اپی‌کندیلیت خارجی یا "آرنج تنیس‌بازان" شایع‌ترین سندروم درد آرنج است که ۱-۳٪ از افراد در طول عمر خود آن را تجربه می‌کنند. این وضعیت معمولاً در سنین ۳۵ تا ۵۵ سالگی رخ می‌دهد و به طور مساوی در مردان و زنان دیده می‌شود.

علائم این بیماری به صورت درد در ناحیه اپی‌کندیل خارجی آرنج ظاهر می‌شود و گاهی اوقات این درد به سمت مچ دست و در طول عضلات بازکننده (extensor musculature) انتشار می‌یابد. فعالیت‌هایی که نیاز به گرفتن محکم اشیا (power grip) و نیز باز کردن مچ و دست دارند، می‌توانند علائم دردناک را ایجاد کنند.

این وضعیت به دلیل استفاده مکرر یا آسیب به منشأ عضله/تاندون بازکننده‌ی مچ در اپی‌کندیل خارجی (lateral epicondyle) ایجاد می‌شود. پاتوفیزیولوژی بیشتر به صورت یک فرآیند تندینوز دژنراتیو (degenerative tendinosis) است تا یک فرآیند التهابی، و به دلیل ناتوانی در ترمیم تاندون به وجود می‌آید که منجر به هیپرپلازی آنژیوفیبروبلاستیک (angiofibroblastic hyperplasia)، هیپرپلازی عروقی (vascular hyperplasia) و کلاژن نامنظم، اغلب در عضله‌ی بازکننده کارپی رادیالیس برویس (extensor carpi radialis brevis, ECRB)، می‌شود. علاوه بر این، میکروپارگی‌های همراه در عضلات ECRB، بازکننده کارپی رادیالیس لونگوس (extensor carpi radialis longus, ECRL)، و بازکننده کارپی اولناریس (extensor carpi ulnaris, ECU) ممکن است وجود داشته باشند.

عوامل خطر شامل فعالیت‌هایی است که نیاز به بازکردن بیش از حد مچ و چرخش ساعد (forearm pronation) دارند، مانند تایپ کردن، ورزش‌هایی مانند تنیس، نواختن پیانو یا سایر سازهای موسیقی، و انجام کارهای دستی (مثل نجاری). این وضعیت در کارگرانی که به طور مکرر ابزارهای سنگین را می‌گیرند یا در بلند کردن‌های تکراری مشارکت دارند، شایع است.