بیماری های مشابه

زائده بیضوی (testicular appendix) یک باقیمانده جنینی است که در بخش جلویی-فوقانی بیضه‌ها به قطر تقریبی ۳ میلی‌متر قرار دارد و به طور کامل تحلیل نمی‌رود. پیچ‌خوردگی زائده بیضوی (torsion of the testicular appendage) به پیچیدن این زائده باقی‌مانده اشاره دارد که منجر به درد ناگهانی و یک‌طرفه کیسه بیضه، التهاب، قرمزی، و حساسیت زائده بیضوی بدون حساسیت بیضه می‌شود. این حالت به‌طور خودبه‌خودی، معمولاً در پسران ۷ تا ۱۲ ساله رخ می‌دهد. در این بیماران، رفلکس کرماستریک (cremasteric reflex) حفظ می‌شود و بیضه بدون حساسیت است، اگرچه به دلیل حساسیت شدید زائده بیضوی مجاور، تشخیص آن می‌تواند دشوار باشد.

اصطلاح اپیدیدیمو-ارکیت (Epididymo-Orchitis) به التهاب اپیدیدیم (Epididymis) و بیضه‌ها (Testicles) اشاره دارد. در حالی که ممکن است بیماران تنها به اپیدیدیمیت (Epididymitis) یا ارکیت (Orchitis) دچار شوند، معمولاً التهاب هر دو ساختار را درگیر می‌کند.

واسکولیت IgA (Immunoglobulin A vasculitis) که قبلاً به نام پورپورای هنوخ-شونلاین شناخته می‌شد، نوعی واسکولیت تخریبی عروق کوچک با اتیولوژی نامعلوم است که عمدتاً در کودکان رخ می‌دهد اما می‌تواند در بزرگسالان نیز مشاهده شود. این بیماری با تشکیل کمپلکس ایمنی IgA و رسوب C3 و فیبرین در عروق کوچک، به ویژه مویرگ‌ها، ونول‌های پس از مویرگی و گاهی شریانچه‌ها در اعضای آسیب‌دیده مشخص می‌شود. بروز سالانه این بیماری در کودکان ۳ تا ۲۶ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است، در حالی که در بزرگسالان این میزان به‌طور قابل توجهی کمتر و حدود ۰٫۱ تا ۱٫۸ در هر ۱۰۰٬۰۰۰ نفر است. این بیماری بیشتر در مردان، افراد سفیدپوست و کسانی که از تبار آسیایی هستند مشاهده می‌شود.

An inguinal hernia is a protrusion of an intraabdominal organ, often the small bowel, through an opening in the inguinal area of the abdominal wall. Inguinal hernias are very common, occurring in approximately 5% of the general population. Risk factors include a personal / family history of hernias, history of prior hernia or hernia repair, advanced age, male sex, smoking, prior abdominal wall injury, chronic constipation, and chronic cough. Inguinal hernias can be congenital or acquired. They are caused by a weakening or failed closure of fibromuscular groin tissue.

فتق ورزشی (که به نام درد کشاله ران ورزشی نیز شناخته می‌شود) یک تشخیص بالینی است که با درد مداوم کشاله ران مشخص می‌شود که شبیه به درد فتق است، اما به آسیب دیواره شکم یا کشاله ران نسبت داده نمی‌شود و بنابراین به عنوان یک فتق واقعی در نظر گرفته نمی‌شود. پاتوفیزیولوژی این عارضه به عدم تعادل بین عضلات اداکتور (adductor) در ران و عضلات شکمی نسبت داده می‌شود که منجر به ایجاد نواحی ضعیف در کشاله ران می‌شود. این عارضه به تدریج شروع می‌شود، معمولاً یک‌طرفه است و در مردان بیشتر از زنان رخ می‌دهد. فعالیت‌های ورزشی که شامل چرخش‌های سریع و مکرر، خم شدن و پیچش هستند و می‌توانند به عضلات شکمی، ران و کشاله ران آسیب برسانند، اغلب به عنوان عامل این عارضه شناخته می‌شوند، به‌ویژه زمانی که بیمار فاقد آمادگی مناسب قبل از فعالیت باشد. فتق‌های ورزشی بیشتر در بازیکنان هاکی روی یخ، بازیکنان فوتبال، بازیکنان راگبی، بازیکنان فوتبال و دوندگان سرعت گزارش شده است، اما در ورزشکاران تفریحی هر ورزشی نیز غیرمعمول نیست.

تومور بدخیم بیضه (testis) که ممکن است یک یا هر دو بیضه را درگیر کند، در اغلب موارد (95%) منشاء سلول‌های زایا (germ cell) دارد و ممکن است به عنوان سرطان اولیه یا متاستاتیک تشخیص داده شود. علائم شایع شامل تورم بدون درد، توده قابل لمس یا بزرگ شدن بیضه، درد بیضه (orchidalgia)، خستگی و ناباروری است. علائم دیگر ممکن است شامل درد پهلو و احساس سنگینی یا درد مبهم در ناحیه شکم باشد. بیمارانی که بیماری متاستاتیک دارند، بسته به محل متاستاز، ممکن است علائمی مانند علائم گوارشی (GI) شامل تهوع، استفراغ، خونریزی گوارشی، بی‌اشتهایی، ادم اندام‌ها، درد استخوان، درد پشت، ناهنجاری‌های سیستم عصبی مرکزی، سرفه، تنگی نفس یا توده گردنی داشته باشند. بیمارانی که کریپتورکیدیسم (cryptorchidism) دارند، در معرض خطر بیشتری برای سرطان بیضه هستند.