دلایل / مکانیزم آسیب معمول:
دیسکویید منیسک یک ناهنجاری آناتومیکی مادرزادی است. دیسکویید منیسک‌ها ممکن است باعث بروز علائم شوند یا نشوند و گاهی به صورت تصادفی در MRI یا طی آرتروسکوپی کشف می‌شوند. این ناهنجاری تقریباً به‌طور انحصاری در منیسک جانبی دیده می‌شود و می‌تواند در ۲۰ درصد موارد دوطرفه باشد. دیسکویید منیسک میانی یک‌طرفه بسیار نادر است و نوع دوطرفه آن حتی نادرتر است. دیسکویید منیسک‌ها می‌توانند پایدار یا ناپایدار باشند و دیسکویید منیسک‌های ناپایدار باعث بروز علائم قفل شدن یا گیر کردن می‌شوند.
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
دیسکویید منیسک‌های ناپایدار به صورت ضربه‌ناپذیر و بدون درد در کودکان خردسال (۳ تا ۵ سال) با صدای تق تق یا ترکیدن زانو ظاهر می‌شود که طی چند سال به صدای تق تق یا ترکیدن دردناک تبدیل می‌شود (۸ تا ۱۰ سال). دیسکویید منیسک‌های پایدار در کودکان بزرگتر با علائم مکانیکی که نشان‌دهنده پارگی منیسک است ظاهر می‌شوند. پارگی‌های حاد ناشی از ضربه می‌تواند در هر سنی رخ دهد و اغلب با فعالیت‌های ورزشی مرتبط است.
شیوع:
در جمعیت عمومی ایالات متحده، ۳٪ تا ۵٪ تحت تأثیر قرار می‌گیرند. جمعیت‌های آسیایی شیوعی تا ۱۵٪ دارند.
- سن: در کودکان در دهه اول یا دوم زندگی بروز می‌کند. علائم صدای تق تق (در صورت وجود) می‌تواند از سن ۳ سالگی شروع شود.
- جنسیت: شیوع برابر.
عوامل خطر:
نژاد آسیایی.
پاتوفیزیولوژی:
دیسکویید منیسک یک ناهنجاری مادرزادی است که ناشی از جذب ناقص بخش مرکزی منیسک در طول رشد جنینی است. نتیجه آن منیسک بزرگتر و به شکل "دیسکویید" (در مقابل شکل "C" منیسک طبیعی) است که سطح بیشتری از پلاتوی تیبیال را اشغال می‌کند. دیسکویید منیسک‌ها به دلیل شکل و عروقی بودن غیرعادی بیشتر مستعد پارگی هستند.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی:
طبقه‌بندی واتانابه
- نوع I: پایدار، کامل؛ دیسکویید منیسک‌ها با اتصالات محیطی سالم که کل پلاتوی جانبی را پوشش می‌دهند.
- نوع II: پایدار، ناقص؛ دیسکویید منیسک‌ها با اتصالات محیطی سالم که فقط بخشی از پلاتوی جانبی را پوشش می‌دهند.
- نوع III: ناپایدار؛ دیسکویید منیسک‌ها (کامل یا ناقص) که فاقد اتصالات کپسولی خلفی هستند، به جز لیگامان منیسکوفمورال خلفی (لیگامان وریسبرگ).