بیماری های مشابه

گرانولوم زانتوم جوانان (Juvenile Xanthogranulomas یا JXG) تومورهای هیستوسیتی خوش‌خیم و خودبه‌خود بازگشتی با پاتوژنز ناشناخته هستند. میزان بروز این بیماری مشخص نیست و ممکن است تمایل کمی به مردان داشته باشد.

خال اسپیتز (Spitz nevus) که به عنوان خال دوکی و اپیتلیالی (spindle and epithelial cell nevus) نیز شناخته می‌شود، یک خال ملانوسیتی خوش‌خیم است که به طور کلاسیک به صورت یک پاپول گنبدی شکل، متقارن، صاف و به رنگ صورتی تا قرمز با اندازه کمتر از ۵-۶ میلی‌متر بر روی سر، گردن یا اندام‌های تحتانی ظاهر می‌شود. در بزرگسالان، این ضایعات ممکن است به رنگ قرمز-قهوه‌ای یا قهوه‌ای تیره و به شدت رنگ‌دانه‌ای باشند.

کلوئیدها گرهک‌های متراکم و ضخیم (برجستگی‌های جامد و برجسته که در لمس محکم هستند) یا پلاک‌ها (نواحی برجسته یا ناهموار بزرگ‌تر از ناخن شست) هستند که معمولاً در مناطقی از پوست با آسیب دیدگی قبلی (مانند سوختگی، بریدگی و سوراخ‌ها) یافت می‌شوند. آنها ممکن است خود به خود روی پوست سالم ایجاد شوند. در طی هفته‌ها تا ماه‌ها، کلوئیدها می‌توانند دردناک و خارش‌دار شوند و ممکن است تا حدود 30 سانتی‌متر بزرگ شوند. آنها می توانند تغییر شکل دهند و افراد مبتلا به کلوئید اغلب به دنبال حذف آن هستند. راه های درمان کلوئید، راه های مراقبت کلوئید، راه های تشخیص کلوئید

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. نووس (Nevus) نام پزشکی خال است. خال‌هایی که سلول‌های پوست به طور غیرعادی در آن رشد می‌کنند، خال‌های آتیپیک یا دیسپلاستیک نامیده می‌شوند. این خال ها با وجود ظاهر غیر معمول، غیر سرطانی (خوش خیم) هستند. همه خال ها از مجموعه سلول های تولید کننده رنگدانه پوست تشکیل شده اند. آنها ممکن است صاف، برجسته، همرنگ پوست و صورتی تر یا تیره تر از پوست اطراف باشند. خال های غیر معمول ممکن است یک یا چند مورد از معیارهای ABCD را داشته باشند که در سرطان پوست (ملانوم) نیز دیده می شود، حتی اگر سرطانی نباشند. راه های تشخیص خال آتیپیک، راه های درمان خال آتیپیک، راه های مراقبت خال آتیپیک

همارتومای فیبروزی در نوزادان (Fibrous hamartoma of infancy) یک تومور نادر، خوش‌خیم و همارتوماتوزی بافت نرم است که در دو سال اول زندگی ظاهر می‌شود. این تومور به صورت یک ندول، تومور یا پلاک منفرد و بدون درد بروز می‌کند که معمولاً بر روی تنه یا بازوها، به‌ویژه در ناحیه زیربغل، شانه یا ناحیه عانه قرار دارد. نوزادان مذکر بیشتر از نوزادان مؤنث تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

پروریگو ندولاریس (Prurigo nodularis) وضعیت پاپول‌های شدید خارش دار (برجستگی‌های کوچک و توپر) یا گرهک ها(ندول‌ها-برجستگی‌های برآمده و جامد که اگر آن ها را لمس کنید سفت ومحکم هستند) روی پوست است که ممکن است در اثر خراشیدن یا کندن پوست زخم شود. اندازه ضایعات متفاوت است، اما معمولاً کوچکتر از ناخن شست هستند. آنها می توانند به آرامی در طول زمان بزرگ شوند. در برخی موارد، شاید خارش وجود نداشته باشد، اما کندن یا مالش غیرقابل کنترل ممکن است دلیل تغییر اندازه ی ضایعات باشد. گاهی اوقات با یک بیماری مزمن پوستی دیگر مانند خارش عمومی یا درماتیت آتوپیک (اگزما) همراه است. همچنین می تواند در افراد مبتلا به بیماری هایی که شامل خارش شدید است نیز رخ دهد. پروریگو ندولاریس می تواند یک مشکل طولانی مدت (مزمن) باشد که سال ها ادامه دارد. هنگامی که یک بیماری زمینه‌ای پزشکی یا روانپزشکی علت خارش باشد، اغلب با درمان مناسب آن بیماری برطرف می‌شود.

لئوومیوم‌های پوستی (Cutaneous Leiomyomas) تومورهای خوش‌خیم هستند که از عضله صاف منشأ می‌گیرند. بر اساس منشأ عضله صاف، این تومورها به سه زیرگروه تقسیم می‌شوند:

ملانوم بی‌رنگ (Amelanotic melanoma) یک زیرگروه بالینی از ملانوم پوستی است که در معاینه بصری، رنگدانه کمی دارد یا فاقد رنگدانه است. ملانوم‌های بی‌رنگ تنها بخش کوچکی از تمام ملانوم‌ها را تشکیل می‌دهند که بین ۲٪ تا ۸٪ از کل موارد را شامل می‌شوند. هر زیرگروهی از ملانوم می‌تواند به صورت بی‌رنگ ظاهر شود؛ با این حال، ملانوم‌های گره‌ای (nodular melanomas) و ملانوم‌های طبقه‌بندی‌نشده (مانند ملانوم‌های دسموپلاستیک و زیر ناخن) بیشترین گزارش‌ها را به خود اختصاص می‌دهند.

ماستوسیتوما (Mastocytoma) نوعی ماستوسیتوز پوستی (cutaneous mastocytosis) است که ممکن است از بدو تولد وجود داشته باشد یا در دوران نوزادی توسعه یابد. ماستوسیتوز پوستی یک اختلال کلونال در تجمع سلول‌های ماست (mast cell) است. بر اساس طبقه‌بندی سازمان بهداشت جهانی (WHO)، اشکال پوستی و سیستمیک ماستوسیتوز از یکدیگر متمایز می‌شوند.

تشخیص آن با هوش مصنوعی ویزیسان بسیار آسان است، تا با دقت و سرعت بیشتری تصمیم گیری و اقدام کنید. نوک پستان اضافی یک اصطلاح پزشکی برای توصیف وجود یک یا چند نوک پستان اضافی در بدن یک فرد است. آنها بی ضرر هستند و در ۱-۶ درصد از مردم در سراسر جهان رخ می دهد. نوک سینه های اضافی در بدو تولد وجود دارند اما ممکن است تا دوران کودکی یا اواخر زندگی اثر واضحی از آنها نباشد. راه های درمان نوک پستان اضافی، راه های مراقبت نوک پستان اضافی

درماتوفیبروسارکومای برجسته (Dermatofibrosarcoma protuberans یا DFSP) یک سارکومای بافت نرم با درجه‌ی میانی است که از فیبروبلاست‌ها منشاء می‌گیرد. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان جوان تا میانسال مشاهده می‌شود، اما می‌تواند به‌صورت ضایعه‌ی مادرزادی یا اکتسابی در کودکان نیز بروز کند. DFSP تقریباً دو برابر بیشتر در افراد با تبار آفریقایی شایع است و شیوع آن در زنان کمی بیشتر است. در حدود ۹۰٪ از موارد DFSP، ترانسلوکاسیون t(17;22) وجود دارد که منجر به ادغام ژن‌های کلاژن 1a1 (COLL1A1) و فاکتور رشد مشتق از پلاکت B (PDGFB) می‌شود، که این امر به فعال‌سازی دائمی سیگنالینگ تیروزین کیناز منجر می‌گردد.