بیماری های مشابه

خال ملانوسیتی مادرزادی، خالی است که در بدو تولد یا مدت کوتاهی پس از آن وجود دارد. این یکی از انواع رایج خال مادرزادی است. این بیماری توسط مجموعه ای از سلول های تولید کننده رنگدانه در پوست و گاهی در بافت های عمیق تر ایجاد می شود. درمان خال ملانوسیتی مادرزادی، راه های مراقبت خال ملانوسیتی مادرزادی، راه های تشخیص خال ملانوسیتی مادرزادی

نئووس ملانوسیتی مادرزادی غول‌پیکر (Giant Congenital Melanocytic Nevus) بخشی از نئووس‌های ملانوسیتی مادرزادی (Congenital Melanocytic Nevi یا CMNs) است که بر اساس اندازه بیش از 40 سانتی‌متر طبقه‌بندی می‌شود و با افزایش خطر ملانوما (Melanoma) و ملانوز عصبی-پوستی (Neurocutaneous Melanosis) مرتبط است.

هامارتوم‌های مادرزادی عضله صاف در دوران جنینی شکل می‌گیرند و با تکثیر موضعی دسته‌های عضله صاف در درم که موهای ولوس (vellus) روی آن قرار دارند، مشخص می‌شوند. این هامارتوم‌ها ممکن است در زمان تولد یا در اوایل نوزادی مشاهده شوند. هیچ علائم سیستمیک وجود ندارد. شیوع تخمینی آن ۱ در هر ۲۶۰۰ تولد است و اندکی در مردان بیشتر دیده می‌شود.

سندرم کلیپل-ترنونه (Klippel-Trenaunay syndrome یا KTS) که به نام‌های هیپرتروفی همانژکتاتیک (hemangiectatic hypertrophy) یا سندرم آنژیو-استئو-هیپرتروفی (angio-osteohypertrophy syndrome) نیز شناخته می‌شود، معمولاً با سه ویژگی اصلی شامل همی‌هیپرتروفی (hemihypertrophy)، وریدهای واریسی (varicose veins) و ناهنجاری‌های مویرگی (capillary malformations) که به صورت لکه‌های شرابی (port-wine stains) مشاهده می‌شوند، در اوایل زندگی تشخیص داده می‌شود. این سه‌گانه ممکن است یک یا چند اندام یا تنه را تحت تأثیر قرار دهد و به ندرت ممکن است سر یا گردن را نیز درگیر کند. اگر یک اندام تحت تأثیر قرار گیرد، همی‌هیپرتروفی ناشی از آن منجر به افزایش ضخامت و طول اندام می‌شود. این سندرم بیشتر در نوزادی یا اوایل کودکی تشخیص داده می‌شود.

سندرم پروتئوس (Proteus syndrome) یک اختلال هامارتوماتوز (hamartomatous disorder) است که با رشد نامتقارن و پیشرونده بافت‌های مختلف، از جمله پوست، استخوان، بافت نرم و اندام‌های داخلی مشخص می‌شود. این سندرم به دلیل یک جهش فعال موزاییکی در ژن AKT1 روی کروموزوم ۱۴ ایجاد می‌شود. این بیماری بسیار نادر است و تقریباً به طور مساوی در هر دو جنس رخ می‌دهد.

لیپوماها تومورهای خوش‌خیم سلول‌های چربی بالغ و با رشد آهسته هستند. آن‌ها شایع‌ترین تومور بافت نرم می‌باشند.

نوروفیبروم‌های منفرد (Solitary neurofibromas) تومورهای خوش‌خیم با مرز مشخص و بدون کپسول از بافت‌های نورومزانشیمی (neuromesenchymal tissue) شامل سلول‌های شوان (Schwann cells)، سلول‌های دور عصبی (perineural cells)، فیبروبلاست‌ها (fibroblasts) و ماست‌سل‌ها (mast cells) همراه با آکسون‌های عصبی هستند. این تومورها به صورت پاپول‌ها یا ندول‌های لاستیکی و به رنگ پوست یا بنفش ظاهر می‌شوند و معمولاً بدون علامت هستند. نوروفیبروم‌های منفرد می‌توانند در هر نقطه از بدن ایجاد شوند. این تومورها عمدتاً در بزرگسالی و اواخر نوجوانی بروز می‌کنند و نشانه‌ای از نوروفیبروماتوز (neurofibromatosis) نیستند. تفاوتی در بروز این تومورها بین جنسیت‌ها وجود ندارد.