بیماری های مشابه

یووئیت (Uveitis) به التهاب درون‌چشمی اشاره دارد که یووه چشم را درگیر می‌کند. یووه شامل ساختارهای عروقی رنگ‌دانه‌دار چشم، از جمله عنبیه (iris)، جسم مژگانی (ciliary body)، پارس پلانا (pars plana) و مشیمیه (choroid) است. یووئیت می‌تواند به دلایل مختلفی از جمله تروما، جراحی، عفونت‌های ویروسی و باکتریایی، اختلالات التهابی، بیماری‌های خودایمنی و حتی بدخیمی‌ها ایجاد شود. یووئیت به‌طور معمول به سه بخش تقسیم می‌شود: یووئیت قدامی، یووئیت میانی و یووئیت خلفی؛ اگر تمام سه بخش چشم را در بر گیرد، به آن پان‌یووئیت (panuveitis) می‌گویند. یووئیت قدامی بیشتر در اتاق اورژانس و مراکز مراقبت اولیه دیده می‌شود و این خلاصه بر آن تمرکز دارد.

زخم قرنیه قارچی یا کراتیت قارچی (Fungal Keratitis) به معنای عفونت استرومای قرنیه است که می‌تواند به سرعت باعث کاهش دید و درد شود. *زخم‌های عفونی قرنیه باید در اسرع وقت درمان شوند تا دید حفظ شود.* در صورت عدم درمان، عفونت قارچی ممکن است به سوراخ شدن قرنیه، از دست دادن دید و حتی از دست دادن چشم منجر شود.

عفونت ویروس هرپس سیمپلکس (HSV) یکی از شایع‌ترین عفونت‌های ویروسی چشم و پوست اطراف چشم است. اکثر افراد بالای ۶۰ سال نسبت به HSV-1 سرم مثبت خواهند بود. این عفونت معمولاً مسیر عصب تری‌ژمینال (trigeminal nerve) را دنبال می‌کند. بیشتر عفونت‌های چشمی به دلیل HSV-1 ایجاد می‌شوند؛ HSV-2 نیز می‌تواند باعث عفونت شود، اما شیوع آن بسیار کمتر است.

همان‌طور که از نام آن پیداست، مسمومیت ناشی از محلول لنز تماسی تنها در بیمارانی رخ می‌دهد که از لنزهای تماسی استفاده می‌کنند. این مسمومیت اغلب با استفاده نادرست از لنزهای تماسی یا بهداشت ضعیف آنها مرتبط است. شایع‌ترین نوع مسمومیت لنز تماسی ناشی از استفاده بیش از حد از لنز (اغلب خوابیدن با لنز) است که منجر به کاهش اکسیژن‌رسانی به قرنیه (corneal hypoxia) می‌شود. این وضعیت باعث کاهش سریع بینایی همراه با درد چشمی، قرمزی و حساسیت به نور می‌شود. کاهش مزمن اکسیژن‌رسانی باعث ایجاد زخم و عروق‌زایی در قرنیه می‌شود. نوع دوم مسمومیت لنز تماسی به‌طور کلاسیک با ماده نگهدارنده تیمروزال (thimerosal) مرتبط بود اما ممکن است با هر محلول لنز تماسی دیده شود. در این نوع مسمومیت، بیماران از ناراحتی چشمی و احساس جسم خارجی شکایت می‌کنند. بیماران ممکن است کاهش بینایی، به‌ویژه هنگام استفاده از عینک خود را متوجه شوند و معمولاً با درد شدید، حساسیت به نور و اغلب کاهش بینایی مراجعه می‌کنند.

خراش‌های قرنیه به عنوان خراش‌های سطحی بر روی سطح قرنیه تعریف می‌شوند که معمولاً با آسیب‌های تروماتیک به چشم مرتبط هستند، اگرچه در افرادی که از خشکی شدید چشم (dry eye) رنج می‌برند نیز می‌توانند رخ دهند. آسیب تحریک‌کننده می‌تواند به اندازه تماس تصادفی با انگشت یا ورود ذرات کوچک شن و گرد و غبار به چشم جزئی باشد.

اسکلریت قدامی منتشر (Diffuse anterior scleritis) یکی از شایع‌ترین انواع اسکلریت است. اسکلریت (Scleritis) یک حالت التهابی است که بر صلبیه (sclera) تأثیر می‌گذارد و اغلب با بیماری‌های زمینه‌ای سیستمیک مرتبط با بافت همبند، واسکولیت (vasculitis) یا دیگر بیماری‌های خودایمنی همراه است. اسکلریت باعث التهاب شدید صلبیه و درد چشمی می‌شود. این بیماری بیشتر در زنان میانسال مشاهده می‌شود. از آنجا که اسکلریت اغلب از یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای ناشی می‌شود، تمایل دارد هر دو چشم را درگیر کند و می‌تواند به‌طور قابل توجهی نامتقارن باشد. التهاب صلبیه می‌تواند بافت‌های مجاور را تحت تأثیر قرار دهد و بسیاری اوقات، قرنیه محیطی نیز ممکن است درگیر شود و منجر به کاهش دید گردد.

اپی‌اسکلریت منتشر (Diffuse Episcleritis) یک وضعیت التهابی بازگشتی در بافت اپی‌اسکلرال (Episcleral) است که اغلب به صورت دوطرفه رخ می‌دهد. این بیماری معمولاً به صورت ناگهانی شروع می‌شود. علائم ممکن است تنها شامل ناحیه‌ای قرمز شده در سطح چشم باشد یا شامل درد، ترس از نور (Photophobia)، اشک‌ریزی و احساس داغ و سوزش با حساسیت نادر به لمس باشد. حدود یک سوم از بیماران دارای یک بیماری سیستمیک زمینه‌ای هستند. برخلاف نوع ندولار (Nodular) این بیماری، اکثر دوره‌های اپی‌اسکلریت منتشر کوتاه‌مدت بوده (۱۰ تا ۲۱ روز) و معمولاً نیاز به درمان چندانی ندارند. شیوع این بیماری در زنان بیشتر است و در دهه‌های چهارم تا پنجم زندگی بیشتر مشاهده می‌شود. بازگشت بیماری ممکن است به صورت نوع منتشر یا نوع ندولار اپی‌اسکلریت باشد.

کراتیت اولسراتیو محیطی (Peripheral ulcerative keratitis یا PUK) یک التهاب نازک‌شدن و زخم‌شدن قرنیه به دلیل یک وضعیت خودایمنی است. بیماری‌های خودایمنی مسبب شامل موارد زیر می‌شوند: