بیماری های مشابه

زخم دوازدهه (Duodenal Ulcer) نوعی از بیماری زخم پپتیک (Peptic Ulcer Disease) است که با نقص در مخاط (Mucosal Defect) که تا لایه عضلانی مخاط (Muscularis Mucosa) در پوشش روده امتداد دارد، تعریف می‌شود. زخم‌های دوازدهه ممکن است به عروق خونی نفوذ کرده و منجر به خونریزی دستگاه گوارش (Gastrointestinal Bleeding) شوند.

سرطان معده نتیجه تبدیل بدخیم سلول‌های معده است. هشتاد و پنج درصد از سرطان‌های معده، آدنوکارسینومای معده (gastric adenocarcinomas) هستند؛ انواع دیگری از سرطان معده نیز وجود دارند که کمتر شایع هستند، مانند لنفوم بافت لنفاوی مرتبط با مخاط (mucosa-associated lymphoid tissue lymphoma)، لیومیوسارکوما (leiomyosarcoma)، تومورهای استرومال دستگاه گوارش (gastrointestinal stromal tumors)، و لینیتیس پلاستیکا (linitis plastica). از نظر بافت‌شناسی، سرطان‌های معده به دو نوع روده‌ای (intestinal) و منتشر (diffuse) تقسیم می‌شوند. اگرچه سرطان‌های معده می‌توانند در هر نقطه از معده رخ دهند، اما تفاوت‌های اپیدمیولوژیکی بین تومورهایی که در کاردیا (cardia) منشأ گرفته‌اند و تومورهایی که منشأ غیرکاردیایی دارند، وجود دارد. نرخ سرطان معده از زمان شناسایی و درمان هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori) رو به کاهش بوده است.

بیماری زخم پپتیک به تشکیل زخم در مخاط معده یا دوازدهه (duodenum) اشاره دارد. این بیماری معمولاً به دلیل استفاده بیش از حد از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی (NSAID) یا عفونت باکتری هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori) ایجاد می‌شود. شیوع زخم‌های پپتیک که به هلیکوباکتر پیلوری مثبت هستند، در چند دهه اخیر کاهش یافته است.

بیماری رفلاکس معده به مری (Gastroesophageal Reflux Disease یا GERD) به ارتباط علائم یا عوارض ناشی از بازگشت محتویات معده به داخل مجرای مری اشاره دارد. این وضعیت باید از رفلاکس معده به مری (Gastroesophageal Reflux یا GER) که به بازگشت محتویات غذایی به مری و حلق اشاره دارد، متمایز شود. رفلاکس معده به مری (GER) در نوزادان شایع است و برآورد می‌شود که شیوع آن تقریباً 50 درصد باشد. این وضعیت بیشتر در نوزادان تازه متولد شده دیده می‌شود و با افزایش سن کاهش می‌یابد و اغلب تا 12 ماهگی از بین می‌رود. رفلاکس معده به مری در نوزادان پس از 18 ماهگی نادر است.

سوءهاضمه (Dyspepsia) به‌عنوان دردی در ناحیه بالای شکم (اپی‌گاستر) تعریف می‌شود که حداقل به مدت یک ماه ادامه دارد و می‌تواند با احساس پری در ناحیه اپی‌گاستر، تهوع، استفراغ یا سوزش سر دل همراه باشد. سوءهاضمه ممکن است به دلیل عفونت با باکتری هلیکوباکتر پیلوری (Helicobacter pylori)، التهاب مری (esophagitis)، بیماری زخم معده (peptic ulcer disease) و بیماری بازگشت اسید معده به مری (GERD) ایجاد شود و با مصرف داروها، سیگار کشیدن و مصرف الکل تشدید گردد. اصطلاح سوءهاضمه عملکردی (Functional dyspepsia) برای بیمارانی به‌کار می‌رود که در آنها آندوسکوپی و سایر آزمایش‌های تشخیصی، بیماری‌های ارگانیک را رد کرده‌اند.