علل / مکانیسم آسیب معمول:

مکانیسمی که جمعیت کودکان را به این نوع آسیب مستعد می‌کند، شامل استرس مکرر والگوس (valgus) به آرنج در هنگام پرتاب است. این تروماهای تکراری باعث ایجاد فشار کششی بیش از حد بر روی اپی‌کوندیل داخلی (medial epicondyle) و نیروی فشاری بر اپی‌کوندیل جانبی (lateral epicondyle) در زمان کوکینگ و شتاب‌دهی می‌شود.

تاریخچه و نمود کلاسیک:

آسیب لیگ کوچک (Little League elbow) یک آسیب رایج است که عمدتاً در بازیکنان بیسبال نابالغ از لحاظ اسکلتی دیده می‌شود. این آسیب همچنین در فعالیت‌های ورزشی بالای سر دیگر نیز مشاهده می‌شود. پاتولوژی می‌تواند به صورت آپوفیزیت اپی‌کوندیل داخلی (medial epicondyle apophysitis) در کودکان جوان‌تر (کمتر از ۱۲ سال) و در موارد شدید به صورت شکستگی اوولسیون اپی‌کوندیل داخلی (medial epicondyle avulsion fracture) در کودکان بزرگ‌تر (سنین ۱۲ تا ۱۴ سال) ظاهر شود.

غضروف رشد در دوران کودکی آسیب‌پذیر است، زیرا در برابر استرس کمتر از غضروف مفصلی که در بیماران بالغ از لحاظ اسکلتی وجود دارد، مقاومت می‌کند. علاوه بر آسیب اپی‌کوندیل داخلی، استئوکندریت دیسکانس کاپیتلوم (capitellum osteochondritis dissecans)، آسیب توده عضلانی فلکسور-پروناتور (flexor-pronator muscle mass)، و آسیب لیگامان کولترال اولنار (UCL) ممکن است دیده شود.

شیوع:

• آسیب لیگ کوچک بیشتر در جمعیت کودکان رخ می‌دهد، زیرا اپی‌کوندیل داخلی ضعیف‌ترین ساختار در آرنج داخلی در نابالغ‌های اسکلتی است. • سن – بروز این آسیب در این گروه بین ۲۰٪ تا ۴۰٪ است.

عوامل خطر:

• عامل خطر اولیه برای بیماران نابالغ اسکلتی، استفاده بیش از حد با حجم پرتاب نامنظم است. در یک مطالعه، زمانی که پرتاب‌کنندگان ۹ تا ۱۲ ساله بیش از ۷۵ پرتاب در یک بازی انجام دادند، ۳۵٪ افزایش در درد آرنج مشاهده شد. زمانی که بیش از ۶۰۰ پرتاب در یک فصل انجام دادند، افزایش قابل توجهی در درد آرنج مشاهده شد. • مکانیک ضعیف پرتاب / پرتاب و شرایط بدنی. • پرتاب کردن با وجود خستگی دست.