بیماری های مشابه

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. لیکن سیمپلکس مزمن یک بیماری پوستی خارش دار است که باعث ضخیم شدن پوست در نواحی که در اثر خاراندن و مالش مکرر آسیب دیده اند، می شود. لیکن سیمپلکس مزمن یک بیماری اولیه نیست، بلکه پاسخ پوست به آسیب فیزیکی مزمن و تروما است. این ضخیم شدن تدریجی پوست لیکنیفیکاسیون نامیده می شود. راه های مراقبت لیکن سیمپلکس مزمن (نورودرماتیت)، راه های درمان لیکن سیمپلکس مزمن (نورودرماتیت)

آمیلوئیدوز سیستمیک اولیه (AL) یک نوع آمیلوئیدوز اکتسابی است که تقریباً همیشه با اختلالات سلول‌های پلاسما همراه است. اگرچه عوامل خطر به‌طور دقیق مشخص نیستند، اما گاموپاتی مونوکلونال و میلوم قبلاً موجود، معمول هستند (۱۰٪ تا ۱۵٪ از بیماران مبتلا به مولتیپل میلوما با آمیلوئیدوز AL تشخیص داده می‌شوند)، اما این بیماری همچنین با ماکروگلوبولینمی والدن‌اشتروم و سایر پاراپروتئینمی‌ها دیده می‌شود. این بیماری در بزرگسالان مسن‌تر شایع‌تر است و با افزایش سن، بروز آن بیشتر می‌شود. پیش‌آگهی این بیماری نامطلوب است.

سندرم فاوره-راکوچوت (Favre-Racouchot syndrome)، که به عنوان جوش‌های سرسیاه خورشیدی یا پیری و الاستوز ندولار با کیست‌ها و جوش‌های سرسیاه نیز شناخته می‌شود، اختلالی پوستی است که در اثر قرار گرفتن طولانی‌مدت در معرض نور خورشید ایجاد می‌شود. پس از دهه‌ها مواجهه با نور خورشید، کیست‌های کوچک و جوش‌های سرسیاه بزرگ بر روی صورت و گردن شکل می‌گیرند. این ضایعات معمولاً بر روی صورت (به‌ویژه در نواحی شقیقه‌ها، گونه‌ها و اطراف چشم) در بزرگسالان مسن مشاهده می‌شوند.

پسوریازیس یک بیماری مزمن پوستی است که با تکثیر بیش از حد سلول‌های اپیدرمی و التهاب مشخص می‌شود و منجر به ایجاد پلاک‌های ضخیم، پوسته‌پوسته و اریتماتوز می‌گردد. علت پسوریازیس به طور کامل درک نشده و به نظر می‌رسد که چندعاملی باشد، با اجزای ژنتیکی و محیطی.

فیبروالاستولیتیک پاپولوزیس (Fibroelastolytic Papulosis) یک اختلال نادر و خوش‌خیم با علت ناشناخته است که بر فیبرهای الاستیک و/یا کلاژن در درم (dermis) تأثیر می‌گذارد.

پسودوگزانتوما الاستیکوم (Pseudoxanthoma elasticum یا PXE)، که به نام سندرم گرونبلاد-استراندبرگ (Grönblad-Strandberg syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ارثی ناشی از کلسیفیکاسیون غیرطبیعی است که بر الیاف الاستیک در درم (dermis)، شبکیه (retina) و سیستم قلبی‌عروقی تأثیر می‌گذارد. PXE به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) به ارث می‌رسد. نقص اصلی در ژن ABCC6 است که برای پروتئین انتقال‌دهنده سلولی ATP-binding cassette C6 کد می‌کند. رابطه دقیق بین نقص ژنتیکی و فنوتیپ همچنان نامشخص است. یک همبستگی بین شدت PXE و مصرف بالای کلسیم پیشنهاد شده است. شیوع تخمینی این بیماری ۱ در ۱۰۰٬۰۰۰ است. به دلایل نامعلوم، PXE در زنان شایع‌تر از مردان است.