علل و مکانیزم آسیب‌های معمول:
شکستگی‌های سر و گردن استخوان رادیوس (radial head and neck) معمولاً هنگامی رخ می‌دهند که بیمار روی دست باز افتاده (FOOSH) می‌افتد و سر رادیوس به کپی‌تلوم (capitellum) استخوان هومروس دیستال فشار می‌آورد. شکستگی سر یا گردن رادیوس می‌تواند به‌دلیل ضربه مستقیم یا تروماهای دیگر نیز رخ دهد.
تاریخچه و ارائه کلاسیک:
بیمار معمولاً پس از افتادن با درد و محدودیت در دامنه حرکتی (ROM) آرنج، به‌ویژه در سوپیناسیون و پروناسیون، مراجعه می‌کند. حساسیت نقطه‌ای و درد در ناحیه جانبی آرنج همراه با چرخش غیرفعال و وجود افیوژن (effusion) در آرنج مشاهده خواهد شد.
شیوع:
شکستگی‌های سر و گردن رادیوس حدود یک‌سوم از تمام شکستگی‌های آرنج در بزرگسالان را تشکیل می‌دهند. شکستگی‌های گردن رادیوس ۵٪ از شکستگی‌های آرنج در کودکان را شامل می‌شوند.
- سن: اگر شکستگی در قسمت پروگزیمال رادیوس رخ دهد، سر رادیوس در بزرگسالان و گردن رادیوس در کودکان آسیب‌پذیرتر است. این تشخیص بیشتر در بزرگسالی یا در کودکان در سن ۸ تا ۱۰ سالگی شایع است.
- جنسیت: شیوع اندکی بالاتر در زنان وجود دارد.
عوامل خطر:
افتادن روی دست باز (FOOSH) در حالی که آرنج کشیده و ساعد در وضعیت پروناسیون است.
پاتوفیزیولوژی:
عملکرد و پایداری آرنج به سه مفصل مجزا بستگی دارد: مفصل اولنوهومرال (ulnohumeral)، رادیوکاپیتلار (radiocapitellar)، و رادیواولنار پروگزیمال (proximal radioulnar). سر رادیوس با اولنا پروگزیمال و کپی‌تلوم مفصل می‌شود و یک تثبیت‌کننده مهم برای نیروهای والگوس، محوری و چرخشی پوسترولاترال است.
با افزایش شدت شکستگی‌های سر یا گردن رادیوس، بروز آسیب‌های مرتبط نیز افزایش می‌یابد: ۲۰٪ در شکستگی‌های بدون جابجایی و تا ۸۰٪ در شکستگی‌های خردشده سر رادیوس.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی:
طبقه‌بندی میسون (Mason) برای شکستگی‌های سر رادیوس
- نوع ۱: شکستگی قطعه‌ای / حاشیه‌ای بدون جابجایی؛ جابجایی داخل مفصلی کمتر از ۲ میلی‌متر.
- نوع ۲: شکستگی قطعه‌ای با جابجایی؛ جابجایی داخل مفصلی بیش از ۲ میلی‌متر یا زاویه‌دار.
- نوع ۳: شکستگی خردشده.
- نوع ۴: شکستگی همراه با دررفتگی خلفی.
طبقه‌بندی اوبراین (O'Brien) برای شکستگی‌های گردن رادیوس
- نوع I: کمتر از ۳۰ درجه زاویه
- نوع II: ۳۰-۶۰ درجه زاویه
- نوع III: بیش از ۶۰ درجه زاویه
موضوع مرتبط: شکستگی اسکس-لوپرستی (Essex-Lopresti fracture)