سندرم ترک اوپیوئید مجموعه‌ای از واکنش‌های فیزیولوژیکی مشخص به قطع مصرف داروهای اوپیوئیدی پس از استفاده طولانی‌مدت است. علائم مشخص شامل آبریزش بینی (rhinorrhea)، اشک‌ریزی (lacrimation)، خمیازه کشیدن (yawning)، تعریق (diaphoresis) و گشاد شدن مردمک‌ها (mydriasis) می‌باشد. اختلالات روانی-عصبی مانند اضطراب، بی‌قراری و بی‌خوابی نیز شایع هستند. علائم گوارشی در مراحل بعدی ترک برجسته می‌شوند و معمولاً چند روز پس از قطع مصرف دارو ظاهر می‌شوند.
علائم به تدریج در ساعات اولیه ترک ظاهر شده و برای چند روز باقی می‌مانند. بیشتر علائم در عرض ۱۰ روز برطرف می‌شوند. استفاده از آنتاگونیست‌های نارکوتیک (مانند نالوکسون) می‌تواند به سرعت علائم ترک اوپیوئید را القا کند. شروع علائم و شدت آن‌ها تا حدی به خصوصیات داروی اوپیوئیدی مصرفی، مانند نیمه‌عمر آن، بستگی دارد. دو تا سه برابر نیمه‌عمر اوپیوئید مصرفی به‌طور معمول به عنوان تخمینی برای زمان شروع علائم استفاده می‌شود.
اوپیات‌ها می‌توانند به‌طور طبیعی از گیاه خشخاش استخراج شوند یا از طریق روش‌های نیمه‌سنتتیک یا سنتتیک تولید شوند. مثال‌ها شامل مورفین و کدئین (اوپیات‌های طبیعی)؛ هروئین، اکسی‌کودون، اکسی‌مورفون، هیدروکودون، هیدرومورفون و بوپرنورفین (اوپیوئیدهای نیمه‌سنتتیک)؛ و مپریدین (Demerol)، فنتانیل و متادون (اوپیوئیدهای سنتتیک) می‌باشند. اوپیوئیدهای کوتاه‌اثر شامل هروئین و مورفین هستند، در حالی که متادون یک اوپیوئید بلند‌اثر است.
سندرم ترک اوپیوئید به ندرت تهدیدکننده زندگی یا منجر به تغییرات قابل توجه در وضعیت روانی می‌شود. با این حال، ناراحتی جسمی همراه با اشتیاق شدید، ترک درمان را برای بسیاری از بیماران دشوار می‌کند، که اغلب اولین گام لازم برای درمان طولانی‌مدت مانند بازتوانی در مراکز اقامتی است. به دلیل خطر ایجاد ترک ناگهانی، برخی گزینه‌های درمانی، مانند آنتاگونیست‌های گیرنده اوپیوئید، تنها پس از تکمیل موفقیت‌آمیز ترک تحت نظارت پزشکی تجویز می‌شوند. دستگاه‌هایی با تحریک عصب جمجمه‌ای نیز می‌توانند به کاهش علائم ترک حاد اوپیوئید کمک کنند.
تیانپتین یک ضدافسردگی غیرقانونی است که برای استفاده در ایالات متحده تأیید نشده و می‌تواند اثرات نامطلوب ایجاد کرده و به وابستگی منجر شود. بر اساس گزارش مراکز کنترل و پیشگیری از بیماری‌های ایالات متحده (CDC)، اثرات بالینی سوءمصرف و ترک تیانپتین می‌تواند شبیه به مسمومیت و ترک اوپیوئید باشد. فرمولاسیون‌های اکسیر، قرص و پودر با نام‌های تجاری مختلف (مانند Stablon، Tatinol، Coaxil، Neptune's Fix، Pegasus، Zaza، Tianaa) به صورت آنلاین و در پمپ بنزین‌ها/فروشگاه‌های رفاهی قابل خریداری هستند. ممکن است این‌ها با آگونیست‌های مصنوعی گیرنده کانابینوئید یا سایر داروهایی که می‌توانند اثرات نامطلوب شدید ایجاد کنند، تقلبی باشند. در بیماران با سابقه اختلال یا وابستگی به مصرف اوپیوئید که با وضعیت روانی تغییر یافته مراجعه می‌کنند، به مصرف احتمالی تیانپتین توجه داشته باشید؛ سایر اثرات گزارش شده شامل تاکی‌کاردی، افت فشار خون، تشنج، طولانی شدن فاصله QT، طولانی شدن مدت QRS و ایست قلبی می‌باشند.
تحقیقات برای توسعه اقدامات موقتی مؤثر به عنوان پل به شروع درمان دارویی قطعی ادامه دارد. مانند هر بیماری اعتیادی، خطر عود کلی بالا است، به ویژه زمانی که شبکه‌های حمایتی قوی و تلاش‌های پرهیز دنبال نشوند.
منابعی برای راهنمایی‌های نسخه‌نویسی اوپیوئید و همچنین جایگزین‌های غیر اوپیوئیدی موجود است.
موضوعات مرتبط: سندرم پرهیز نوزادی، اختلال مصرف اوپیوئید، اوردوز اوپیوئید.