بیماری های مشابه

لیپوماها تومورهای خوش‌خیم سلول‌های چربی بالغ و با رشد آهسته هستند. آن‌ها شایع‌ترین تومور بافت نرم می‌باشند.

کیست‌های پیلار که گاهی به آن‌ها کیست‌های trichilemmal یا wens نیز گفته می‌شود، توده‌های رایجی هستند که از فولیکول‌های مو تشکیل می‌شوند. آنها اغلب در پوست سر یافت می شوند. کیست های پیلار صاف و متحرک هستند، به این معنی که می توان آنها را کمی زیر پوست حرکت داد. آنها با کراتین (یک جزء پروتئین موجود در مو، ناخن و پوست) پر شده اند. آنها معمولا بدون درد هستند اما می توانند حساس باشند. ممکن است یک یا چند کیست پیلار وجود داشته باشد. به ندرت، کیست های پیلار می توانند سرطانی شوند. راه های درمان کیست پیلار، راه های تشخیص کیست پیلار، راه های مراقبت از کیست پیلار

پیلومتریکوما (Pilomatricoma)، که به‌عنوان اپی‌تلیومای کلسیفیه مالرب (calcifying epithelioma of Malherbe) یا پیلومتریکسوما (pilomatrixoma) نیز شناخته می‌شود، یک تومور خوش‌خیم کوچک با تمایز به سمت بخش ماتریکس فولیکول‌های مو است. در این ضایعات، نقص مولکولی در بتا-کاتنین (beta-catenin) وجود دارد. پیلومتریکوما معمولاً در دوران کودکی به صورت تومورهای منفرد و بدون علامت بروز می‌کند. از نظر بالینی، این تومورها به صورت ندول کوچک، سخت و متحرک با کمی قرمزی ظاهر می‌شوند. ناحیه سر و گردن بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرد، اما نواحی شایع دیگر شامل تنه و اندام‌های فوقانی هستند. توزیع دو‌گانه‌ای با یک اوج بین سنین ۵ تا ۱۵ سال و اوج دیگری بین ۵۰ تا ۶۰ سال دیده می‌شود. اگرچه معمولاً به صورت پراکنده رخ می‌دهد، اما موارد خانوادگی از پیلومتریکوما نیز گزارش شده است.

استئاتوسیستومای مولتیپلکس، که با نام‌های سبوسیستوماتوزیس (sebocystomatosis) و بیماری اپیدرمال پلی‌کیستیک (epidermal polycystic disease) نیز شناخته می‌شود، با وجود کیست‌های متعدد پوستی مشخص می‌شود که دارای پوششی اپیتلیال و پر از سبوم (sebum) هستند. این کیست‌ها با حضور غدد سباسه (sebaceous glands) در دیواره‌های کیست متمایز می‌شوند. این ضایعات ممکن است به صورت پراکنده یا با الگوی وراثتی اتوزومال غالب (autosomal dominant) رخ دهند. همچنین، استئاتوسیستومای مولتیپلکس می‌تواند با سندرم‌هایی مانند پاچی‌اونیکیا کونژنتا (pachyonychia congenita) و سندرم الاگیل (Alagille syndrome) همراه باشد. اعتقاد بر این است که توسعه استئاتوسیستوم‌ها با جهش در کراتین ۱۷ (keratin 17) در کروموزوم 17q21.2 مرتبط است. تا کنون، ۱۸ جهش متمایز از KRT17 که با استئاتوسیستومای مولتیپلکس مرتبط هستند، شناسایی شده‌اند. ضایعات منفرد که به صورت پراکنده رخ می‌دهند به عنوان استئاتوسیستومای سیمپلکس (steatocystoma simplex) شناخته می‌شوند.

پاخیونیشیا کونژینیتا (Pachyonychia Congenita - PC) یکی از گروه بیماری‌های ارثی پالموپلانتر کراتودرم (palmoplantar keratodermas - PPKs) است که با دیستروفی ناخن هیپرتروفیک و هایپرکراتوز بستر ناخن (پاخیونیشیا) و درد کف پا مشخص می‌شود. یافته‌های مرتبط شامل کراتودرمی پالموپلانتر، لوکوکراتوز دهانی، کیست‌های پیلوسباسه و کراتوزهای فولیکولی در ناحیه تنه و اندام‌ها می‌باشد. این بیماری معمولاً به صورت اتوزومال غالب به ارث می‌رسد و ناشی از جهش در یکی از پنج ژن کدکننده کراتین‌های اپیدرمی (KRT6A، KRT6B، KRT6C، KRT16 و KRT17) است. برخی ویژگی‌ها ممکن است در ماه‌های اول زندگی مشاهده شوند. انواع اتوزومال مغلوب نیز توصیف شده‌اند. برآورد می‌شود که در یک‌سوم موارد، جهش‌ها خودبه‌خودی بوده و به ارث نرسیده‌اند.

یک کیست درموئید پوستی ناشی از تغییرات در توسعه جنینی در خطوط برش (cleavage) است و احتمالاً نتیجه به دام افتادن سلول‌های اکتودرمال (ectodermal) در طی توسعه جنینی می‌باشد. این کیست دارای پوششی اپیتلیالی کراتینه‌شونده، غدد سباسه (sebaceous glands)، غدد اکرین (eccrine glands)، و گاهی موهای لانوگو (lanugo hair) است. کیست‌های درموئید ممکن است پوستی یا عمیق‌تر باشند. کیست‌های درموئید پوستی معمولاً در هنگام تولد یا اندکی بعد از آن مشاهده می‌شوند و معمولاً در ناحیه سر یافت می‌شوند. این کیست‌ها ممکن است با ساختارهای داخل‌جمجمه‌ای ارتباط داشته باشند؛ بنابراین، نمونه‌برداری و برداشتن آن‌ها باید توسط جراح مناسب انجام شود تا از عوارض عصبی مانند عفونت سیستم عصبی مرکزی (CNS) که می‌تواند منجر به آبسه لوب پیشانی، مننگوانسفالیت (meningoencephalitis) یا تشنج (seizures) شود، جلوگیری گردد.

کیست‌های مجرای تیروگلوسال (TGDCs) بقایای جنینی هستند که پس از نزول غده تیروئید در جنین، از بین نمی‌روند. این کیست‌ها شایع‌ترین ناهنجاری‌های گردنی در کودکان به شمار می‌روند. کیست‌های مجرای تیروگلوسال معمولاً در دوران کودکی ظاهر می‌شوند و میانگین سن بروز آن‌ها ۵.۶ سال است. این کیست‌ها به صورت توده‌های مرکزی، بدون درد و نرم دیده می‌شوند. هیچ گونه غلبه جنسی در بروز این کیست‌ها وجود ندارد. حداقل نیمی از موارد کودکان زمانی بروز می‌کنند که کیست مجرای تیروگلوسال با عفونت پیچیده شده باشد که در این صورت، کیست‌ها ممکن است دردناک شوند. در موارد نادر، این کیست‌ها می‌توانند باعث انسداد راه هوایی و خطر جدی برای زندگی شوند.