بیماری های مشابه

نئوهای بافت همبند (Connective tissue nevi یا CTN) هامارتوم‌هایی هستند که شامل تولید بیش از حد بافت‌های طبیعی مانند کلاژن (collagenomas)، الاستین (elastomas)، یا هر دو، گلیکوزآمینوگلیکان‌ها (nevus mucinosis)، و فیبروبلاست‌ها (fibroblastic CTN) می‌باشند. CTN ممکن است از بدو تولد وجود داشته باشد یا در دوران کودکی ایجاد شود و می‌تواند در هر نقطه‌ای از بدن یافت شود. این نئوها معمولاً ارثی هستند اما ممکن است اکتسابی نیز باشند.

الاستولیز میانی پوستی (MDE) یک اختلال نادر اکتسابی است که با از دست دادن بی‌دلیل الیاف الاستیک در لایه میانی پوست مشخص می‌شود. MDE معمولاً به صورت پلاک‌های نازک و چروکیده، بدون علائم بالینی، و با مرزهای مشخص در نواحی بالایی بازوها و تنه ظاهر می‌شود (نوع اول). تعداد کمی از بیماران قبل از بروز این علائم، اریتم (قرمزی پوست) را گزارش می‌دهند و در موارد بسیار نادر، پلاک‌های کهیری نیز مشاهده می‌شود. نوع‌های مختلف MDE شامل پلاک‌های نرم با برآمدگی‌های اطراف فولیکول مو و ظاهری شبیه به پوست پرتقال (نوع دوم) و اریتم شبکه‌ای (نوع سوم) می‌باشند.

کوتیس لَکسا به گروهی از شرایط اشاره دارد که ناشی از فیبرهای الاستیک کم و پراکنده در چندین ارگان هستند. پوست اغلب درگیر شده و ظاهری شل، افتاده و آویزان پیدا می‌کند. این بیماری به صورت‌های اتوزومال غالب (AD)، اتوزومال مغلوب (AR) و مرتبط با کروموزوم X وجود دارد. به ندرت، این وضعیت ممکن است به صورت اکتسابی ایجاد شود.

هیپوپلازی کانونی درمال (Focal Dermal Hypoplasia) که به نام سندرم گولتز (Goltz Syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال نادر وابسته به کروموزوم X و غالب است که عمدتاً در زنان دیده می‌شود، هرچند موارد پراکنده‌ای نیز در مردان به دلیل جهش‌های پس از زیگوت (Post-Zygotic Mutations) مشاهده شده است. نوزادان ممکن است با آتروفی پوستی خطی و رگه‌ای و تلانژکتازی‌ها (Telangiectasias) که خطوط بلاشکو (Blaschko Lines) را دنبال می‌کنند، مواجه شوند. همچنین ممکن است زخم‌هایی در نواحی فاقد پوست مادرزادی وجود داشته باشد که با آتروفی بهبود می‌یابند. ندول‌های نرم قرمز-زرد (فت هرنیاسیون‌ها - Fat Herniations) در امتداد خطوط بلاشکو ظاهر می‌شوند. دیگر ناهنجاری‌هایی که ممکن است در زمان تولد وجود داشته باشند شامل موارد زیر هستند: استخوانی – سین‌داکتیلی (Syndactyly)، پلی‌داکتیلی (Polydactyly)، اولیگوداکتیلی (Oligodactyly) با ناهنجاری پنجه‌خرچنگی و عدم تقارن؛ چشمی – میکروفتالمی (Microphthalmia)، آنفتالمی (Anophthalmia)، استرابیسموس (Strabismus)، کلوبوما (Coloboma)، و آنیریدی (Aniridia)؛ و آپلازی پوست مادرزادی (Aplasia Cutis Congenita).

کلوئیدها گرهک‌های متراکم و ضخیم (برجستگی‌های جامد و برجسته که در لمس محکم هستند) یا پلاک‌ها (نواحی برجسته یا ناهموار بزرگ‌تر از ناخن شست) هستند که معمولاً در مناطقی از پوست با آسیب دیدگی قبلی (مانند سوختگی، بریدگی و سوراخ‌ها) یافت می‌شوند. آنها ممکن است خود به خود روی پوست سالم ایجاد شوند. در طی هفته‌ها تا ماه‌ها، کلوئیدها می‌توانند دردناک و خارش‌دار شوند و ممکن است تا حدود 30 سانتی‌متر بزرگ شوند. آنها می توانند تغییر شکل دهند و افراد مبتلا به کلوئید اغلب به دنبال حذف آن هستند. راه های درمان کلوئید، راه های مراقبت کلوئید، راه های تشخیص کلوئید

نئوس لیپوماتوزوس سطحی (Nevus lipomatosus superficialis) یک هامارتومای (hamartoma) خوش‌خیم و نسبتاً نادر است که از بافت چربی بالغ تشکیل شده است. این نئوس معمولاً در هنگام تولد یا در دوران کودکی به صورت پاپول‌ها، ندول‌ها و پلاک‌های نرم یا لاستیکی با ظاهری پولیپ‌مانند یا مغزی‌شکل ظاهر می‌شود و عمدتاً در ناحیه باسن یا ران‌های بالایی دیده می‌شود. مواردی از بروز این عارضه در بزرگسالی نیز گزارش شده است که در این حالت، ضایعات معمولاً به‌صورت تکی هستند. همچنین، موارد بسیار نادری از نئوس لیپوماتوزوس عمومی‌شده نیز گزارش شده است. هیچ گونه تمایل جنسی خاصی برای بروز این عارضه شناخته نشده است و پاتوژنز (pathogenesis) آن نیز ناشناخته است.

پسودوگزانتوما الاستیکوم (Pseudoxanthoma elasticum یا PXE)، که به نام سندرم گرونبلاد-استراندبرگ (Grönblad-Strandberg syndrome) نیز شناخته می‌شود، یک اختلال ارثی ناشی از کلسیفیکاسیون غیرطبیعی است که بر الیاف الاستیک در درم (dermis)، شبکیه (retina) و سیستم قلبی‌عروقی تأثیر می‌گذارد. PXE به صورت اتوزومال مغلوب (autosomal recessive) به ارث می‌رسد. نقص اصلی در ژن ABCC6 است که برای پروتئین انتقال‌دهنده سلولی ATP-binding cassette C6 کد می‌کند. رابطه دقیق بین نقص ژنتیکی و فنوتیپ همچنان نامشخص است. یک همبستگی بین شدت PXE و مصرف بالای کلسیم پیشنهاد شده است. شیوع تخمینی این بیماری ۱ در ۱۰۰٬۰۰۰ است. به دلایل نامعلوم، PXE در زنان شایع‌تر از مردان است.

گزش یا نیش حشرات (بندپایان) بسیار شایع است. بیشتر واکنش ها خفیف هستند و ناشی از واکنش آلرژیک به حشره یا سموم تزریق شده با گزش یا نیش هستند. برخی از افراد واکنش های شدیدی به نیش های زیر نشان می دهند: زنبورها، هورنت (زنبور سرخ). زنبور های وحشی. این نیش ها ممکن است نیاز به کمک اضطراری داشته باشند. نیش اکثر حشرات مانند مورچه ها، پشه ها، مگس ها، عنکبوت ها، کنه ها چنین واکنش شدیدی ایجاد نمی کند. راه ها درمان نیش حشرات، راه های تشخیص نیش حشرات، راه های خودمراقبتی نیش حشرات

کهیر پاپولی (Papular urticaria) یک بثورات مزمن یا عودکننده و خارش‌دار است که اعتقاد بر این است که واکنش آلرژیک (حساسیت مفرط) به نیش حشرات می‌باشد. این بیماری در کودکان بسیار شایع است، به‌ویژه در فصل بهار و تابستان در مناطق معتدل و در طول سال در مناطقی که آب و هوا گرم است. کهیر پاپولی می‌تواند در هر نقطه از بدن رخ دهد، اما تمایل دارد که بر روی سطوح اکستانسور (extensor surfaces) در اندام‌ها ظاهر شود. باید به دنبال سابقه‌ای از تماس با کک‌ها، پشه‌ها، کنه‌ها، هیره‌ها، ساس‌ها و یا دیگر حشرات کوچک بود.