بحران آدرنال (Adrenal Crisis) شرایطی بالقوه تهدیدکننده زندگی است که در اثر کمبود مینرالوکورتیکوئید (mineralocorticoid) در حضور نارسایی مزمن غده فوق کلیوی (chronic adrenal insufficiency) ایجاد می‌شود. بیماران مبتلا به نارسایی آدرنال در معرض خطر بحران آدرنال در مواجهه با بیماری‌های حاد یا قطع ناگهانی داروهای استروئیدی قرار دارند. شایع‌ترین عوامل تحریک‌کننده شامل عفونت‌های دستگاه گوارش، تب، استرس حاد، و اختلالات درمان‌نشده یا ناکافی درمان‌شده غده آدرنال و هیپوفیز (pituitary) هستند.
ویژگی‌های اصلی بحران آدرنال:
بحران آدرنال عمدتاً با شوک و افت فشار خون (hypotension) مشخص می‌شود. ممکن است با درد ناگهانی شکم، درد کمر یا پا، تهوع، استفراغ، اسهال، تغییر در وضعیت روانی یا هذیان، بیماری آدیسون (Addison disease)، هیپرکالمی (hyperkalemia) و/یا هیپوناترمی (hyponatremia) نیز همراه باشد. سایر علائم ممکن است شامل بی‌اشتهایی، ضعف، رخوت، هیپوگلیسمی (hypoglycemia)، و کما باشند.
اهمیت تشخیص و درمان فوری:
بحران آدرنال عامل مرگ و میر اضافی در بیماران مبتلا به نارسایی آدرنال است. بروز بحران آدرنال در بیماران مبتلا به نارسایی آدرنال که تحت درمان جایگزینی هورمونی قرار دارند، ۵ تا ۱۰ بحران در هر ۱۰۰ بیمار در سال است. بیماران می‌توانند به سرعت دچار دکومپانسیون شوند و بحران‌ها ظرف چند ساعت پس از بروز اولین علائم پیشرفت کنند که این امر تشخیص و درمان فوری را بسیار حیاتی می‌سازد.
موضوعات مرتبط:
- بیماری آدیسون (Addison disease)
- نارسایی ثانویه آدرنال (Secondary adrenal insufficiency)