سردردهای تنشی

سردردهای تنشی معمولاً به‌صورت فشاری دوطرفه یا احساس سفتی در ناحیه پس‌سری (occipital) یا پیشانی (frontal) تجربه می‌شوند. سطح درد عموماً خفیف تا متوسط بوده و با فعالیت بدنی (kinesophobia) تشدید نمی‌شود. برخلاف میگرن، حالت تهوع و حساسیت به نور (photophobia) معمولاً خفیف یا غایب هستند. برخی بیماران ممکن است با لمس دستی، افزایش حساسیت سر را تجربه کنند. مدت زمان سردرد می‌تواند از ۳۰ دقیقه تا چند روز متغیر باشد، اما معمولاً چند ساعت طول می‌کشد.

انواع سردردهای تنشی

سردردهای تنشی می‌توانند به‌صورت دوره‌ای یا مزمن طبقه‌بندی شوند. سردردهای تنشی دوره‌ای نادر به‌طور متوسط یک بار در ماه یا کمتر رخ می‌دهند. سردردهای تنشی دوره‌ای مکرر بیشتر از یک بار در ماه اما کمتر از ۱۵ روز در ماه اتفاق می‌افتند. اگر سردردهای تنشی بیش از ۱۵ روز در ماه رخ دهند، به‌عنوان سردردهای تنشی مزمن دسته‌بندی می‌شوند.

شیوع سردردهای تنشی

سردردهای تنشی شایع‌ترین نوع سردرد هستند. سردردهای تنشی دوره‌ای در ۳۰% تا ۷۸% از جمعیت رخ می‌دهند. سردردهای تنشی مزمن کمتر شایع بوده و شیوع آن حدود ۲% از جمعیت است. سردردهای تنشی در زنان کمی بیشتر رخ می‌دهند و نسبت شیوع زن به مرد ۱.۱۶ به ۱ است.

پاتوژنز سردردهای تنشی

پاتوژنز سردردهای تنشی به‌طور کامل شناخته نشده است. یک نظریه این است که بیماران مبتلا به سردردهای تنشی افزایش حساسیت مرکزی به درد را تجربه می‌کنند. نظریه دیگر این است که افزایش حساسیت گیرنده‌های درد عضلانی (myofascial nociceptors) در محیط ممکن است به توسعه سردردهای تنشی کمک کند. تغییرات در الگوهای استرس یا خواب ممکن است محرک سردردهای تنشی باشند.