بیماری های مشابه

بلفاریت (Blepharitis)، که به عنوان مایبومیت (Meibomitis) نیز شناخته می‌شود، یک وضعیت التهابی مزمن در لبه پلک است. این بیماری در افرادی با فوتوتایپ‌های پوستی روشن شایع‌تر است و ارتباط نزدیکی با سندرم خشکی چشم (Dry Eye Syndrome) دارد.

روزاسه که گاهی آکنه بزرگسالان نیز نامیده می شود، التهاب مزمن صورت با علت ناشناخته و بدون درمان دائمی است. چهار نوع مختلف روزاسه شرح داده شده است:

زخم قرنیه قارچی یا کراتیت قارچی (Fungal Keratitis) به معنای عفونت استرومای قرنیه است که می‌تواند به سرعت باعث کاهش دید و درد شود. *زخم‌های عفونی قرنیه باید در اسرع وقت درمان شوند تا دید حفظ شود.* در صورت عدم درمان، عفونت قارچی ممکن است به سوراخ شدن قرنیه، از دست دادن دید و حتی از دست دادن چشم منجر شود.

کراتیت اولسراتیو محیطی (Peripheral ulcerative keratitis یا PUK) یک التهاب نازک‌شدن و زخم‌شدن قرنیه به دلیل یک وضعیت خودایمنی است. بیماری‌های خودایمنی مسبب شامل موارد زیر می‌شوند:

بیماری لایم به دلیل عفونت با باکتری بوریلیا بورگدورفری (Borrelia burgdorferi) ایجاد می‌شود. میزبان معمول این باکتری، کنه گوزن است، اما انسان‌ها نیز ممکن است در صورت گزیدگی دچار عفونت شوند. اغلب بیماران به یاد نمی‌آورند که توسط کنه گزیده شده‌اند. نشانه‌های اولیه بیماری لایم شامل تب و لرز، بثورات پوستی به شکل دایره‌ای و گسترش یابنده معروف به بثورات چشمی (erythema migrans)، تورم مفاصل و درد عضلانی است. بوریلیا بورگدورفری بسیار سخت در محیط کشت رشد می‌کند و تشخیص معمولاً بر اساس نتایج مثبت سرولوژیک انجام می‌شود. نادر است که بیماری لایم در مراحل اولیه بر چشم تأثیر بگذارد؛ با این حال، بیمارانی که در مراحل پیشرفته تشخیص داده شده و درمان می‌شوند ممکن است علائم چشمی داشته باشند. این بیماران معمولاً از قرمزی چشم، درد، حساسیت به نور یا کاهش دید به دلیل التهاب چشمی شکایت دارند.

اسکلریت قدامی منتشر (Diffuse anterior scleritis) یکی از شایع‌ترین انواع اسکلریت است. اسکلریت (Scleritis) یک حالت التهابی است که بر صلبیه (sclera) تأثیر می‌گذارد و اغلب با بیماری‌های زمینه‌ای سیستمیک مرتبط با بافت همبند، واسکولیت (vasculitis) یا دیگر بیماری‌های خودایمنی همراه است. اسکلریت باعث التهاب شدید صلبیه و درد چشمی می‌شود. این بیماری بیشتر در زنان میانسال مشاهده می‌شود. از آنجا که اسکلریت اغلب از یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای ناشی می‌شود، تمایل دارد هر دو چشم را درگیر کند و می‌تواند به‌طور قابل توجهی نامتقارن باشد. التهاب صلبیه می‌تواند بافت‌های مجاور را تحت تأثیر قرار دهد و بسیاری اوقات، قرنیه محیطی نیز ممکن است درگیر شود و منجر به کاهش دید گردد.

اپی‌اسکلریت ندولار (Nodular Episcleritis) یک وضعیت التهابی است که به‌طور مکرر در بافت اپی‌اسکلرال رخ می‌دهد. آغاز آن معمولاً به‌صورت حاد است و می‌تواند یک‌طرفه یا دوطرفه باشد. برخلاف اپی‌اسکلریت منتشر (Diffuse Episcleritis)، اپی‌اسکلریت ندولار به ناحیه‌ای مشخص از بافت اپی‌اسکلرال ملتهب و برجسته اشاره دارد. علائم این بیماری ممکن است بدون نشانه باشند یا شامل تحریک، فوتوفوبیا (Photophobia)، اشک‌ریزی و حساسیت خفیف به لمس باشند.

حساسیت به استافیلوکوک یا کراتیت حاشیه‌ای استافیلوکوکی یک پاسخ ایمنی در قرنیه محیطی به فلور میکروبی پلک بیماران است. بیماران اغلب از درد، حساسیت به نور، قرمزی، اشک‌ریزش، پوسته‌ریزی پلک و احساس جسم خارجی شکایت دارند. در صورتی که اشک‌ریزش شدید باشد، ممکن است بینایی کاهش یابد.