بیماری های مشابه

هیپرپیگمانتاسیون پس التهابی ، تیره شدن پوست در ناحیه آسیب دیده یا التهاب قبلی، ناشی از افزایش رنگدانه (ملانین) باقی مانده از فرآیند بهبود است. آکنه یکی از علل شایع به وجود آمدن هیپرپیگمانتاسیون است، باید اشاره کرد هر نوع آسیب پوستی (به عنوان مثال، خراشیدگی، بریدگی، سوختگی، نیش حشرات، و مالش مزمن) و بسیاری از اختلالات پوستی دیگر، مانند اگزما (درماتیت آتوپیک)  می تواند موجب به وجود آمدن این بیماری شود.

آمیلوئیدوز ماکولار (MA) نوعی از آمیلوئیدوز پوستی اولیه (primary cutaneous amyloidosis) است که شامل دسته‌بندی‌هایی مانند لیکن و آمیلوئیدوز ندولار، آمیلوئیدوز پوستی شبیه پوکیلودرما، آمیلوئیدوز پوستی اولیه گوش خارجی و نوع بسیار نادر آمیلوئیدوزیس کوتیس دیسکرومیکا (amyloidosis cutis dyschromica) نیز می‌شود. در MA، ماده‌ای پروتئینی به نام آمیلوئید که از کراتینوسیت‌ها منشأ می‌گیرد، در درم سطحی بدون درگیری سایر بافت‌ها رسوب می‌کند.

درماتیت نومولار (Nummular Dermatitis) التهابی است که شامل نواحی سکه ای شکل و برجسته روی پوست می شود که پوسته پوسته و خارش دارند. علت درماتیت نومولار به خوبی شناخته نشده است، اما به نظر می رسد عواملی مانند حمام های مکرر، استفاده از صابون های حساسیت‌زا و خشک ، آب و هوای و قرار گرفتن در معرض لباس های حساسیت زا مانند پشم  احتمال ابتلا به این بیماری را افزایش می‌دهند. افرادی که به درماتیت نومولار مبتلا می شوند معمولا در گذشته به اگزما مبتلا شده بودند.  راش های درماتیت نومولار ممکن است مزمن باشند.‌ این راش ها دائم از بین میروند و دوباره ظاهر می شوند.

بثورات دارویی ثابت (Fixed Drug Eruption - FDE) یک واکنش پوستی نامطلوب به دارو است که هر بار فرد به داروی عامل مجدد در معرض قرار می‌گیرد، در همان نقطه از بدن ظاهر می‌شود. یک یا چند لکه قرمز یا بنفش به‌وضوح مشخص که معمولاً گرد هستند، در عرض چند دقیقه تا چند ساعت پس از قرارگیری در معرض داروی محرک بروز می‌کنند. اندازه این لکه‌ها می‌تواند از ۰.۵ تا چند سانتی‌متر متغیر باشد. این لکه‌ها معمولاً بدون علائم هستند، اما ممکن است سوزش، درد یا خارش نیز رخ دهد. در حالی که هر سطح پوستی ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد، مخاط دهانی و ناحیه مقعدی تناسلی بیشتر درگیر می‌شوند.

پیگمانتاسیون (Pigmentation) و/یا هیپرپیگمانتاسیون (Hyperpigmentation) ناشی از دارو ممکن است توسط داروهای متعدد از طریق مکانیسم‌های مختلفی ایجاد شود. ممکن است تحریک تولید ملانین (Melanin) افزایش یابد یا رسوب دارو یا متابولیت‌های آن در اپیدرم و/یا درم رخ دهد. شاید شایع‌ترین واکنش، هیپرپیگمانتاسیون پس از التهاب (Postinflammatory Hyperpigmentation) باشد که به‌طور معمول پس از بروزهای التهابی دارویی یا بروزهای ثابت دارویی مشاهده می‌شود. مکانیسم دیگری از پیگمانتاسیون ناشی از دارو، تولید پیگمانت جدید مانند افزایش سنتز لیپوفوسین (Lipofuscin) است.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. لیکن سیمپلکس مزمن یک بیماری پوستی خارش دار است که باعث ضخیم شدن پوست در نواحی که در اثر خاراندن و مالش مکرر آسیب دیده اند، می شود. لیکن سیمپلکس مزمن یک بیماری اولیه نیست، بلکه پاسخ پوست به آسیب فیزیکی مزمن و تروما است. این ضخیم شدن تدریجی پوست لیکنیفیکاسیون نامیده می شود. راه های مراقبت لیکن سیمپلکس مزمن (نورودرماتیت)، راه های درمان لیکن سیمپلکس مزمن (نورودرماتیت)