بیماری های مشابه

زگیل‌های دهانی، که به عنوان پاپیلوم‌ها (papillomas) نیز شناخته می‌شوند، پاپول‌ها و پلاک‌های کوچک، نرم، صورتی یا سفید و کمی برجسته‌ای هستند که در مخاط باکال، لثه‌ای، یا لبی، زبان، یا کام سخت ظاهر می‌شوند. این زگیل‌ها در طی هفته‌ها تا ماه‌ها رشد می‌کنند و علت آن‌ها ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است. بیش از ۴۰ نوع HPV می‌تواند مخاط را آلوده کند. این ویروس سلول‌های اپیتلیال را آلوده کرده و می‌تواند به صورت یک عفونت نهفته بلندمدت باقی بماند که ممکن است دوباره فعال شود یا به طور فعال حتی به صورت تحت بالینی پایدار بماند. زگیل‌های دهانی ممکن است از طریق انتقال جنسی دیجیتال یا دهانی-تناسلی ایجاد شوند. کندیلوم‌های اکیومیناتا (Condyloma acuminata) از طریق انتقال جنسی منتقل می‌شوند و معمولاً ۱ تا ۳ ماه پس از تماس با یک شریک آلوده ظاهر می‌شوند و در دهان به اشکال مختلفی بروز می‌کنند.

پاپیلوم دهانی که به عنوان پاپیلوم سنگفرشی نیز شناخته می‌شود، ناشی از ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است. این ضایعه به صورت رشدی آهسته و شبیه گل‌کلم در حفره دهان ظاهر می‌شود. پاپیلوم دهانی تقریباً در 1 نفر از هر 250 بزرگسال رخ می‌دهد و اغلب در دهه‌های سوم تا پنجم زندگی مشاهده می‌شود. همچنین این بیماری 8 درصد از تومورهای دهانی در کودکان را تشکیل می‌دهد. زیرگروه‌های ویروسی 6 و 11 در 50 درصد از این ضایعات شناسایی شده‌اند. نحوه انتقال این ویروس‌ها ناشناخته است، اما به نظر می‌رسد که ویروس‌های مربوط به این وضعیت دارای ویروس‌زایی و نرخ عفونت‌زایی پایینی باشند. هر سطح دهانی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، اما این ضایعه بیشتر بر روی زبان، لب‌ها و کام نرم مشاهده می‌شود.

کارسینوم سلول سنگفرشی دهانی (Oral squamous cell carcinoma یا SCC) یک بدخیمی است که از اپیتلیوم سطحی دهان منشأ می‌گیرد. مواجهه مزمن با نور فرابنفش (UV) باعث بروز SCC در ناحیه ورمیلیون لب‌ها، به‌ویژه لب پایین و عمدتاً در افراد با پوست روشن می‌شود. در ایالات متحده، تا ۸۰٪ از موارد SCC داخل دهانی با سیگار کشیدن مرتبط است، چه همراه با مصرف زیاد الکل و چه بدون آن؛ الکل نقشی هم‌افزا در توسعه SCC دهانی دارد.

لکوپلاکیا یک اصطلاح بالینی است که به پلاک سفید مخاطی اشاره دارد که به هیچ موجودیت شناخته‌شده بالینی یا آسیب‌شناختی (histopathologic) دیگری تعلق ندارد؛ بنابراین، این یک تشخیص بالینی به روش حذف است. کراتوزهای اصطکاکی (Frictional keratoses) دارای علت‌شناسی خاصی هستند و به همین دلیل به عنوان لکوپلاکیا در نظر گرفته نمی‌شوند. لکوپلاکیا یک یافته شایع دهانی است که می‌تواند پیش‌درآمدی برای کارسینوم سلول سنگفرشی مخاطی (mucosal squamous cell carcinoma) باشد. این بیماری در افراد سیگاری بیشتر دیده می‌شود، اما ممکن است به این دلیل باشد که پلاک‌های سفید در افراد سیگاری بیشتر تحت بیوپسی قرار می‌گیرند. عوامل خطر برای این وضعیت همان عواملی هستند که برای کارسینوم سلول سنگفرشی وجود دارند و تغییرات بدخیم به کارسینوم مهاجم در ۶٪ تا ۱۸٪ از بیماران رخ می‌دهد.

اریترپلاکی (Erythroplakia) یک وضعیت پیش‌بدخیم در مخاط دهان است که مشابه اریترپلازیای کایرات (erythroplasia of Queyrat) به صورت یک لکه قرمز مشخص ظاهر می‌شود و به‌طور بالینی نمی‌توان آن را به عنوان هیچ وضعیت دیگری تشخیص داد. یک مطالعه نشان داده است که بیش از ۹۰ درصد از این ضایعات در زمان تشخیص، دیسپلاستیک (dysplastic)، کارسینوم درجا (carcinoma in situ) یا کارسینوم مهاجم (invasive carcinoma) هستند.