سرطان‌های مقعد (Anal cancers) در ناحیه‌ای آناتومیکی که از حلقه آنورکتال (anorectal ring) تا منطقه‌ای حدوداً میانه بین خط دندانه‌دار (dentate line) و لبه مقعد (anal verge) امتداد دارد، بروز می‌کنند و ۱ تا ۲ درصد از تومورهای بدخیم روده بزرگ را شامل می‌شوند.

عوامل خطر

عوامل خطر برای توسعه سرطان مقعد شامل عفونت با ویروس پاپیلومای انسانی (HPV) است که منجر به زگیل‌های تناسلی (condyloma acuminata) می‌شود و ممکن است به نئوپلازی داخل اپیتلیال مقعد (anal intraepithelial neoplasia) و سپس کارسینوم سلول سنگفرشی (squamous cell carcinoma) پیشرفت کند. همچنین، مردانی که با مردان دیگر رابطه مقعدی دارند و بیماران مبتلا به ایدز (AIDS) به دلیل وضعیت ایمنی سرکوب‌شده‌شان در معرض خطر بیشتری هستند. سرطان مقعد بیشتر در افراد میانسال شایع است و زنان بیشتر از مردان تحت تأثیر قرار می‌گیرند.

علائم بالینی

علائم اولیه شامل خونریزی، درد، احساس وجود توده در ناحیه مقعد یا خارش مقعد (anal pruritus) است. آسیب‌شناسی به محل بستگی دارد: کارسینوم‌هایی که نزدیک به خط دندانه‌دار (pectinate line) به وجود می‌آیند به عنوان تومورهای بازالوئید (basaloid)، مکعبی (cuboidal) یا کلوآکوژنیک (cloacogenic) شناخته می‌شوند؛ تومورهایی که دورتر از خط دندانه‌دار به وجود می‌آیند دارای بافت‌شناسی سلول‌های سنگفرشی هستند.