بیماری های مشابه

سارکوئیدوز یک اختلال سیستمیک است که به‌وسیلۀ سیستم ایمنی واسطه‌گری شده و با تشکیل گرانولوم در اندام‌های درگیر، به‌ویژه پارانشیم ریه و پوست مشخص می‌شود. عامل محرک سیستم ایمنی ناشناخته باقی مانده است و فرضیات مختلفی از جمله عوامل خودایمنی، عفونی و محیطی را شامل می‌شود. استعدادهای ژنتیکی مرتبط با اجزای پاسخ التهابی وجود دارد و سابقه خانوادگی این بیماری خطر ابتلا را افزایش می‌دهد. این بیماری در تمامی سنین، نژادها و قومیت‌ها مشاهده می‌شود، اما بیشترین شیوع آن در مردان بین 30 تا 50 سال و در زنان بین 50 تا 60 سال است و در زنان اندکی شایع‌تر است. بیماری پوستی اغلب اولین علامت سارکوئیدوز سیستمیک است.

پسودولنفوم (هیپرپلازی لنفوئیدی پوستی) یک واکنش التهابی خوش‌خیم است که از نظر بافت‌شناسی و اغلب بالینی شبیه به لنفوم پوستی است. هر دو نوع سلول T و سلول B از پسودولنفوم ممکن است دیده شوند. پسودولنفوم با نفوذهای متراکم لنفوئیدی در پوست که ممکن است کانونی یا منتشر باشند، مشخص می‌شود.

لئوومیوم‌های پوستی (Cutaneous Leiomyomas) تومورهای خوش‌خیم هستند که از عضله صاف منشأ می‌گیرند. بر اساس منشأ عضله صاف، این تومورها به سه زیرگروه تقسیم می‌شوند:

کیست‌های اپیدرموئید (Epidermoid cysts) که به‌اشتباه با نام کیست‌های سباسه (Sebaceous cysts) شناخته می‌شوند، یکی از شایع‌ترین تومورهای خوش‌خیم پوستی در بزرگسالان هستند و در کودکان و نوزادان به‌ندرت مشاهده می‌شوند. این کیست‌های نیمه‌جامد دارای پوششی از اپیتلیوم کراتینیزه بوده و عمدتاً با کراتین نرم شده پر شده‌اند که حالتی شبیه به پنیر و بویی تند دارند. این کیست‌ها اغلب به‌صورت خود به خودی ظاهر می‌شوند. همچنین ممکن است به‌دلیل تخریب ساختارهای فولیکولی یا کاشت اپیدرم از طریق آسیب نافذ ایجاد شوند.

کیست‌های پیلار که گاهی به آن‌ها کیست‌های trichilemmal یا wens نیز گفته می‌شود، توده‌های رایجی هستند که از فولیکول‌های مو تشکیل می‌شوند. آنها اغلب در پوست سر یافت می شوند. کیست های پیلار صاف و متحرک هستند، به این معنی که می توان آنها را کمی زیر پوست حرکت داد. آنها با کراتین (یک جزء پروتئین موجود در مو، ناخن و پوست) پر شده اند. آنها معمولا بدون درد هستند اما می توانند حساس باشند. ممکن است یک یا چند کیست پیلار وجود داشته باشد. به ندرت، کیست های پیلار می توانند سرطانی شوند. راه های درمان کیست پیلار، راه های تشخیص کیست پیلار، راه های مراقبت از کیست پیلار

سرطان سلول بازال (Basal cell carcinoma یا BCC) شایع‌ترین نوع سرطان در انسان و همچنین شایع‌ترین سرطان پوست است. هر ساله دو میلیون آمریکایی به این نوع سرطان تشخیص داده می‌شوند. این سرطان، یک نئوپلاسم از سلول‌های کراتینوسیت بازال است که بیشتر در مردان نسبت به زنان مشاهده می‌شود. نرخ ابتلا به BCC در چند دهه گذشته افزایش یافته است، به ویژه در زنان جوان. BCC می‌تواند در هر سنی دیده شود، با این حال، این بدخیمی بیشتر در افراد مسن رخ می‌دهد و میانگین سنی تشخیص آن ۶۸ سال است.

لنفوم‌های پوستی اولیه ممکن است از منشاء سلول‌های T یا B باشند. لنفوم‌های پوستی سلول T (CTCLs) ۷۵٪ تا ۸۰٪ از این لنفوم‌ها را تشکیل می‌دهند و گروهی ناهمگن از نئوپلاسم‌ها هستند که در ارائه بالینی، بافت‌شناسی، ایمونوفنوتیپ، ژنتیک و پیش‌آگهی تفاوت‌های زیادی دارند. CTCLs بیشتر در افراد مسن دیده می‌شود، اما می‌تواند در بیماران در هر سنی رخ دهد. تشخیص قطعی CTCL ممکن است نیاز به بیوپسی‌های بزرگ یا متعدد و همچنین آزمایش‌های تخصصی بر روی نمونه‌های بیوپسی داشته باشد. تعیین نوع CTCL و مرحله‌بندی آن برای تعیین گستردگی بیماری و استراتژی درمان اهمیت دارد.

اِریتما اِلاواتوم دیوتینوم (Erythema elevatum diutinum) نوع نادری از واسکولیت لکوسیتوکلاستیک (leukocytoclastic vasculitis) است که در آن کمپلکس‌های ایمنی در عروق خونی کوچک تجمع می‌یابند و منجر به التهاب می‌شوند. علت دقیق این بیماری ناشناخته است، اما عوامل محرک ممکن است شامل عوامل عفونی مانند استرپتوکوک‌ها و ویروس نقص ایمنی انسانی (HIV)، بدخیمی‌های خونی مانند گاموپاتی‌های مونوکلونال، بیماری‌های التهابی روده، اسپروی سلیاک و اختلالات روماتولوژیک باشند. همچنین، این بیماری ممکن است با پاراپروتئینمی ایمونوگلوبولین A (IgA) همراه باشد. گزارش‌های موردی نشان‌دهنده ارتباط با اینترفرون-ب، داروهای ضد سل، سیس‌پلاتین و اریتروپویتین هستند.