بیماری های مشابه

فئوکروموسیتوما (Pheochromocytoma) یک نئوپلاسم نادر مترشحه کاته‌کولامین با منشاء آدرنال است؛ وقتی که این تومور خارج از غده آدرنال باشد، به آن پاراگانگلیوما (Paraganglioma) گفته می‌شود. فئوکروموسیتوما به عنوان "بزرگترین تقلیدگر" شناخته می‌شود، زیرا علائم بالینی آن شباهت زیادی به بسیاری از شرایط دیگر دارد. تا ۱۵٪ از بیماران ممکن است بدون علائم باشند. شایع‌ترین علائم شامل فشار خون بالا (Hypertension) (از جمله فشار خون ناپایدار)، تپش قلب، تعریق زیاد، سردرد شدید، لرزش، رنگ‌پریدگی و تنگی نفس است. علائم غیرمعمول شامل اضطراب، درد شکم، تهوع، استفراغ، یبوست، بی‌خوابی و کاهش وزن است. شیوع فئوکروموسیتوما در بیماران مبتلا به فشار خون کمتر از ۰.۲٪ است. به ندرت، پاراگانگلیوما ممکن است در قلب رخ دهد. عوارض قلبی عروقی ناشی از افزایش کاته‌کولامین نادر است اما می‌تواند به کاردیومیوپاتی استرسی منجر شود. علائم بالینی با دوره کوتاه مدت علائم (مانند ۱۵-۲۰ دقیقه) که ممکن است چندین بار در روز تکرار شود، مشخص می‌شود. فعالیت بدنی (ورزش متوسط تا شدید) یا حرکات روده ممکن است علائم را تحریک کند. گاهی اوقات فئوکروموسیتوما به طور تصادفی در طی بررسی‌ها کشف می‌شود.

وضعیت وخیم خونریزی و نکروز در هر سه لایه قشری غدد فوق‌کلیوی دوطرفه، که ممکن است همراه با انفارکتوس غده فوق‌کلیوی (adrenal infarction) و ترومبوز ورید فوق‌کلیوی (adrenal vein thrombosis) باشد. این وضعیت می‌تواند باعث بحران حاد فوق‌کلیوی (acute adrenal crisis) شود که در صورت عدم درمان فوری، می‌تواند زندگی را تهدید کند و با علایمی همچون افت فشار خون (hypotension)، شوک (shock) و مرگ همراه است. علائم شامل درد (ناحیه کمری، اپی‌گاستریک، لگنی، پهلو و قفسه سینه)، خستگی، تب، علائم اپی‌گاستریک (حالت تهوع، استفراغ، کاهش اشتها) و علائم عصبی (سرگشتگی، گیجی) می‌باشد. عوامل خطر برای خونریزی غده فوق‌کلیوی شامل درمان با داروهای ضدانعقاد (anticoagulant therapy)، ترومبوسیتوپنی ناشی از هپارین (heparin-induced thrombocytopenia)، تروما، سپسیس، استرس شدید، وضعیت پس از عمل جراحی و واکنش‌های نامطلوب دارویی می‌باشد.

سندرم کوشینگ به دلیل افزایش بیش از حد گلوکوکورتیکوئیدها (glucocorticoids) در گردش خون طی یک دوره زمانی رخ می‌دهد. شایع‌ترین علت آن، علت یاتروژنیک (iatrogenic) است که شامل استفاده از گلوکوکورتیکوئیدهای موضعی و استنشاقی می‌شود. علل درونی سندرم کوشینگ به دو دسته وابسته به آدرنوکورتیکوتروپین (ACTH-dependent) و غیر وابسته به ACTH (non-ACTH-dependent) تقسیم می‌شوند. بیماری وابسته به ACTH زمانی ایجاد می‌شود که ACTH از هیپوفیز (بیماری کوشینگ) یا از یک تومور تولیدکننده ACTH نابجا افزایش یابد. بیماری غیر وابسته به ACTH به دلیل آدنوم‌های آدرنال یا کارسینوم‌های آدرنال رخ می‌دهد.