بیماری های مشابه

لویازیس به‌وسیله انگل فیلاریایی لوا لوا (Loa loa) ایجاد می‌شود. این بیماری در مناطق مرکزی و غربی آفریقا بومی است. عفونت از طریق نیش مگس‌های خون‌خوار از جنس Chrysops (مگس گوزن، مگس اسب، مگس مانگرو) به انسان منتقل می‌شود. تصویر بالینی لویازیس در میان افرادی که در مناطق بومی زندگی می‌کنند با افرادی که به این مناطق سفر می‌کنند، متفاوت است.

استرونژیلوئیدیازیس توسط انگل روده‌ای (helminth) به نام استرونژیلوئیدس استرکورالیس (Strongyloides stercoralis) ایجاد می‌شود. این انگل از طریق نفوذ به پوست سالم، معمولاً در ناحیه پایینی بدن، یا بلع دهانی به انسان منتقل می‌شود. این عفونت در سراسر جهان مشاهده می‌شود، اما در مناطق گرمسیری یا نواحی گرم‌تر مناطق معتدل (مانند جنوب شرقی ایالات متحده، جزایر کارائیب) شایع‌تر است. گونه نادرتری که می‌تواند انسان را آلوده کند، استرونژیلوئیدس فولبورنی (Strongyloides fuelleborni) است؛ مواردی از این عفونت در آفریقای زیر صحرا (S. fuelleborni subsp. fuelleborni) و پاپوآ گینه نو (S. fuelleborni subsp. kellyi) گزارش شده است.

بیماری اسپارگنوزیس انسانی یک عفونت انگلی است که توسط لاروهای پلروسرکوئید (spargana) کرم کدو (Spirometra) ایجاد می‌شود. این عفونت از طریق مصرف گوشت خام یا نیم‌پز مارها یا قورباغه‌ها، نوشیدن آب آلوده به لاروهای Spirometra یا استفاده از ضمادهای خام روی زخم‌های باز یا غشاهای مخاطی به‌دست می‌آید. در چرخه زندگی Spirometra، انسان‌ها میزبان‌های تصادفی هستند؛ سگ‌ها، گربه‌ها و سایر پستانداران میزبان‌های نهایی هستند؛ سخت‌پوستان آب شیرین میزبان‌های واسط اول هستند و دوزیستان و خزندگان میزبان‌های واسط دوم می‌باشند.

مهاجرت لارو پوستی (Cutaneous larva migrans) که با نام‌هایی همچون خزش پوستی، درماتیت خزنده، عفونت کرم شنی، خارش لوله‌کش و خارش شکارچی اردک نیز شناخته می‌شود، یک عفونت انگلی در اپیدرم پوست است. این بیماری به‌وسیله لاروهای کرم قلاب‌دار (hookworms) که به سگ‌ها و گربه‌های خانگی یا انسان‌ها (شامل Ancylostoma braziliense، Ancylostoma caninum، Uncinaria stenocephala و Bunostomum phlebotomum) حمله می‌کنند، ایجاد می‌شود. این بیماری معمولاً از طریق راه رفتن با پای برهنه روی خاک یا شن آلوده به مدفوع سگ یا گربه که حاوی لارو است، منتقل می‌شود. پس از تماس با پوست، لاروها به اپیدرم نفوذ کرده و به‌صورت مارپیچی یا به شکل "مارمانند"، در اپیدرم مهاجرت می‌کنند.

اریتم ندوزوم (Erythema nodosum) شایع‌ترین نوع سپتال پانیکولیت (التهاب چربی زیرپوستی) است و ناشی از واکنش حساسیت تأخیری به محرک‌های مختلفی مانند عفونت‌های باکتریایی و ویروسی (معمولاً استرپتوکوک و ویروس اپشتین-بار [EBV] به ترتیب)، داروها، بدخیمی‌ها، بیماری التهابی روده (مانند بیماری کرون و کولیت اولسراتیو)، عفونت‌های قارچی و بیماری‌های عروقی کلاژن است. با این حال، در 33٪ تا 50٪ موارد، هیچ ارتباطی یافت نمی‌شود. فهرست کاملی از علل در زیر آمده است.