بیماری های مشابه

الاستوز خورشیدی (Solar elastosis) که به نام الاستوز نوری (actinic elastosis) نیز شناخته می‌شود، یک تظاهر شایع از مواجهه مزمن با نور خورشید و شکلی از پیری نوری پوست (dermatoheliosis یا photoaging) است. این اصطلاح به‌طور خاص به مشاهدات هیستولوژیک رسوبات انبوهی از مواد زرد و بی‌شکل شبیه الاستین (elastotic) در درم فوقانی اشاره دارد که فیبرهای الاستیک عملکردی تشکیل نمی‌دهند.

آنتودرما، از کلمه یونانی "anetos" به معنای "شل" و "derma" به معنای "پوست"، یک اختلال الاستولیتیک است که با نواحی محلی از پوست شل مشخص می‌شود. این حالت به صورت بالینی به صورت ماکول‌ها یا لکه‌های چروکیده به رنگ پوست ظاهر می‌شود که ممکن است یا ممکن است به صورت برآمدگی‌های کیسه‌مانند ظاهر شوند. به لحاظ بافت‌شناسی، از دست دادن موضعی بافت الاستیک درم وجود دارد. این وضعیت خوش‌خیم است و پاتوژنز آن به خوبی درک نشده است. معمولاً در دهه‌های ۲۰ تا ۴۰ زندگی ظاهر می‌شود و در زنان کمی شایع‌تر است. گاهی در کودکان نیز دیده می‌شود.

پسودوگزانتوما الاستیکوم (Pseudoxanthoma elasticum یا PXE)، که به نام سندرم گرونبلاد-استراندبرگ (Grönblad-Strandberg syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ارثی ناشی از کلسیفیکاسیون غیرطبیعی است که بر الیاف الاستیک در درم (dermis)، شبکیه (retina) و سیستم قلبی‌عروقی تأثیر می‌گذارد. PXE به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) به ارث می‌رسد. نقص اصلی در ژن ABCC6 است که برای پروتئین انتقال‌دهنده سلولی ATP-binding cassette C6 کد می‌کند. رابطه دقیق بین نقص ژنتیکی و فنوتیپ همچنان نامشخص است. یک همبستگی بین شدت PXE و مصرف بالای کلسیم پیشنهاد شده است. شیوع تخمینی این بیماری ۱ در ۱۰۰٬۰۰۰ است. به دلایل نامعلوم، PXE در زنان شایع‌تر از مردان است.

فیبروالاستولیتیک پاپولوزیس (Fibroelastolytic Papulosis) یک اختلال نادر و خوش‌خیم با علت ناشناخته است که بر فیبرهای الاستیک و/یا کلاژن در درم (dermis) تأثیر می‌گذارد.

کوتیس لَکسا به گروهی از شرایط اشاره دارد که ناشی از فیبرهای الاستیک کم و پراکنده در چندین ارگان هستند. پوست اغلب درگیر شده و ظاهری شل، افتاده و آویزان پیدا می‌کند. این بیماری به صورت‌های اتوزومال غالب (AD)، اتوزومال مغلوب (AR) و مرتبط با کروموزوم X وجود دارد. به ندرت، این وضعیت ممکن است به صورت اکتسابی ایجاد شود.