علل و مکانیسم‌های شایع آسیب:

سندسموز مچ پا (که به عنوان سندسموز تیبوفیبولار دیستال نیز شناخته می‌شود) شامل گروهی از ساختارهای بافت نرم است که به پایداری و مقاومت در برابر نیروهای چرخشی، محوری و انتقالی در مفصل تیبوفیبولار دیستال کمک می‌کنند. این ساختارها شامل رباط تیبوفیبولار قدامی-پایینی (AITFL)، رباط تیبوفیبولار خلفی-پایینی (PITFL)، رباط بین‌استخوانی (IOL)، غشای بین‌استخوانی و رباط عرضی پایینی (ITL) می‌باشند.

شایع‌ترین مکانیسم آسیب، چرخش خارجی ناگهانی مچ پا است. آسیب‌های سندسموز طیفی از مشکلات را شامل می‌شود که از کشیدگی خفیف تا پارگی کامل متغیر است و ممکن است همراه یا بدون شکستگی باشد. "پیچ‌خوردگی بالای مچ پا" کلاسیک یک آسیب درجه پایین (درجه I / II) است و بیشتر به آسیب ایزوله به رباط AITFL مربوط می‌شود. پارگی‌های کامل به‌تنهایی نادر بوده و بیشتر همراه با شکستگی‌ها دیده می‌شوند (شایع‌ترین آن‌ها شکستگی‌های فیبولا نوع وبر C و شکستگی‌های قسمت پروگزیمال سوم فیبولا مایزنوف هستند).

در صورت تشخیص دقیق و درمان مناسب، آسیب‌های سندسموز می‌توانند نتایج عملکردی بسیار خوبی داشته باشند؛ بنابراین باید احتمال بالایی از این آسیب در نظر گرفته شود. تشخیص نادرست یا تأخیر در تشخیص می‌تواند منجر به درد مزمن مچ پا، محدودیت‌های عملکردی و احتمالاً آرتریت مچ پا شود.

تاریخچه و تظاهرات کلاسیک:

این حالت به صورت درد در ناحیه‌ای کمی بالاتر از مفصل مچ پا که با فعالیت تشدید می‌شود، ظاهر می‌شود. درد جلویی-جانبی شایع‌ترین است و در صورت حاد بودن آسیب، تورم وجود دارد. بیماران معمولاً یک آسیب مشخص را توصیف می‌کنند که بیشتر به دلیل نیروی چرخش خارجی روی مچ پای خم‌شده به سمت بالا (دورسی‌فلکس) رخ می‌دهد.

بیمار معمولی یک ورزشکار بالغ از نظر اسکلتی است که پس از یک آسیب چرخش خارجی مچ پا به دلیل فشار روی مچ خم‌شده به سمت بالا، درد و تورم جلویی-جانبی مچ پا و ناتوانی در تحمل وزن را تجربه می‌کند.

شیوع:

آسیب‌های سندسموز مچ پا با نرخ تقریباً 15 در 100,000 نفر در جمعیت عمومی رخ می‌دهند، با شیوع بیشتر در جمعیت ورزشی. این آسیب‌ها تا 12% از پیچ‌خوردگی‌های مچ پا را تشکیل می‌دهند. آسیب‌های سندسموز می‌توانند به‌صورت ایزوله یا همراه با پیچ‌خوردگی یا شکستگی مچ پا رخ دهند. این آسیب‌ها می‌توانند در تا 13% از کل شکستگی‌های مچ پا و 0.5% از کل پیچ‌خوردگی‌های مچ پا دیده شوند.

• سن: افراد بالغ از نظر اسکلتی. آسیب‌های سندسموز در بیماران اطفال نادر است زیرا رباط‌های سندسموز قوی‌تر از صفحات رشد هستند (که در هنگام فشار بر مچ پا ابتدا تسلیم می‌شوند). در کودکانی با این مکانیسم آسیب چرخش خارجی، معمولاً شکستگی صفحات رشد فیبولا یا تیبیا دیستال رخ می‌دهد تا آسیب ایزوله رباطی.

• جنسیت: مردان سه برابر بیشتر از زنان دچار آسیب سندسموز می‌شوند، اما این وضعیت می‌تواند در هر فرد بالغی رخ دهد.

عوامل خطر:

عوامل خطر شامل شرکت در ورزش‌های با ضربه بالا (مانند هاکی روی یخ، فوتبال، فوتبال، راگبی)، ورزش‌هایی که روی سطوح ناهموار یا مصنوعی انجام می‌شوند، سابقه آسیب سندسموز و چاقی است.

پاتوفیزیولوژی:

چرخش خارجی پا تالوس را مجبور به چرخش به سمت بیرون به سمت فیبولا می‌کند، فیبولا را از تیبیا دور کرده و باعث جدایی در مفصل تیبوفیبولار دیستال می‌شود که منجر به آسیب به سندسموز می‌شود. از بین این ساختارهایی که سندسموز را تشکیل می‌دهند، AITFL ضعیف‌ترین (و شایع‌ترین آسیب‌دیده) و PITFL قوی‌ترین (و کمتر شایع‌ترین آسیب‌دیده) است.

سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی:

آسیب‌های درجه I و II الگوهای آسیب شایع‌تری هستند و اغلب به عنوان "پیچ‌خوردگی بالای مچ پا" شناخته می‌شوند.

• درجه I: کشیدگی خفیف؛ سندسموز پایدار با یافته‌های رادیوگرافیک طبیعی، درد و تورم خفیف تا متوسط.

• درجه II: کشیدگی متوسط؛ پارگی جزئی رباط‌های سندسموز با ناپایداری بالقوه و از دست دادن دامنه حرکتی، درد / تورم متوسط.

• درجه III: شدید؛ پارگی کامل ضخامت رباط‌های سندسموز، درد / تورم شدید؛ نادر به‌صورت ایزوله و معمولاً همراه با شکستگی و/یا پارگی رباط دلتوئید. بالاترین ارتباط با شکستگی‌های فیبولا نوع وبر C و شکستگی‌های قسمت پروگزیمال سوم فیبولا مایزنوف.