بیماری های مشابه

نوریت بینایی (Optic Neuritis) به التهاب عصب بینایی گفته می‌شود. شایع‌ترین نوع نوریت بینایی، نورپاتی التهابی دمیلینه‌کننده ایدیوپاتیک حاد (acute idiopathic inflammatory demyelinating optic neuropathy) است. این نوع به شدت با بیماری ام‌اس (Multiple Sclerosis یا MS) مرتبط است و اغلب اولین نشانه بروز این بیماری می‌باشد. گاهی اوقات، نوریت بینایی به دلیل یک فرایند عفونی که مدار چشم یا سینوس‌های پارانازال (paranasal sinuses) را درگیر کرده است، رخ می‌دهد.

مننژیوماهای غلاف عصب بینایی (Optic Nerve Sheath Meningiomas - ONSM) تومورهای نادری هستند که به آرامی رشد کرده و خوش‌خیم می‌باشند و از مننژهای اطراف عصب بینایی منشا می‌گیرند. این تومورها به‌طور کلاسیک در بزرگسالان پس از دهه سوم زندگی مشاهده می‌شوند، در کودکان نادر هستند و در زنان بیشتر از مردان رخ می‌دهند (نسبت ۳ به ۲). اکثر بیماران با کاهش پیشرونده بینایی تک‌چشمی مراجعه می‌کنند. بیماران ممکن است کاهش دید رنگی (dyschromatopsia)، سردرد و درد در ناحیه چشم را نیز تجربه کنند. در معاینه، آتروفی عصب بینایی و نقص نسبی واکنش مردمک به نور (relative afferent pupillary defect) ممکن است مشاهده شود. ONSM اغلب با نوریت بینایی اشتباه گرفته می‌شود. عوامل خطر شامل سابقه قرار گرفتن در معرض پرتودرمانی برای بدخیمی‌های سیستم عصبی مرکزی، مواجهه تصادفی با پرتو و شرایط ژنتیکی مانند نوروفیبروماتوز نوع ۲ و شوانوماتوزیس می‌باشند.

نوروپاتی ارثی اپتیک لبر (Leber hereditary optic neuropathy یا LHON)، که به نام آتروفی اپتیک لبر (Leber optic atrophy) نیز شناخته می‌شود، یک بیماری ارثی عصب بینایی است که توسط جهش‌های ژنتیکی در میتوکندری ایجاد می‌شود. این بیماری شایع‌ترین اختلال ارثی میتوکندریایی است و به طور کلاسیک جوانان مرد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. این بیماری به صورت نوروپاتی اپتیک یک‌طرفه و پیشرونده ظاهر می‌شود که در نهایت پس از ماه‌ها یا سال‌ها به دوطرفه تبدیل می‌شود.

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.