بیماری های مشابه

اسکلریت قدامی منتشر (Diffuse anterior scleritis) یکی از شایع‌ترین انواع اسکلریت است. اسکلریت (Scleritis) یک حالت التهابی است که بر صلبیه (sclera) تأثیر می‌گذارد و اغلب با بیماری‌های زمینه‌ای سیستمیک مرتبط با بافت همبند، واسکولیت (vasculitis) یا دیگر بیماری‌های خودایمنی همراه است. اسکلریت باعث التهاب شدید صلبیه و درد چشمی می‌شود. این بیماری بیشتر در زنان میانسال مشاهده می‌شود. از آنجا که اسکلریت اغلب از یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای ناشی می‌شود، تمایل دارد هر دو چشم را درگیر کند و می‌تواند به‌طور قابل توجهی نامتقارن باشد. التهاب صلبیه می‌تواند بافت‌های مجاور را تحت تأثیر قرار دهد و بسیاری اوقات، قرنیه محیطی نیز ممکن است درگیر شود و منجر به کاهش دید گردد.

اپی‌اسکلریت منتشر (Diffuse Episcleritis) یک وضعیت التهابی بازگشتی در بافت اپی‌اسکلرال (Episcleral) است که اغلب به صورت دوطرفه رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً به صورت ناگهانی شروع می‌شود. علائم ممکن است تنها شامل ناحیه‌ای قرمز شده در سطح چشم باشد یا شامل درد، ترس از نور (Photophobia)، اشک‌ریزی و احساس داغ و سوزش با حساسیت نادر به لمس باشد. حدود یک سوم از بیماران دارای یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای هستند. برخلاف نوع ندولار (Nodular) این بیماری، اکثر دوره‌های اپی‌اسکلریت منتشر کوتاه‌مدت بوده (۱۰ تا ۲۱ روز) و معمولاً نیاز به درمان چندانی ندارند. شیوع این بیماری در زنان بیشتر است و در دهه‌های چهارم تا پنجم زندگی بیشتر مشاهده می‌شود. بازگشت بیماری ممکن است به صورت نوع منتشر یا نوع ندولار اپی‌اسکلریت باشد.

اپی‌اسکلریت ندولار (Nodular Episcleritis) یک وضعیت التهابی است که به‌طور مکرر در بافت اپی‌اسکلرال رخ می‌دهد. آغاز آن معمولاً به‌صورت حاد است و می‌تواند یک‌طرفه یا دوطرفه باشد. برخلاف اپی‌اسکلریت منتشر (Diffuse Episcleritis)، اپی‌اسکلریت ندولار به ناحیه‌ای مشخص از بافت اپی‌اسکلرال ملتهب و برجسته اشاره دارد. علائم این بیماری ممکن است بدون نشانه باشند یا شامل تحریک، فوتوفوبیا (Photophobia)، اشک‌ریزی و حساسیت خفیف به لمس باشند.

اسکلریت گره‌ای (Nodular scleritis) یکی از شایع‌ترین انواع اسکلریت است که با آن مواجه می‌شویم. اسکلریت گره‌ای یک بیماری التهابی است که صلبیه (sclera) را درگیر می‌کند و اغلب با بیماری‌های سیستمیک بافت همبند (collagen vascular disease)، واسکولیت (vasculitis) یا سایر بیماری‌های خودایمنی همراه است. این بیماری باعث التهاب شدید و درد در ناحیه برجسته‌ای (گره) از صلبیه می‌شود. این نوع اسکلریت عمدتاً در زنان میانسال مشاهده می‌شود. حدود یک سوم از بیماران مبتلا به اسکلریت گره‌ای دارای یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای هستند که می‌تواند هر دو چشم را درگیر کند، اگرچه گاهی اوقات به صورت نامتقارن است. التهاب صلبیه ممکن است به بافت‌های مجاور سرایت کند و در بسیاری از موارد، قرنیه محیطی (peripheral cornea) را نیز درگیر کند که منجر به کاهش بینایی می‌شود.

التهاب ملتحمه ویروسی (Viral Conjunctivitis) که معمولاً با نام چشم صورتی (Pink Eye) شناخته می‌شود، یکی از شایع‌ترین انواع التهاب ملتحمه است.

ورم ملتحمه، که معمولا به عنوان چشم صورتی/چشم قرمز شناخته می شود، التهاب بافت روی سطح چشم و/یا پوشش داخلی پلک است. یک یا هر دو چشم صورتی یا قرمز و تحریک شده به نظر می رسند. ممکن است ترشحات (اشک، مخاط یا چرک) و همچنین حساسیت به نور روشن وجود داشته باشد. ممکن است سوزش، خارش، احساس شن در چشم و حتی درد در چشم وجود داشته باشد. ممکن است صبح هنگام بیدار شدن از خواب پلک ها به هم چسبیده باشند. بینایی ممکن است توسط مخاط یا اشک اضافی در چشم ها تار شود. راه های مراقبت قرمزی چشم (کونژنکتیویت)، راه های درمان قرمزی چشم (کونژنکتیویت)، راه های تشخیص قرمزی چشم (کونژنکتیویت)

کنژنکتیویت آلرژیک فصلی و دائمی (Seasonal/Perennial Allergic Conjunctivitis - SAC/PAC) یکی از علل شایع تحریک و خارش چشم است که غیرعفونی محسوب می‌شود. آلرژن‌ها ممکن است فصلی باشند، مانند گرده‌ها و آمبروسیا (Ragweed)، یا غیرفصلی، مانند گرد و غبار، قطره‌های چشمی، کپک، یا مواد آرایشی. این بیماری نتیجه یک واکنش حساسیت‌ مفرط وابسته به ایمونوگلوبولین E (IgE) است و سابقه فردی یا خانوادگی آتوپی (Atopy) در این بیماران شایع است.

یووئیت (Uveitis) به التهاب درون‌چشمی اشاره دارد که یووه چشم را درگیر می‌کند. یووه شامل ساختارهای عروقی رنگ‌دانه‌دار چشم، از جمله عنبیه (iris)، جسم مژگانی (ciliary body)، پارس پلانا (pars plana) و مشیمیه (choroid) است. یووئیت می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله تروما، جراحی، عفونت‌های ویروسی و باکتریایی، اختلالات التهابی، بیماری‌های خودایمنی و حتی بدخیمی‌ها ایجاد شود. یووئیت به‌طور معمول به سه بخش تقسیم می‌شود: یووئیت قدامی، یووئیت میانی و یووئیت خلفی؛ اگر تمام سه بخش چشم را در بر گیرد، به آن پان‌یووئیت (panuveitis) می‌گویند. یووئیت قدامی بیشتر در اتاق اورژانس و مراکز مراقبت اولیه دیده می‌شود و این خلاصه بر آن تمرکز دارد.

واسکولیت (Vasculitis) اصطلاحی عمومی است که به گروهی بزرگ و ناهمگن از اختلالات اشاره دارد که با التهاب عروق خونی مشخص می‌شوند. هیچ سیستم طبقه‌بندی یکنواختی برای واسکولیت وجود ندارد، اگرچه زیرگروه‌ها معمولاً بر اساس اندازه عروق درگیر، نوع کمپلکس‌های ایمنی در گردش، و دیگر ویژگی‌های هیستوپاتولوژیک و بالینی دسته‌بندی می‌شوند. در بسیاری از موارد، آسیب به عروق خونی منجر به نشت گلبول‌های قرمز و بروز پورپورای قابل لمس (palpable purpura) بر روی پوست می‌شود. علائم پوستی شایع دیگر واسکولیت شامل زخم‌های پوستی، پدیده رینود (Raynaud phenomenon)، و لیودو رتیکولاریس (livedo reticularis) است.

همان‌طور که از نام آن پیداست، مسمومیت ناشی از محلول لنز تماسی تنها در بیمارانی رخ می‌دهد که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند. این مسمومیت اغلب با استفاده نادرست از لنزهای تماسی یا بهداشت ضعیف آنها مرتبط است. شایع‌ترین نوع مسمومیت لنز تماسی ناشی از استفاده بیش از حد از لنز (اغلب خوابیدن با لنز) است که منجر به کاهش اکسیژن‌رسانی به قرنیه (corneal hypoxia) می‌شود. این وضعیت باعث کاهش سریع بینایی همراه با درد چشمی، قرمزی و حساسیت به نور می‌شود. کاهش مزمن اکسیژن‌رسانی باعث ایجاد زخم و عروق‌زایی در قرنیه می‌شود. نوع دوم مسمومیت لنز تماسی به‌طور کلاسیک با ماده نگهدارنده تیمروزال (thimerosal) مرتبط بود اما ممکن است با هر محلول لنز تماسی دیده شود. در این نوع مسمومیت، بیماران از ناراحتی چشمی و احساس جسم خارجی شکایت می‌کنند. بیماران ممکن است کاهش بینایی، به‌ویژه هنگام استفاده از عینک خود را متوجه شوند و معمولاً با درد شدید، حساسیت به نور و اغلب کاهش بینایی مراجعه می‌کنند.

ورم ملتحمه سمی ناشی از استفاده موضعی داروها یک مشکل شایع است. این مسمومیت می‌تواند به دلیل خود دارو (همانند مسمومیت با ویروپتیک) یا به دلیل ماده نگهدارنده در شیشه‌های قطره چشمی چندبار مصرف باشد. یکی از نگهدارنده‌های رایج که در تهیه داروهای چشمی استفاده می‌شود، بنزالکونیوم کلراید (benzalkonium chloride) است که به‌عنوان ماده‌ای سمی برای اپیتلیوم قرنیه شناخته شده است. ورم ملتحمه سمی بیشتر در بیمارانی که از داروهای موضعی متعدد استفاده می‌کنند، مشاهده می‌شود. این بیماران از قرمزی چشم، تحریک چشمی، اشک‌ریزی و ترشح شکایت دارند. علائم ممکن است پس از یک بار استفاده از دارو ظاهر شود، اما معمولاً تا چند هفته پس از شروع استفاده بروز نمی‌کند.

پنگوئکولا به رسوبی زردرنگ و کمی برجسته، شبیه به چربی، در ملتحمه لیمبال (limbal conjunctiva) ناحیه بینی و گیجگاهی بین‌پالپبرال (interpalpebral) گفته می‌شود. برخلاف تریژیوم (Pterygium)، پنگوئکولا با لبه قرنیه فاصله دارد، اما می‌تواند به تریژیوم تبدیل شود. مشابه تریژیوم، پنگوئکولا نیز می‌تواند دچار عروق‌سازی (vascularization) و التهاب شود و باعث ایجاد لکه‌های نقطه‌ای (punctate staining) در اپیتلیوم قرنیه و همچنین تشکیل دلن (dellen) قرنیه گردد. این عارضه معمولاً دوطرفه است و تمایلی به جنسیت یا نژاد خاصی ندارد، اما بیشتر در افرادی مشاهده می‌شود که به‌طور مزمن در معرض نور خورشید قرار دارند.