بیماری های مشابه

آسیب به رباط جانبی داخلی اولنار (Medial Ulnar Collateral Ligament یا UCL) در ناحیه آرنج و بی‌ثباتی والگوس (valgus instability) ناشی از آن، نخستین بار در سال ۱۹۴۶ در ادبیات پزشکی به عنوان آسیبی که در پرتاب‌کنندگان نیزه دیده می‌شود، توصیف شد. از آن زمان، این آسیب به طور فزاینده‌ای با ورزشکارانی که پرتاب انجام می‌دهند، مرتبط شده است، به‌ویژه با بازیکنان بیسبال که بیشترین آسیب‌دیدگی را دارند.

اپی‌کوندیلیت داخلی، که به‌عنوان آرنج گلف‌بازان(golfer's elbow) نیز شناخته می‌شود، شایع‌ترین علت درد داخلی آرنج است و در کمتر از 1٪ جمعیت عمومی رخ می‌دهد. این بیماری در ۷۵٪ بیماران، در بازوی غالب مشاهده می‌شود و شیوع آن کمتر از اپی‌کوندیلیت لترال(آرنج تنیس‌بازان) است و تنها ۱۰٪-۲۰٪ از موارد اپی‌کوندیلیت را شامل می‌شود.

آسیب‌شناسی استئوکندریت دیسکان (Osteochondritis dissecans - OCD) آرنج به‌طور عمده در جمعیت نوجوانان ورزشکار تشخیص داده می‌شود و نادر است.