بیماری های مشابه

هزارپاها (Millipedes) بندپایانی کشیده از رده دیپلوپودا (Diplopoda) هستند که در هر بند از بدن خود دارای دو جفت پا می‌باشند (در حالی که صدپاها (Centipedes) در هر بند یک جفت پا دارند). تقریباً ۷۰۰۰ گونه از هزارپاها در سراسر جهان در زیستگاه‌های مختلف یافت می‌شوند. آن‌ها روی زمین زندگی می‌کنند، به‌طور آهسته حرکت می‌کنند، از گیاهان در حال تجزیه تغذیه می‌کنند و به‌طور کلی زندگی پنهانی دارند، اگرچه گاهی اوقات مهاجرت جمعی آن‌ها مشاهده می‌شود.

پیچک سمی، بلوط سمی و سماق سمی نام‌های رایج برای درماتیت توکسیکودندرون (Toxicodendron dermatitis) هستند که قبلاً به عنوان درماتیت روس (Rhus dermatitis) شناخته می‌شد. این عارضه یک درماتیت تماسی ناشی از واکنش حساسیتی نوع چهارم (type IV hypersensitivity reaction) در افراد حساس به اولئورزین اوروشیول (oleoresin urushiol) است. اوروشیول در بیشتر بخش‌های گیاهان این جنس که عضوی از خانواده آناکاردیاسه (Anacardiaceae) هستند، یافت می‌شود. جنس توکسیکودندرون (Toxicodendron) در سراسر قاره ایالات متحده، جنوب کانادا و مکزیک گسترده است و عمدتاً در ارتفاعات زیر ۵۰۰۰ فوت یافت می‌شود. همچنین در آسیا، آفریقا، استرالیا و نیوزیلند نیز یافت می‌شود. تخمین زده می‌شود که تا ۷۵٪ از جمعیت آمریکای شمالی حساس شده‌اند و این وضعیت بدون تمایز بر اساس سن، جنسیت، نژاد/ قومیت یا نوع پوست رخ می‌دهد. مواجهات شغلی و تفریحی شایع هستند.

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات

درماتیت تماسی آلرژیک (Allergic contact dermatitis) نوعی اگزما (درماتیت آتوپیک) است که در اثر واکنش به یک آلرژن (ماده حساسیت زا) ایجاد می شود. برخلاف درماتیت تماسی تحریک‌کننده (irritant contact dermatitis) که در زمان تماس ماده حساسیت‌زا با پوست رخ می‌دهد، درماتیت تماسی آلرژیک حدود 24 تا 72 ساعت پس از قرار گرفتن در معرض آن رخ می‌دهد. شیوع آلرژن‌هایی که باعث درماتیت تماسی آلرژیک می‌شوند، اغلب با گذشت زمان تغییر می‌کنند، زیرا برخی از مواد شیمیایی در تولید محصولاتی که با پوست در تماس هستند، دائما در حال تغییر است. اخیراً، علل شایع درماتیت تماسی آلرژیک عبارتند از نیکل، کرومات ها، مواد شیمیایی لاستیکی و نئومایسین. حساسیت زا های رایج در عموم مردم جامعه شامل عطر، فرمالدئید، لانولین (چربی های موجود در پماد ها و لوازم آرایشی) و بسیاری دیگر از مواد شیمیایی رایج محیطی می باشد.

این خلاصه به بیماران کودکان می‌پردازد. درماتیت تماسی آلرژیک در بزرگسالان به صورت جداگانه مورد بررسی قرار می‌گیرد.

دِرموگرافیسم یک واکنش غیرطبیعی به شکل کهیر (wheal) و قرمزی (flare) در پوست است که با فشار ایجاد می‌شود. این واکنش طی چند دقیقه شکل می‌گیرد و معمولاً بدون علائم است، اگرچه در برخی موارد با خارش (pruritus) همراه است. لمس یا مالش ناخواسته پوست می‌تواند به تشکیل کهیرهای خطی منجر شود. علت دِرموگرافیسم ناشناخته است، اما از نظر بالینی شبیه به کهیر (urticaria) به نظر می‌رسد و در بیماران مبتلا به کهیر و درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) بیشتر مشاهده می‌شود.

فیتوفوتودرماتیتیس (Phytophotodermatitis) یک واکنش التهابی پوستی فتوکسیک (phototoxic) است که زمانی رخ می‌دهد که یک فیتوسنسیتایزر (photosensitizer) مانند پسورالن (psoralen) موجود در بسیاری از گیاهان با پوست تماس پیدا می‌کند و سپس در معرض تابش اشعه ماوراء بنفش آ (UVA) از خورشید قرار می‌گیرد. این واکنش ممکن است به‌عنوان یک آفتاب‌سوختگی بسیار موضعی در نظر گرفته شود که معمولاً ۱۲ تا ۲۴ ساعت پس از تماس آغاز می‌شود و در ۴۸ تا ۷۲ ساعت به اوج می‌رسد. فیتوفوتودرماتیتیس بیشتر در بهار و تابستان رخ می‌دهد، زمانی که میزان پسورالن‌ها در گیاهان بیشتر و تابش اشعه ماوراء بنفش برای کودکان بالاتر است.

عقرب‌ها از اعضای شاخه بندپایان هستند که شامل حشرات، عنکبوت‌ها، سخت‌پوستان و سایر موجودات مشابه با بدن‌های بخش‌بندی شده و ضمایم در هر بخش می‌شوند. بیش از ۲۰۰۰ گونه عقرب وجود دارد که اندازه آن‌ها از چند میلی‌متر تا ۱۵ سانتی‌متر متغیر است. حدود ۳۰ تا ۳۵ گونه عقرب دارای اهمیت پزشکی هستند.

خراش‌های قرنیه به عنوان خراش‌های سطحی بر روی سطح قرنیه تعریف می‌شوند که معمولاً با آسیب‌های تروماتیک به چشم مرتبط هستند، اگرچه در افرادی که از خشکی شدید چشم (dry eye) رنج می‌برند نیز می‌توانند رخ دهند. آسیب تحریک‌کننده می‌تواند به اندازه تماس تصادفی با انگشت یا ورود ذرات کوچک شن و گرد و غبار به چشم جزئی باشد.

پارگی‌های قرنیه (Cornea lacerations) از جمله آسیب‌های تروماتیک به چشم هستند و باید به عنوان موارد اورژانسی چشمی در نظر گرفته شوند، زیرا درمان نادرست آن‌ها می‌تواند منجر به از دست دادن دائمی بینایی شود. بیماری که با این وضعیت مراجعه می‌کند، سابقه‌ای از تروما به چشم دارد، از درد رنج می‌برد، و دارای فوتوفوبی (photophobia) و بلفارواسپاسم (blepharospasm) مرتبط است. اگر پارگی از محور بینایی عبور کند یا به صورت تمام ضخامت باشد، معمولاً کاهش بینایی در چشم آسیب‌دیده مشاهده خواهد شد.

یووئیت (Uveitis) به التهاب درون‌چشمی اشاره دارد که یووه چشم را درگیر می‌کند. یووه شامل ساختارهای عروقی رنگ‌دانه‌دار چشم، از جمله عنبیه (iris)، جسم مژگانی (ciliary body)، پارس پلانا (pars plana) و مشیمیه (choroid) است. یووئیت می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله تروما، جراحی، عفونت‌های ویروسی و باکتریایی، اختلالات التهابی، بیماری‌های خودایمنی و حتی بدخیمی‌ها ایجاد شود. یووئیت به‌طور معمول به سه بخش تقسیم می‌شود: یووئیت قدامی، یووئیت میانی و یووئیت خلفی؛ اگر تمام سه بخش چشم را در بر گیرد، به آن پان‌یووئیت (panuveitis) می‌گویند. یووئیت قدامی بیشتر در اتاق اورژانس و مراکز مراقبت اولیه دیده می‌شود و این خلاصه بر آن تمرکز دارد.

اسکلریت قدامی منتشر (Diffuse anterior scleritis) یکی از شایع‌ترین انواع اسکلریت است. اسکلریت (Scleritis) یک حالت التهابی است که بر صلبیه (sclera) تأثیر می‌گذارد و اغلب با بیماری‌های زمینه‌ای سیستمیک مرتبط با بافت همبند، واسکولیت (vasculitis) یا دیگر بیماری‌های خودایمنی همراه است. اسکلریت باعث التهاب شدید صلبیه و درد چشمی می‌شود. این بیماری بیشتر در زنان میانسال مشاهده می‌شود. از آنجا که اسکلریت اغلب از یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای ناشی می‌شود، تمایل دارد هر دو چشم را درگیر کند و می‌تواند به‌طور قابل توجهی نامتقارن باشد. التهاب صلبیه می‌تواند بافت‌های مجاور را تحت تأثیر قرار دهد و بسیاری اوقات، قرنیه محیطی نیز ممکن است درگیر شود و منجر به کاهش دید گردد.