لوپوس اریتماتوس یک بیماری خودایمنی التهابی مزمن است که می‌تواند به صورت پوستی، دهانی و سیستمیک ظاهر شود. عوامل خطر برای بروز ضایعات پوستی شامل جنسیت (نسبت ۳ به ۱ زن به مرد، به‌ویژه در سال‌های باروری) و نژاد/قومیت است، به‌طوری‌که بیماران سیاه‌پوست نسبت به بیماران سفیدپوست شیوع بیشتری دارند. لوپوس اریتماتوس پوستی می‌تواند به صورت حاد، تحت حاد یا مزمن (که به نام دیسکوئید نیز شناخته می‌شود) ظاهر شود. جنسیت و نژاد/قومیت نیز عوامل خطر برای بروز لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE) هستند، با نسبت ۶ به ۱ زن به مرد، و زنان سیاه‌پوست چهار برابر بیشتر از زنان سفیدپوست به آن مبتلا می‌شوند. افرادی که در سنین باروری هستند، بیشتر تحت تأثیر قرار می‌گیرند. لوپوس اریتماتوس می‌تواند ناشی از دارو نیز باشد.

ضایعات مخاطی دهان می‌توانند در هر دو نوع پوستی و سیستمیک لوپوس اریتماتوس رخ دهند. لب‌ها، لثه‌ها، زبان، و مخاط کام و گونه از شایع‌ترین نواحی درگیر هستند.

برای بحث جامع‌تر در مورد زیرگروه‌های لوپوس اریتماتوس پوستی و لوپوس اریتماتوس سیستمیک (SLE)، به لوپوس دیسکوئید، لوپوس پوستی تحت حاد و لوپوس اریتماتوس سیستمیک مراجعه کنید. همچنین به لوپوس ناشی از دارو نیز مراجعه شود.