مراقبت‌های اورژانسی و تثبیت:

در ایالات متحده، انجمن آمریکایی مراکز کنترل سموم با شماره 800-222-1222 به صورت 24 ساعته آماده پاسخگویی و اتصال تماس‌گیرندگان به مرکز سم منطقه‌ای آن‌ها است. این خدمات به صورت آنلاین نیز در دسترس هستند.

بیماران کودکان با مسمومیت الکلی نیاز به ارزیابی فوری در بخش اورژانس دارند. این بیماران باید بلافاصله پس از ورود معاینه شده و به منظور ارزیابی مکرر علائم حیاتی روی مانیتور (تله‌متری) قرار گیرند. در صورت لزوم، تثبیت فوری وضعیت شامل دسترسی وریدی (IV)، مایعات وریدی و مطالعات آزمایشگاهی و رادیولوژیکی انجام شود. این مطالعات ممکن است شامل اندازه‌گیری سطح اتانول سرم، آزمایش ادرار برای مواد مخدر، اندازه‌گیری قند خون با انگشت، شمارش کامل خون (CBC) و هرگونه مطالعات رادیوگرافی که به صورت بالینی ضروری هستند (مانند تصویربرداری پیشرفته از سر با استفاده از سی‌تی اسکن) باشد. مشابه بزرگسالان، برخی بیماران کودکان ممکن است در حالت کاهش هوشیاری باشند و نیاز به لوله‌گذاری داخل تراشه برای حفاظت از راه هوایی داشته باشند. کودکان ممکن است به طور تصادفی مقادیر زیادی الکل بنوشند که آن‌ها را در معرض خطر اوردوز قرار می‌دهد. این بیماران به بستری در بخش مراقبت‌های ویژه (ICU) نیاز خواهند داشت.

شروع افسردگی سیستم عصبی مرکزی (CNS) سریع بوده و معمولاً در عرض 15 دقیقه پس از مصرف رخ می‌دهد. هیپوگلیسمی ممکن است زمان بیشتری برای توسعه نیاز داشته باشد، اما سطح گلوکز سرم باید به طور منظم (هر 60 دقیقه) در طول زمان مسمومیت الکلی پایش شود. در کودکان، معمولاً 2-4 میلی‌لیتر بر کیلوگرم از محلول دکستروز 25 درصد تجویز می‌شود. اغلب نیاز به تزریق نگهدارنده مایعات وریدی حاوی دکستروز وجود دارد.

استفاده مکرر از الکل توسط کودکان و نوجوانان اغلب با بیماری‌های روانی زمینه‌ای همراه است.

مصرف الکل یکی از عوامل اصلی مرگ و میر کودکان (تروما) است. بیماران در حالت مسمومیت باید از نظر آسیب‌های تروماتیک ارزیابی شوند.

مروری بر تشخیص:

مسمومیت اتانول در کودکان و نوجوانان واکنش سمی به اتانول است که پس از مصرف ناخواسته یا عمدی نوشیدنی‌های الکلی یا محصولات خانگی حاوی الکل مانند ضدعفونی‌کننده‌های دست، دهان‌شویه، داروهای سرفه و سرماخوردگی، عطر، افترشیو و برخی غذاها و نوشیدنی‌ها (مانند عصاره وانیل، برخی نوشیدنی‌های انرژی‌زا) رخ می‌دهد. مواجهه با اتانول می‌تواند از طریق جذب پوستی، تماس چشمی و استنشاق نیز اتفاق بیفتد. اگرچه نادر است، مسمومیت عمدی نوزاد یا کودک توسط مراقب نیز گزارش شده است. اقدام به خودکشی در کودکان با اوردوز الکل نیز گزارش شده است.

حتی مقدار کمی از اتانول می‌تواند در نوزادان و کودکان باعث مسمومیت شود. مسمومیت اتانول می‌تواند واکنش شدیدی مانند تغییر وضعیت روانی، برادیکاردی، هیپوگلیسمی، هیپوترمی، هیپوتانسیون، کما، تشنج، افسردگی تنفسی و حتی مرگ را ایجاد کند. سایر علائم و نشانه‌های مصرف اتانول شامل بی‌حالی، خواب‌آلودگی، گفتار نامفهوم، نیستاگموس، آتاکسی، تحریک چشم، تهوع، استفراغ، التهاب ملتحمه، تحریک دهان، سرفه، درد شکمی، هماتمز، پلی‌اوری، کم‌آبی هیپوولمیک و بوی شیرین و میوه‌ای در نفس می‌باشد.

کودکان بزرگتر و نوجوانان ممکن است به طور عمدی نوشیدنی‌های الکلی یا محصولاتی با غلظت بالای الکل را به تنهایی یا با گروه همسالان خود مصرف کنند. این کودکان و نوجوانان در معرض خطر بیشتری برای مصرف مکرر الکل، نوشیدن بی‌رویه، تجاوز جنسی، رفتار خشونت‌آمیز، افکار خودکشی، بارداری، عملکرد ضعیف تحصیلی، تصادفات رانندگی و مرگ ناشی از اوردوز قرار دارند.

مدیریت نیاز به درمان اورژانسی فوری دارد. بیماران ممکن است با بحران هیپوگلیسمی، هیپوترمی، هیپوولمی، کما، انسداد تنفسی یا وضعیت‌های تهدیدکننده زندگی دیگر مواجه شوند. فراتر از این، مراقبت حمایتی توصیه می‌شود. تخلیه معده یا استفاده از زغال فعال برای کودکان در مواجهه با مصرف اتانول به تنهایی توصیه نمی‌شود.

بیمار ممکن است نیاز به درمان برای آسیب‌های فیزیکی مرتبط مانند سوختگی، شکستگی، کبودی و نشانه‌های سوءاستفاده و تجاوز جنسی داشته باشد. استفاده از محصولات الکلی با قصد آسیب به خود نیازمند مشاوره با متخصصان بهداشت روان است.

کودکان در سنین کمتر و بسیاری از نوجوانان با مشکلات مسمومیت الکلی، خودمسموم‌سازی و یا وابستگی به الکل مواجه هستند. این مشکلات فراتر از ایالات متحده بوده و سازمان بهداشت جهانی (WHO) مصرف الکل را به عنوان یکی از اولویت‌های سلامت خود شناسایی کرده است.

گزارش‌دهی:

ضروری است که هرگونه شناخت یا ظن سوءاستفاده یا غفلت بلافاصله به مقامات مربوطه گزارش شود تا از آسیب بیشتر به کودک جلوگیری شود. برای گزارش سوءظن سوءاستفاده در ایالات متحده، پزشک باید با آژانس خدمات حفاظت از کودکان (CPS) ایالتی یا محلی خود تماس بگیرد. شماره ملی 1-800-4-A-CHILD برای کمک به یافتن بخش منطقه‌ای در دسترس است. اگر در مورد لزوم گزارش‌دهی شک دارید، مشاوره با سایر متخصصان بهداشت یا CPS توصیه می‌شود تا تعیین شود که آیا حادثه قابل گزارش است یا خیر. به یاد داشته باشید که وظیفه گزارش‌دهی تنها نیاز به ظن معقول دارد که سوءاستفاده اتفاق افتاده است، نه یقین.