علل / مکانیسم معمول آسیب: پیچ‌خوردگی‌های مچ دست (wrist sprain) از جمله آسیب‌های شایع اندام فوقانی هستند که اغلب در نتیجه‌ی تروما (trauma) حاد یا حرکات تکراری ایجاد می‌شوند. تروما حاد معمولاً شامل تحمل بار بیش از حد، نیروی محوری یا پیچ‌خوردگی است. حرکات تکراری اغلب با کارهای دستی و فعالیت‌های ورزشی مرتبط هستند.
تاریخچه و نمایش کلاسیک: بیماران با درد، مشکل در حرکت مچ دست، تورم و احتمالاً کبودی در ناحیه مچ پس از تروما حاد یا فعالیت‌های بیش از حد مراجعه می‌کنند.
شیوع: پیچ‌خوردگی‌های مچ دست آسیب‌های ارتوپدی شایع در اندام فوقانی هستند.
عوامل خطر:
- فعالیت‌های بیش از حد
- فعالیت‌های پرخطر
- ورزش‌های پرخطر
- سقوط
پاتوفیزیولوژی: پیچ‌خوردگی مچ دست ناشی از پارگی جزئی یا کامل لیگامان‌های کارپال (carpal ligaments) و ساختارهای کپسولی است.
سیستم درجه‌بندی / طبقه‌بندی: سیستم طبقه‌بندی خاصی وجود ندارد. پارگی‌های کمپلکس فیبروکارتیلاژ مثلثی (TFCC) و آسیب‌های اسکافولونات (scapholunate) معمولاً در تشخیص پیچ‌خوردگی مچ دست هم‌پوشانی دارند و دارای سیستم‌های طبقه‌بندی خاصی هستند.