علل / مکانیزم‌های معمول آسیب: بیماران اطفال با شکستگی شفت فمور معمولاً پس از تجربه تروما به پای آسیب‌دیده مراجعه می‌کنند. این شکستگی‌ها می‌توانند از طریق چندین مکانیزم آسیب ایجاد شوند. سقوط از ارتفاع یکی از علل شایع شکستگی شفت فمور است. علاوه بر این، تروماهای بلانت به پا می‌توانند این آسیب را ایجاد کنند، از جمله آسیب‌های له‌شدگی، آسیب‌های ورزشی و آسیب‌هایی که در اثر برخورد با وسیله نقلیه موتوری رخ می‌دهد، چه به‌عنوان سرنشین وسیله نقلیه و چه در اثر برخورد با آن. معمولاً آسیب‌ها در نوجوانان به انرژی بیشتری نیاز دارند و اغلب شامل وسیله نقلیه موتوری می‌شوند. این شکستگی‌ها می‌توانند پاتولوژیک نیز باشند (ناشی از تومور).
سوءاستفاده از کودکان نیز باید به‌عنوان مکانیزمی برای شکستگی شفت فمور در نظر گرفته شود. تخمین زده می‌شود که ۱۲٪ تا ۱۴٪ از شکستگی‌های شفت فمور در کودکان زیر ۳ سال به دلیل تروماهای غیرتصادفی ایجاد می‌شود، همچنین ۳۰٪ از موارد در بیماران زیر ۱ سال.
تاریخچه و ارائه کلاسیک: پس از این تروما، بیمار درد شدید، تورم در ناحیه ران آسیب‌دیده و ناتوانی در تحمل وزن را تجربه خواهد کرد. در معاینه، پزشک اغلب تغییر شکل پای آسیب‌دیده را با کرپیتوس در هنگام لمس مشاهده خواهد کرد. بیمارانی که دارای پاتولوژی استخوانی زمینه‌ای مانند عفونت یا تومور تخریبی هستند، در معرض خطر بیشتری برای این آسیب قرار دارند.
شیوع: شکستگی‌های شفت فمور حدود ۱.۶٪ از کل شکستگی‌های اطفال را تشکیل می‌دهند.
- سن: این آسیب دارای توزیع سنی دو قله‌ای در کودکان است و اغلب در نوپایان و نوجوانان مشاهده می‌شود.
- جنسیت: این شکستگی‌ها در پسران بیشتر از دختران رخ می‌دهد.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: طبقه‌بندی رسمی وجود ندارد، اما این آسیب‌ها بر اساس محل و الگوی شکستگی توصیف می‌شوند. محل شکستگی اغلب به‌عنوان یک‌سوم پروگزیمال، یک‌سوم میانی و یک‌سوم دیستال توصیف می‌شود. الگوهای شکستگی می‌توانند به‌صورت مارپیچی، مایل، عرضی یا چندقطعه‌ای توصیف شوند. همچنین باید مشخص شود که شکستگی باز است یا بسته.