لارینگومالاسی (Laryngomalacia) شایع‌ترین علت استریدور (stridor) در نوزادان و شیرخواران است. این وضعیت با فروپاشی دینامیک حنجره (larynx) مشخص می‌شود که معمولاً اپی‌گلوت (epiglottis)، آریتنوئیدها (arytenoids) و چین‌های آری‌اپی‌گلوتیک (aryepiglottic folds) را درگیر می‌کند. علت دقیق این بیماری به‌طور کامل مشخص نشده است. فرض بر این است که لارینگومالاسی ناشی از رشد ناکافی غضروف‌های حمایت‌کننده حنجره یا عدم تکامل کافی هماهنگی سیستم عصبی مرکزی و محیطی در حس و عملکرد حنجره باشد.

علائم و نشانه‌ها

لارینگومالاسی باعث استریدور دمی (inspiratory stridor) با صدایی شبیه به رطوبت می‌شود که ممکن است با عفونت‌های دستگاه تنفسی فوقانی، حالت خوابیده به پشت، و فعالیت‌هایی مانند تغذیه و خوابیدن تشدید شود. نشانه‌های لارینگومالاسی شدید شامل دوره‌های قطع تنفس (apneic episodes)، بالا آوردن مکرر، مشکلات در تغذیه و افزایش وزن ناکافی است.

سیر بالینی

علائم معمولاً در چند هفته اول زندگی ظاهر می‌شوند و تا یک سالگی بهبود می‌یابند.

این وضعیت در جمعیت کودکان بسیار شایع‌تر است و به‌ندرت در بزرگسالان دیده می‌شود.