بیماری های مشابه

اگزما (درماتیت آتوپیک) یک بیماری شایع و مزمن پوستی است که با خشکی پوست همراه است . این بیماری با خارش یا سوزش شروع می شود، با خاراندن تشدید یافته و موجب ظاهر شدن راش های پوسته پوسته شده  قرمز رنگی بر روی پوست می شود. اگزما یک بیماری وراثتی است و غالبا با بیماری های حساسیتی همچون آسم، کهیر، حساسیت غذایی، حساسیت پوستی و تب یونجه (رینیت آلرژیک) عود می کند. شدت اگزما معمولاً در پاسخ به عوامل محیطی مختلف افزایش یا کاهش می یابد. عفونت های پوستی، گرمای بیش از حد، زمستان (یا آب و هوای سرد و خشک)، عطرها، مواد شوینده/صابون، لباس های زبر و ساینده (مانند پشم های خارش آور)، مواد شیمیایی، دود و استرس ممکن است باعث تشدید یا بدتر شدن اگزما شوند. خاراندن ممکن است موجب آسیب دیدن( مانند جوش زدن یا آکنه) پوست شده و در نتیجه احتمال ابتلا به عفونت را افزایش دهد. در حالی که این محرک های محیطی ممکن است اگزما را بدتر کنند، اما دلیل ابتلا به این بیماری پوستی نیستند. راه های مراقبت درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)، راه های درمان درماتیت آتوپیک (اگزما)

Infundibulofolliculitis, also known as disseminate and recurrent infundibulofolliculitis and Hitch and Lund disease, is an uncommon idiopathic skin disorder characterized by numerous pruritic, skin-colored, follicular-based papules. It most frequently affects the trunk and proximal extremities of young adult males of African descent.

لیکن اسپینولوزوس (Lichen spinulosus) یک اختلال پوستی نادر و خوش‌خیم است که با ظهور ناگهانی پلاک‌های محدودی از پاپول‌های فولیکولی هیپرکراتوتیک مشخص می‌شود. این بیماری بیشتر در کودکان و نوجوانان رخ می‌دهد، اما ممکن است بزرگسالان جوان نیز به آن مبتلا شوند. شیوع آن در مردان کمی بیشتر است و افراد از هر نژادی می‌توانند به آن مبتلا شوند. علت و پاتوژنز این بیماری ناشناخته است، اگرچه عوامل آتوپیک، عفونی و ژنتیکی به‌عنوان علل احتمالی پیشنهاد شده‌اند. بیماران اغلب سابقه آتوپی دارند. یک نوع آکتینیک از این بیماری توصیف شده است که در آن بیماران در تابستان به‌طور ناگهانی بدتر می‌شوند یا پس از قرارگیری طولانی‌مدت در معرض اشعه ماوراء بنفش (UV)، مانند شرکت در فعالیت‌های ورزشی در فضای باز، دچار آن می‌شوند.

کراتوز پیلاریس (Keratosis pilaris) یک وضعیت پوستی بسیار شایع است که به دلیل تجمع کراتین در منافذ فولیکول‌های مو ایجاد می‌شود. این وضعیت معمولاً در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شود و نواحی متأثر شامل گونه‌ها، بازوهای بالایی و/یا ران‌ها است. کراتوز پیلاریس در افرادی که درگیر درماتیت آتوپیک (atopic dermatitis) هستند، بیشتر دیده می‌شود. آب و هوای خشک زمستانی و رطوبت کم معمولاً این وضعیت را تشدید می‌کنند.

پیتریازیس روبرا ​​پیلاریس (PRP) نامی است که به گروهی از اختلالات پوستی نادر که با لکه های پوسته پوسته شدن قرمز مایل به نارنجی با مرزهای کاملا مشخص تظاهر می کنند داده شده است. آنها ممکن است کل بدن یا فقط قسمت هایی از بدن مانند آرنج و زانو، کف دست و پا را بپوشانند. اغلب مناطقی از پوست درگیر، به ویژه در تنه و اندام ها وجود دارد که به عنوان جزایر پرهیز از آن یاد می شود. کف دست ها و پاها معمولاً درگیر می شوند و به طور منتشر ضخیم و زرد می شوند (کراتودرمی پالموپلانتار). PRP اغلب در ابتدا با یک بیماری پوستی دیگر، معمولا پسوریازیس اشتباه گرفته می شود.

تریخودیپلازی اسپینولوسا (Trichodysplasia spinulosa) یک عفونت ویروسی نادر است که در بیماران دارای نقص سیستم ایمنی (immunocompromised) مشاهده می‌شود. این بیماری به دلیل فعال‌سازی مجدد ویروس پلیوما مرتبط با تریخودیپلازی اسپینولوسا (TSPyV) به وجود می‌آید. بیماران دچار پاپول‌های فولیکولی به رنگ گوشت یا اریتماتوز در ناحیه مرکزی صورت، آلوپسی (ریزش مو)، و تغییر شکل صورت می‌شوند. قرار گرفتن اولیه در معرض TSPyV در اوایل کودکی اتفاق می‌افتد و بیشتر افراد (۶۳٪-۸۰٪ از جمعیت دارای نقص ایمنی و افراد با سیستم ایمنی سالم) تا بزرگسالی سرم مثبت می‌شوند. افراد آلوده به این ویروس، علائم بالینی را تنها در شرایط سرکوب سیستم ایمنی (immunosuppression) نشان می‌دهند. گمان می‌رود که تکثیر بیش از حد کراتینوسیت‌های غلاف داخلی فولیکول مو، به دلیل تعاملات مولکولی بین ضد-آنکوژن‌های میزبان و آنتی‌ژن‌های ویروسی، باعث ایجاد ضایعات پاپولار شبیه به خار و نخ‌مانند مشخصه این بیماری شود.

درماتوز خارش‌دار و دیسکراتوتیک (Pruritic and dyskeratotic dermatosis - PDD) یک وضعیت بسیار نادر است که در افراد دارای نقص ایمنی مشاهده می‌شود و ناشی از فعال‌سازی مجدد ویروس پُلیومای انسانی ۶ (HPyV6) و ویروس پُلیومای انسانی ۷ (HPyV7) در پوست می‌باشد. از زمان توصیف اولیه آن در سال ۲۰۱۵، چندین مورد در متون علمی گزارش شده است.

پروریگو ندولاریس (Prurigo nodularis) وضعیت پاپول‌های شدید خارش دار (برجستگی‌های کوچک و توپر) یا گرهک ها(ندول‌ها-برجستگی‌های برآمده و جامد که اگر آن ها را لمس کنید سفت ومحکم هستند) روی پوست است که ممکن است در اثر خراشیدن یا کندن پوست زخم شود. اندازه ضایعات متفاوت است، اما معمولاً کوچکتر از ناخن شست هستند. آنها می توانند به آرامی در طول زمان بزرگ شوند. در برخی موارد، شاید خارش وجود نداشته باشد، اما کندن یا مالش غیرقابل کنترل ممکن است دلیل تغییر اندازه ی ضایعات باشد. گاهی اوقات با یک بیماری مزمن پوستی دیگر مانند خارش عمومی یا درماتیت آتوپیک (اگزما) همراه است. همچنین می تواند در افراد مبتلا به بیماری هایی که شامل خارش شدید است نیز رخ دهد. پروریگو ندولاریس می تواند یک مشکل طولانی مدت (مزمن) باشد که سال ها ادامه دارد. هنگامی که یک بیماری زمینه‌ای پزشکی یا روانپزشکی علت خارش باشد، اغلب با درمان مناسب آن بیماری برطرف می‌شود.

بیماری کرایل (Kyrle Disease)، که با نام هیپرکراتوزیس فولیکولاریس و پارافولیکولاریس این کوتم پنترانس (hyperkeratosis follicularis et parafollicularis in cutem penetrans) نیز شناخته می‌شود، یکی از چهار بیماری کلاسیک پوست نفوذی (perforating dermatoses) است که اکنون در دسته‌بندی "بیماری‌های نفوذی اکتسابی" (acquired perforating dermatoses) قرار می‌گیرد. این دسته شامل الاستوزیس نفوذی سرپیژینوزا (elastosis perforans serpiginosa)، فولیکولیت نفوذی (perforating folliculitis)، و کلاژنوزیس نفوذی واکنشی (reactive perforating collagenosis) می‌باشد. بیماری‌های نفوذی اکتسابی اغلب با دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) یا بیماری مزمن کلیوی (chronic renal disease) همراه هستند؛ با این حال، ممکن است در بیماران با سایر بیماری‌های سیستمیک، در ارتباط با داروها (مانند الاستوزیس نفوذی سرپیژینوزا و فولیکولیت نفوذی)، و در بیماران بدون بیماری زمینه‌ای نیز رخ دهند.

بیماری کلاژینوز نفوذی واکنشی (Reactive Perforating Collagenosis) نوعی اختلال نفوذی است که با حذف کلاژن از طریق پوست مشخص می‌شود. این بیماری در دو شکل وجود دارد. شکل شایع‌تر آن، کلاژینوز نفوذی واکنشی اکتسابی (acquired RPC) است که معمولاً در بیماران مبتلا به بیماری مزمن کلیوی و دیابت ملیتوس (diabetes mellitus) مشاهده می‌شود. این نوع اکتسابی ممکن است به‌ندرت در اثر مصرف داروها یا بدخیمی‌ها نیز رخ دهد. مانند سایر اعضای گروه درماتوزهای نفوذی اکتسابی، ضایعات عمدتاً فقط در پاها یا به‌صورت پراکنده در سراسر بدن ظاهر می‌شوند.