بیماری های مشابه

واریس دهانی (Oral varices) به اتساع رگ‌ها اشاره دارد که احتمالاً به دلیل از دست رفتن تون بافت همبند دیواره عروق ایجاد می‌شود. این عارضه معمولاً پس از ۴۰ سالگی شروع به توسعه کرده و در افراد مسن شایع است. واریس دهانی با پرفشاری خون (hypertension) یا بیماری‌های قلبی-ریوی (cardiopulmonary diseases) ارتباطی ندارد.

دریاچه وریدی به انبساط وریدچه‌ها (venules) گفته می‌شود. این عارضه شایع و خوش‌خیم است و بیشتر در لب‌ها (به‌ویژه لب پایین)، گوش‌ها و صورت افراد مسن مشاهده می‌شود. قرارگیری طولانی‌مدت در معرض نور خورشید، که منجر به تضعیف لایه آوانتیسیای عروق و انبساط ساختارهای وریدی سطحی می‌شود، به‌عنوان یکی از عوامل موثر در تشکیل دریاچه‌های وریدی شناخته می‌شود. این عارضه ممکن است بر روی سطوح مخاطی نیز دیده شود. در حدود ۹۵ درصد از موارد، دریاچه‌های وریدی در مردان رخ می‌دهند.

رانولا (Ranula) پدیده‌ای از اکستراوازاسیون مخاطی (mucocele) است که در کف دهان رخ می‌دهد. اختلال در مجرای غده زیرزبانی یا غده بزاقی کوچک منجر به نشت مخاط می‌شود.

همانژیوم واقعی دهانی یک ناهنجاری عروقی (vascular malformation) رشدی در مویرگ‌ها (capillaries) است. این ضایعات عمدتاً در نوزادان و کودکان خردسال بروز می‌کنند و تمایل بیشتری به وقوع در جنس مؤنث دارند. این ضایعات دردناک نیستند اما در صورت ضربه دیدن دچار خونریزی می‌شوند. معمولاً در زمان تولد حضور دارند اما بسیار ظریف هستند، در چند سال اول زندگی به سرعت رشد می‌کنند و سپس تحلیل می‌روند (involute).

کارسینوم موکو اپیدرموئید پوستی (Cutaneous Mucoepidermoid Carcinoma) یک تومور بدخیم بسیار نادر است که شامل اجزای مخاط‌ساز و اپیدرموئید پوست می‌باشد. این تومور به‌طور معمول به صورت د نوو (de novo) یا از خال سباسه (nevus sebaceus)، غدد عرق یا غدد بزاقی نابجا (ectopic salivary glands) منشأ می‌گیرد. از نظر بالینی، کارسینوم موکو اپیدرموئید پوستی شبیه به کارسینوم سلول بازال (basal cell carcinoma) است. بیشتر موارد این بیماری در بیماران با تبار اروپای شمالی تشخیص داده می‌شود و کمی تمایل بیشتری به مردان و بیماران مسن‌تر دارد (میانگین سنی ۶۳.۴ سال). صورت شایع‌ترین محل بروز این تومور است.