب مرتبط با اختلال متابولیک (MASLD) (بیماری کبد چرب غیرالکلی [NAFLD]) و سوء مصرف الکل است. کودکان به ندرت تحت تأثیر قرار می‌گیرند؛ تنها عامل خطر شناخته شده در این جمعیت، وضعیت حامل مزمن هپاتیت B است. در ایالات متحده، داده‌ها نشان می‌دهد که بروز HCC از سال ۲۰۱۳ ممکن است ثابت باقی مانده باشد که این امر ممکن است بهبود در درمان‌های ضدویروسی را منعکس کند.