بیماری های مشابه
ترومبوز ورید عمقی
تشکیل ترومبوز وریدی عمقی (Deep Venous Thrombosis یا DVT) زمانی رخ می‌دهد که یک لخته خون در وریدهای عمقی، معمولاً در اندام‌های تحتانی، شکل می‌گیرد. DVT می‌تواند باعث درد، اریتم (قرمزی) یا تورم در ناحیه شود، اما ممکن است بدون علامت نیز باشد. این وضعیت خطر آمبولی به ریه‌ها (آمبولی ریوی) را به همراه دارد که می‌تواند به وقایع بالقوه کشنده قلبی‌ریوی مانند ایست قلبی منجر شود.
"بیماری گل سرخ"
اریسیپلاس (Erysipelas) یک عفونت باکتریایی سطحی پوست است که اغلب توسط استرپتوکوک‌های بتا همولیتیک گروه A (Streptococcus pyogenes) ایجاد می‌شود. این عفونت، سیستم لنفاوی درم سطحی را درگیر می‌کند. اریسیپلاس تمایل به درگیر کردن افراد در دو سر طیف سنی، بیماران ضعیف و افرادی با تخلیه لنفاوی ضعیف دارد. این عارضه می‌تواند در صورت رخ دهد، اما معمولاً در اندام‌های تحتانی بیمارانی با نارسایی وریدی و درماتیت استاز دیده می‌شود.
نارسایی قلبی احتقانی
نارسایی حاد قلبی جبران‌ناپذیر (ADHF) در بیمار در وضعیت بحرانی:
"سندرم نفروتیک"
مجموعه‌ای از ویژگی‌های بالینی و آزمایشگاهی بیماری کلیوی که با پروتئینوری شدید (heavy proteinuria)، رسوب ادراری بدون علامت (bland urinary sediment)، هیپوآلبومینمی (hypoalbuminemia) و ادم محیطی (peripheral edema) مشخص می‌شود. پروتئینوری شدید به صورت دفع پروتئین بیش از 3.5 گرم در 24 ساعت تعریف می‌شود و هیپوآلبومینمی به عنوان سطح آلبومین کمتر از 3 گرم در دسی‌لیتر در نظر گرفته می‌شود. بیماران اغلب دارای هیپرلیپیدمی (hyperlipidemia) و بیماری‌های ترومبوتیک (thrombotic disease) مرتبط هستند. بیمارانی که دارای جهش‌های از دست‌دهنده عملکرد در آنزیم سفینگوزین-1-فسفات لیاز (sphingosine-1-phosphate lyase) هستند، ممکن است نفروز (nephrosis) همراه با ایکتیوز (ichthyosis) و نارسایی آدرنال (adrenal insufficiency) داشته باشند.
لنف‌ادم
لنف‌ادم (Lymphedema) به تورم موضعی بافت‌ها اشاره دارد که به دلیل تجمع بیش از حد مایع لنفاوی در فضاهای بینابینی ایجاد می‌شود.
"لیپدم"
لیپدم (Lipedema) یک اختلال در بافت چربی زیرجلدی است که با تجمع غیرطبیعی بافت چربی، درد و کبودی در اندام‌های تحتانی مشخص می‌شود. این بیماری به‌صورت افزایش دوطرفه در محیط اندام‌های تحتانی ظاهر می‌شود و پاها از این وضعیت مستثنی هستند. لیپدم تقریباً به‌طور انحصاری در زنان دیده می‌شود و در دهه دوم یا سوم زندگی بروز می‌کند. داده‌های اپیدمیولوژیکی در مورد لیپدم محدود است، اما برخی مطالعات شیوع آن را تا ۱۰ درصد در زنان پس از بلوغ تخمین می‌زنند. اگرچه اکثر بیماران مبتلا به این اختلال دارای شاخص توده بدنی (BMI) بالا هستند، اما به‌طور معمول هیچ تجمع اضافی چربی در بالاتنه مشاهده نمی‌شود.