فلج پیشرونده سوپرنوکلئار (Progressive supranuclear palsy) یک اختلال نوروژنراتیو است که به دلیل تخریب سلول‌های مغزی، به‌ویژه در ساقه مغز، و تجمع پروتئین تائو (tau protein) ایجاد می‌شود. میانگین سن شروع این بیماری ۶۰ تا ۶۵ سال است و در مردان شایع‌تر است.

علائم

علائم این بیماری شامل پارکینسونیسم (bradykinesia، سفتی عضلات، با یا بدون لرزش)، سفتی محوری، ناپایداری در راه رفتن و وضعیت بدن و افتادن زودهنگام، اختلالات در حرکات چشمی، تاری دید، بلفارواسپاسم (blepharospasm)، آپراکسی باز شدن پلک‌ها، دیزآرتری (dysarthria)، دیسفاژی (dysphagia)، رترکولیس (retrocollis)، کاهش شناختی، افسردگی، اضطراب، بی‌حالی، تغییرات رفتاری و فلج سودوبولبار (pseudobulbar palsy) می‌شود.

پاسخ به درمان

عدم پاسخ به لوودوپا (levodopa) در این بیماران شایع است.

پیش‌آگهی

پیش‌آگهی این بیماری ضعیف است؛ به طوری که اکثر بیماران در عرض ۵ سال پس از تشخیص به شدت ناتوان می‌شوند و در عرض ۱۰ سال پس از تشخیص فوت می‌کنند.