لویازیس به‌وسیله انگل فیلاریایی لوا لوا (Loa loa) ایجاد می‌شود. این بیماری در مناطق مرکزی و غربی آفریقا بومی است. عفونت از طریق نیش مگس‌های خون‌خوار از جنس Chrysops (مگس گوزن، مگس اسب، مگس مانگرو) به انسان منتقل می‌شود. تصویر بالینی لویازیس در میان افرادی که در مناطق بومی زندگی می‌کنند با افرادی که به این مناطق سفر می‌کنند، متفاوت است.

ساکنان بلندمدت مناطق بومی

در ساکنان بلندمدت مناطق بومی، عفونت می‌تواند بدون علامت باشد، حتی با وجود تعداد زیادی میکروفیلاریا (microfilariae) در خون.

مسافران به مناطق بومی

از آنجا که مسافران به مناطق بومی نسبت به لوا لوا مصونیت ندارند، عفونت با تورم‌های زیرپوستی موضعی (تورم‌های کالابار یا Calabar swellings) و آنژیوادم (angioedema) که هر دو واکنش‌های آلرژیک موضعی به لوا لوا هستند، مشخص می‌شود. این تورم‌ها گذرا بوده و از چند ساعت تا چند روز طول می‌کشند و اغلب در اندام‌ها و صورت رخ می‌دهند. گاهی مهاجرت کرم‌های بالغ در داخل یا خارج از تورم‌های کالابار به‌صورت ساختاری کرم‌مانند دیده می‌شود. خارش یا حس سوزش ناشی از مهاجرت کرم بالغ به همراه آرترالژی (arthralgia)، خستگی و میالژیا (myalgias) شایع است. اگر کرم بالغ زیر ملتحمه چشم مهاجرت کند (که در ۱۰٪ تا ۲۰٪ بیماران دیده می‌شود)، تورم کالابار می‌تواند در اطراف چشم رخ دهد و ممکن است با درد چشم همراه باشد.

عوارض

عوارض می‌توانند شامل مننژیت (meningitis)، انسفالیت (encephalitis)، نفروپاتی (nephropathy)، فیبروز اندومیوکاردیال (endomyocardial fibrosis) و به‌ندرت درگیری ریوی باشند. اگرچه به‌طور کلی لویازیس به‌عنوان بیماری خوش‌خیم شناخته می‌شود، این عوارض و افزایش خطر مرگ و میر بیشتر در بیمارانی که دارای سطح بالای میکروفیلاریا هستند و در مناطق بومی زندگی می‌کنند، مشاهده می‌شود.