علل / مکانیسم آسیب‌های معمول: پارگی تاندون (tendon) سه‌سر بازویی معمولاً یک آسیب حاد است که به دلیل انقباض ناگهانی و غیرمتمرکز (eccentric contraction) عضله سه‌سر، افتادن روی دست کشیده یا ضربه مستقیم به تاندون سه‌سر ایجاد می‌شود.
تاریخچه و نمایش کلاسیک: پارگی تاندون سه‌سر بازویی یک آسیب حاد است که به دلیل نیروهای ناگهانی در ورزش‌هایی مانند وزنه‌برداری رقابتی رخ می‌دهد. بیمار معمولاً یک وزنه‌بردار حرفه‌ای است که پس از تلاش برای بلند کردن وزنه سنگین که نیروهای غیرمتمرکز بر روی عضله سه‌سر وارد کرده، به بخش اورژانس مراجعه می‌کند. ممکن است بیمار قبل از درد در پشت آرنج، احساس "ترکیدن" کرده باشد. تورم و کبودی در پشت آرنج دیده می‌شود و همچنین از دست دادن توانایی در انجام اکستنشن فعال علیه جاذبه نیز وجود دارد.
شیوع:
- سن: به طور تقریبی ۴۶ سال، که بیشتر پارگی‌ها بین سنین ۱۷ تا ۶۱ سال رخ می‌دهد.
- جنسیت: در مردان نسبت به زنان شایع‌تر است (تقریباً ۲ به ۱).
عوامل خطر:
- استفاده از استروئیدهای آنابولیک (anabolic steroid)
- بیماری کلیوی
- استفاده از استروئیدهای خوراکی
- تزریق استروئید به بورس (bursa) آرنج
- دیابت
- تاندینوپاتی خانوادگی (familial tendinopathy)
- عفونت
- استفاده از آنتی‌بیوتیک‌های فلوروکینولون (fluoroquinolone)
پاتوفیزیولوژی: پارگی تاندون سه‌سر معمولاً در محل اتصال تاندون به استخوان رخ می‌دهد که ناشی از انقباض غیرمتمرکز و شدید عضله است.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: پارگی به صورت جزئی یا کامل توصیف می‌شود. پارگی‌ها همچنین می‌توانند بر اساس محل پارگی توصیف شوند (مثلاً شکم عضله، محل اتصال عضله به تاندون، یا محل اتصال تاندون به استخوان).