هایپرپلازی خوش‌خیم پروستات (BPH) به بزرگ‌شدگی غیرسرطانی غده پروستات به دلیل هیپرتروفی غدد اطلاق می‌شود که منجر به انسداد جریان ادرار می‌گردد. این اختلال در مردان بالای ۵۰ سال شایع است، به‌طور تدریجی پیشرفت می‌کند و می‌تواند ناتوانی قابل‌توجهی ایجاد کند.

ویژگی‌های بارز BPH شامل اختلالات ادراری مانند افزایش تعداد دفعات ادرار (Frequency)، احساس فوریت (Urgency)، شب‌ادراری (Nocturia)، تخلیه ناقص ادرار (Incomplete Emptying)، و بی‌اختیاری ادراری (Incontinence) است. همچنین، اختلالات جریان ادرار مانند تأخیر در شروع دفع ادرار (Hesitancy)، جریان متناوب (Intermittent Flow)، و چکیدن ادرار (Dribbling of Urine) مشاهده می‌شود. این مجموعه علائم به عنوان علائم دستگاه ادراری تحتانی (Lower Urinary Tract Symptoms - LUTS) شناخته می‌شوند.

ارزیابی شدت علائم با استفاده از شاخص علائم انجمن اورولوژی آمریکا (American Urological Association Symptom Index) انجام می‌شود که می‌تواند راهنمای مدیریت بیماری باشد.

عوامل خطر احتمالی برای توسعه BPH شامل افزایش سطح آنتی‌ژن اختصاصی پروستات (Protein-Specific Antigen - PSA) و چاقی است. لازم به ذکر است که BPH به عنوان یک عامل خطر برای سرطان پروستات شناخته نشده است.

مدیریت:

• اصلاحات در سبک زندگی: محدود کردن مصرف مایعات پیش از خواب، کاهش مصرف کافئین و دیورتیک‌ها.
• درمان‌های دارویی.
• در مواردی که BPH باعث احتباس حاد ادراری (Acute Urinary Retention) شود، نیاز به کاتتریزاسیون (Catheterization) خواهد بود.

بیمارانی که با این اقدامات بهبودی قابل‌قبولی نداشته باشند، ممکن است به سراغ درمان‌های جراحی بروند، مانند:

• لیفت مجرای پروستات (Prostatic Urethral Lift)
• رزکسیون ترانس‌اورتری پروستات (Transurethral Resection of the Prostate - TURP)
• برش ترانس‌اورتری پروستات (Transurethral Incision of the Prostate - TUIP)
• جراحی لیزری پروستات (Prostate Laser Surgery).