هیپرکلسمی (Hypercalcemia)

هیپرکلسمی به معنای افزایش غلظت کلسیم در سرم خون است و به‌طور عمده ناشی از داروها، بدخیمی‌ها و هیپرپاراتیروئیدیسم اولیه (primary hyperparathyroidism) می‌باشد. بیماران ممکن است با نشانه‌هایی مانند سنگ (سنگ کلیه یا صفراوی)، استخوان (درد استخوان)، شکم (درد شکم، تهوع و استفراغ) و ذهن (کاهش تمرکز، گیجی، خستگی، استوپور و کما) مواجه شوند. همچنین ممکن است عوارض قلبی-عروقی به‌صورت آریتمی‌های قلبی ناشی از کاهش فاصله QT بروز کند.

هیپرکلسمی ناشی از داروها می‌تواند به دلیل مصرف بیش از حد داروها مانند ویتامین A، ویتامین D یا دیورتیک‌های تیازیدی (thiazide diuretics) باشد. جذب کلسیم (یا بازجذب استخوان) بیش از دفع کلسیم است که منجر به افزایش کلسیم در خون می‌شود. داروهای کمتر مرتبط شامل لیتیوم (به دلیل افزایش ترشح هورمون پاراتیروئید [PTH])، تری پاراتید، تئوفیلین (مسمومیت خفیف از طریق تنظیم بتا-آدرنرژیک) و برخی پمادهای موضعی می‌باشند.

علل غیر دارویی شامل اختلالات پاراتیروئید، بدخیمی‌های خاص مانند تومورهای جامد (معمولاً تومورهای اولیه ریه، پستان، تخمدان، کلیه و پانکراس)، کارسینوم‌ها با یا بدون متاستاز استخوانی، سرطان‌های خونی (لوسمی، لنفوم، میلوما و غیره)، بیماری‌های گرانولوماتوز (سارکوئیدوز، سل، گرانولوماتوز با پلی‌آنژیت، هیستوپلاسموز، کوکسیدیوئیدومایکوز، سیلیکوزیس، بریلیوزیس، ذات‌الریه پنوموسیستیس و عفونت نوکاردیا)، بیماری مزمن کبد، نارسایی کلیه، پیوند کلیه، باکتریوزیس، تغذیه پارنترال و هیپرکلسمی هیپوکلسیوریک خانوادگی می‌باشند.

هیپرکلسمی مرتبط با سرطان ممکن است ناشی از افزایش سطح PTH، پروتئین مرتبط با PTH، ۱،۲۵-دی‌هیدروکسی‌ویتامین D، فاکتور نکروز تومور (TNF)، اینترلوکین (IL)-۶، IL-۱، پروتئین مهاری ماکروفاژ و دیگر واسطه‌ها باشد. هیپرکلسمی مرتبط با سرطان دارای پیش‌آگهی ضعیف است.

علل نادر شامل دهیدراتاسیون، فئوکروموسیتوما، نارسایی حاد آدرنال، بیماری پاژه، سندرم ویلیامز و بی‌حرکتی طولانی‌مدت می‌باشند.