بیماری های مشابه

ویتیلیگو سگمنتال به عنوان یکی از زیرگونه‌های ویتیلیگو در نظر گرفته می‌شود، اما معمولاً به عنوان موجودیتی جدا از ویتیلیگوی عمومی شناخته می‌شود. این بیماری با ظهور زودهنگام و پیشرفت تدریجی ماکول‌ها یا پچ‌های بدون رنگدانه (دیپیگمنت) در یک الگوی سگمنتال طی ۶ تا ۲۴ ماه مشخص می‌شود، که پس از آن تثبیت سریع و خودبه‌خودی رخ می‌دهد. ویتیلیگو سگمنتال با توزیع یک‌طرفه (آسیب‌ها از خط وسط عبور نمی‌کنند) و تثبیت سریع از ویتیلیگوی عمومی متمایز می‌شود. مکانیسم زیربنایی هنوز مورد بحث است، اگرچه مشابه ویتیلیگوی عمومی، تصور می‌شود که به دلیل واکنش خودایمنی (اتوایمیون) به ملانوسیت‌ها است. پیشنهاد شده است که ویتیلیگو سگمنتال به دلیل موزائیسم سوماتیک در زمینه رویداد زودهنگام پست‌زایگوتیک است که فقط گروهی از ملانوسیت‌های مرتبط را به واکنش خودایمنی مستعد می‌کند.

سندرم وُگت-کویاناجی-هارادا (Vogt-Koyanagi-Harada) یک بیماری التهابی نادر و چند سیستمی است که با شروع ناگهانی سردرد، وزوز گوش (tinnitus) و کاهش شنوایی مشخص می‌شود و ممکن است در عرض چند روز با یووئیت دوطرفه حاد همراه شود. در بروز کامل این سندرم، ویتیلیگو (vitiligo)، پولیوزیس (poliosis) یا آلوپسی (alopecia) در عرض چند هفته ظاهر می‌شود. مهم است به خاطر داشته باشیم که ویژگی‌های پوستی این سندرم هرگز قبل از علائم عصبی، شنوایی یا چشمی بروز نمی‌کنند.

پبالیسم (Piebaldism) یک اختلال نادر در توسعه و مهاجرت ملانوسیت‌ها (melanocyte) در دوران جنینی است. این اختلال به صورت اتوزومال غالب (autosomal dominant) به ارث می‌رسد و ممکن است با جهش‌هایی در ژن‌های KIT یا SNAI2 مرتبط باشد. همانند بسیاری از شرایط ژنتیکی، جهش‌های جدیدی در گروه‌های قومی خاص شناسایی شده‌اند و اثر بنیان‌گذار (founder effect) ممکن است در برخی کشورها وجود داشته باشد.