بیماری های مشابه

فیبرو میکسومای سطحی اکرال (Superficial acral fibromyxoma)، که به عنوان فیبرو میکسومای دیجیتال نیز شناخته می‌شود، یک تومور خوش‌خیم و نادر در ناحیه زیر ناخن (subungual) یا اطراف ناخن (periungual) انگشتان دست و پا است که برای اولین بار در سال ۲۰۰۱ توصیف شد. این تومور در مردان شایع‌تر است و نسبت ابتلا در مردان به زنان ۲ به ۱ است و معمولاً در بزرگسالان بین ۴۰ تا ۶۰ سال دیده می‌شود. انگشت شست پا و انگشت اشاره دست بیشترین درگیری را دارند و بیش از ۵۰ درصد از تومورها در ناحیه ناخن مشاهده می‌شوند. مواردی از درگیری سایر انگشتان، کف دست، مچ، پاشنه، کف پا، پشت ران و پا نیز گزارش شده است. ممکن است سابقه‌ای از ضربه‌ی قبلی وجود داشته باشد، اما نقش آن در پاتوژنز (pathogenesis) این تومور همچنان مورد بحث است. این تومور معمولاً بدون علامت است، اما ممکن است حساس باشد. در مواردی که بدون علامت است، تشخیص معمولاً به تأخیر می‌افتد. شواهدی از مطالعات ایمونوهیستوشیمی (immunohistochemistry) و هیبریداسیون فلورسانس درجا (fluorescence in situ hybridization) وجود دارد که نشان می‌دهد کمبود پروتئین Rb1 در توسعه فیبرو میکسومای سطحی اکرال نقش دارد.

درماتوفیبروسارکومای برجسته (Dermatofibrosarcoma protuberans یا DFSP) یک سارکومای بافت نرم با درجه‌ی میانی است که از فیبروبلاست‌ها منشاء می‌گیرد. این بیماری عمدتاً در بزرگسالان جوان تا میانسال مشاهده می‌شود، اما می‌تواند به‌صورت ضایعه‌ی مادرزادی یا اکتسابی در کودکان نیز بروز کند. DFSP تقریباً دو برابر بیشتر در افراد با تبار آفریقایی شایع است و شیوع آن در زنان کمی بیشتر است. در حدود ۹۰٪ از موارد DFSP، ترانسلوکاسیون t(17;22) وجود دارد که منجر به ادغام ژن‌های کلاژن 1a1 (COLL1A1) و فاکتور رشد مشتق از پلاکت B (PDGFB) می‌شود، که این امر به فعال‌سازی دائمی سیگنالینگ تیروزین کیناز منجر می‌گردد.

لئوومیوم‌های پوستی (Cutaneous Leiomyomas) تومورهای خوش‌خیم هستند که از عضله صاف منشأ می‌گیرند. بر اساس منشأ عضله صاف، این تومورها به سه زیرگروه تقسیم می‌شوند:

لایومیوسارکوما (Leiomyosarcoma) یک تومور نادر و بدخیم عضله صاف است که می‌تواند بخش‌های مختلفی از بدن از جمله رحم، دستگاه گوارش، مثانه و پوست را تحت تأثیر قرار دهد. این خلاصه به لایومیوسارکومای پوستی می‌پردازد. لایومیوسارکومای پوستی از عضلات راست‌کننده مو (arrector pilorum) منشأ می‌گیرد و به صورت یک ندول (nodule) منفرد ظاهر می‌شود. ناحیه پایینی بدن مکان شایعی برای این تومور است، اما ضایعاتی نیز در تنه، ناحیه آنوژنیتال، اندام فوقانی و سر و گردن گزارش شده است. وجود ضایعات متعدد غیرمعمول بوده و باید نگرانی‌هایی در خصوص رویدادهای متاستاتیک، به‌ویژه از بیماری‌های با منشأ غیرپوستی، ایجاد کند. لایومیوسارکومای پوستی ظاهری غیرمخصوص دارد و ممکن است با بسیاری از بیماری‌های دیگر اشتباه گرفته شود. تحلیل هیستوپاتولوژیک (histopathologic analysis) برای تشخیص قطعی ضروری است.

لیپوماها تومورهای خوش‌خیم سلول‌های چربی بالغ و با رشد آهسته هستند. آن‌ها شایع‌ترین تومور بافت نرم می‌باشند.

لیپوماها تومورهای خوش‌خیم سلول‌های چربی بالغ و با رشد آهسته هستند. آن‌ها شایع‌ترین تومور بافت نرم می‌باشند.

نوروفیبروم‌های منفرد (Solitary neurofibromas) تومورهای خوش‌خیم با مرز مشخص و بدون کپسول از بافت‌های نورومزانشیمی (neuromesenchymal tissue) شامل سلول‌های شوان (Schwann cells)، سلول‌های دور عصبی (perineural cells)، فیبروبلاست‌ها (fibroblasts) و ماست‌سل‌ها (mast cells) همراه با آکسون‌های عصبی هستند. این تومورها به صورت پاپول‌ها یا ندول‌های لاستیکی و به رنگ پوست یا بنفش ظاهر می‌شوند و معمولاً بدون علامت هستند. نوروفیبروم‌های منفرد می‌توانند در هر نقطه از بدن ایجاد شوند. این تومورها عمدتاً در بزرگسالی و اواخر نوجوانی بروز می‌کنند و نشانه‌ای از نوروفیبروماتوز (neurofibromatosis) نیستند. تفاوتی در بروز این تومورها بین جنسیت‌ها وجود ندارد.

اصطلاحات و طبقه‌بندی‌های موجود برای تعریف طیف گسترده‌ای از نفوذهای لنفوپرولیفراتیو بدخیم پوستی متغیر و در حال تکامل هستند. طبقه‌بندی‌های کنونی بر اساس یافته‌های بالینی، پاتولوژیک، ایمونوپاتولوژیک، مولکولی و سیتوژنتیک استوارند. سازمان بهداشت جهانی (WHO) در اصلاح طبقه‌بندی لنفوم اروپایی-آمریکایی تجدیدنظرشده (REAL)، سه دسته اصلی از بدخیمی‌های لنفوئیدی را به رسمیت می‌شناسد: لنفوم‌های سلول B، سلول T / سلول‌های قاتل طبیعی (NK) و لنفوم هوچکین. این طبقه‌بندی شامل لنفوم‌ها و لوسمی‌های لنفوئیدی می‌شود. هر یک از این دسته‌ها به زیرمجموعه‌های بیشتری تقسیم می‌شوند. به عنوان مثال، می‌توان به لنفوم‌های اولیه پوستی سلول B و لنفوم‌های اولیه پوستی سلول T (CTCL) اشاره کرد.

آنژیوفیبروم پوستی اصطلاحی است که به مجموعه‌ای از ضایعات پوستی اشاره دارد، شامل آنژیوفیبروم‌ها یا "آدنوم سباسئوم" در بیماری توبروز اسکلروزیس (Tuberous Sclerosis یا TS)، پاپول‌های فیبری صورت، پاپول‌های مرواریدی آلت تناسلی و فیبروکراتوم‌های اکرال.

فیبروآدنوم‌ها (Fibroadenomas) رشدهای خوش‌خیمی هستند که در طیف سنی گسترده‌ای رخ می‌دهند. این ضایعات عمدتاً در زنان جوان‌تر مشاهده می‌شوند و میانگین سنی بیماران حدود ۲۵ سال است. از میان تمامی ضایعات خوش‌خیم پستان، فیبروآدنوم‌ها بیشترین میزان را به خود اختصاص می‌دهند.