ادم مقره‌ای (Papilledema) به تورم عصب‌های بینایی ناشی از افزایش فشار داخل جمجمه (intracranial pressure) اطلاق می‌شود که در معاینه چشم‌پزشکی قابل مشاهده است.
اهمیت ادم مقره‌ای
ادم مقره‌ای می‌تواند منجر به نابینایی شود، اما شاید مهم‌تر این باشد که می‌تواند اولین نشانه وجود توده‌ای در مغز باشد. اختلالاتی که می‌توانند منجر به ادم مقره‌ای شوند شامل توده‌های داخل جمجمه‌ای (intracranial masses)، التهاب مغز (cerebritis) یا مننژیت (meningitis)، خونریزی زیر عنکبوتیه (subarachnoid hemorrhage) یا زیر سخت‌شامه (subdural hemorrhage)، و تومور کاذب مغزی (pseudotumor cerebri) یا فشار داخل جمجمه‌ای ایدیوپاتیک (idiopathic intracranial hypertension) می‌باشند.
علائم و نشانه‌ها
عصب بینایی در هر دو چشم متورم به نظر می‌رسد، اگرچه در مراحل اولیه ممکن است به صورت نامتقارن باشد. بیماران ممکن است تاری دیدی را تجربه کنند که می‌تواند به صورت موقت و گذرا باشد. در ادم مقره‌ای مزمن، ممکن است کاهش تدریجی میدان دید و در نهایت از دست دادن وضوح مرکزی رخ دهد. در این حالت، عصب ممکن است آتروفیک با رگ‌های خونی نازک شده باشد و نشانه‌های تورم را نشان ندهد. علائم یا نشانه‌های دیگر افزایش فشار داخل جمجمه‌ای مانند سردرد، تهوع، استفراغ، دو بینی (diplopia)، آتاکسی (ataxia)، یا تغییر در سطح هوشیاری نیز ممکن است بروز کند.