بیماری های مشابه

بروز چندشکلی نوری (Polymorphous Light Eruption یا PMLE) یک اختلال پوستی شایع اکتسابی است که با واکنش پاتولوژیک به اشعه ماوراء بنفش (UVR) مشخص می‌شود. پاپول‌های اریتماتوز، وزیکول‌ها و پلاک‌ها (به همین دلیل نام "چندشکلی" به آن داده شده است) چند دقیقه تا چند ساعت پس از مواجهه با اشعه ماوراء بنفش، مانند نور خورشید یا تخت‌های برنزه، ظاهر می‌شوند. این بروز اغلب خارش‌دار، بدون ایجاد زخم و در نواحی در معرض نور است. حملات بیشتر در ماه‌های بهار و اوایل تابستان، به ویژه پس از اولین مواجهه با نور خورشید در فصل، رخ می‌دهند و در زمستان ناپدید می‌شوند. علائم سیستمیک (مانند تب، بی‌حالی، سردرد، میالژی‌ها و آرتالژی‌ها) معمولاً غایب هستند. اگرچه بروز ممکن است تا چند هفته ادامه داشته باشد، اما اکثر موارد در عرض چند روز برطرف می‌شوند.

پریگو اکتینیک (Actinic Prurigo) که به نام‌های پریگو تابستانی هاچینسون (Hutchinson's Summer Prurigo) یا هیدروآ استیوایل (Hydroa Aestivale) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ناشی از نور است که با تماس با تابش فرابنفش (UV) تحریک می‌شود. این بیماری با پاپول‌های شدیداً خارش‌دار، پلاک‌ها یا ندول‌هایی که معمولاً خراشیده شده و ممکن است جای زخم باقی بگذارند، بروز می‌کند. همچنین ممکن است ضخیم‌شدگی ثانویه یا اگزمایی شدن پوست نیز رخ دهد.

بیماری شیلیت یا کیلیت که معمولاً به عنوان لب های ترک خورده شناخته می شود،در لب هایی دیده میشود که خشک، پوسته پوسته به نظر می رسند و ممکن است یک یا چند ترک کوچک (شکاف) داشته باشند. اغلب، لب ها حساس هستند و ممکن است قرمزی و تورم دیده شود. ترک خوردن لب ها معمولا زمانی ایجاد می شود که افراد به طور مکرر لب های خود را لیس می زنند. ترک خوردن لب ها ممکن است به دلیل واکنش پوست به محصولاتی مانند برخی از لوازم آرایشی، بالم لب، خمیر دندان و ضدآفتاب ها ایجاد شود. یکی از علل نادرتر ترک خوردگی لب، عفونت با مخمر به نام کاندیدا آلبیکنس همراه با لیسیدن مزمن لب است. رتینوئیدها (به عنوان مثال، ایزوترتینوئین و آسیترتین) شایع ترین علت ترک خوردگی لب های ناشی از دارو هستند. سایر داروهایی که باعث ترک خوردن لب می شوند. راه های خودمراقبتی شیلیت یا کیلیت، راه های درمانی شیلیت یا کیلیت، راه های تشخیص شیلیت یا کیلیت

پروتوپورفیری اریتروپوئتیک (Erythropoietic protoporphyria یا EPP) یک نقص ژنتیکی در آنزیم فروکلاتاز (ferrochelatase) است که مرحله نهایی مسیر بیوسنتز هم (heme) را کاتالیز می‌کند؛ جایی که هم از آهن و پروتوپورفیرین IX (protoporphyrin IX) سنتز می‌شود.